31/07/1870, [Londen], Mary Constantia Clifford aan [Guido Gezelle]

Facsimile's

Eldon House
Queen’s Road
Clapham Park[1]

July 31st 1870

Dear Abbe Gezelle,

I have left your letter so long unanswered that I fear you will never believe how much pleasure it really gave me. The fact is I am always very busy & my time so fully taken up with home duties, that it is seldom I find time to write a letter that is simply one of friendship. There is one point in your last however that I ought to answer at once & that is the money that it seems is still due for the printed papers. I remember long carrying it in my pocket roled up in paper to pay directly I passed the house when in Bruges, At last never going that way I put it my desk. till called for - that was never done & it must have been the same sum part of which I found in my desk here having forgotten at last all about it. If I remember right 15f: is what I owe. I am told I can get a post office order now for Belgium so I will try tomorrow - Monday, & send it in thisp2letter. Everything you told me about poor old Bruges interested me much - Let me hear again - I was very glad dear old St Anne’s Church has been xx renovated, but am very very glad our good Curé was not changed while I was there.[2] I admired him very much as a Priest. What a grand triumph the Catholics have had over the Liberals in the elections,Now that they are the stronger number in Parliament I do hope they will be more courageous. If not they deserve to be punished, as they most assuredly run the risk of being before this fearful war is over![3] I am thinking very probably to day, the Emperor & King will begin in ernest,[4] they so often begin battles on Sundays I have noticed & I cannot think why England is very wroth as it has a right to be, on discovering the cool manner in which France & Prussia were disposing of Belgium & Holland[5] between them deceiving England all the while![6] There seems to be little doubt now, but that England will fight also. I expect first an army of occupation will be sent into Belgium to protect.[7] Secondly I expect when France has time, she will attack Englandp3& the Irish join France against us - Considering half our army is Irish we shall have not only enemies in front, but enemies in the rear & in the midst of us! - In fact it appears to me the accomplishment of what the propheycies[8] have so long foretold is at hand, & that a general European War more fearful than any that has ever been known will now take place[9] May God help us all, the poor, the widows, the orphans, Priests & Nuns, rich & poor all will suffer. The good suffering for the sins of others & the glory of God, the wicked as a punishment for the fearful wickedness that shatters the earth, & that they may be purged from off the face of the earth, & God’s church be purified before it is rendered glorious & triumphant! We who live in these days, need constant prayer & union with God to preserve us aright from the snares spiritual & temporal that surround us on all sides, those who survive will rejoice indeed at the defeat of God’s enemies & the triumph of His Church! - And in the commencement of this fearful strife, the great Council has quietly done its work, one great Dogma hasp4been clearly defined - Deo Gratias![10] Believing firmly as I ever have done in the infalability[11] of the Pope, I have listened in astonishment to Catholics disputing it![12] And still more surprised & sad did I feel to see my own Bishop Brother take part against its definition! May God forgive him. I have not heard from him since, & hope the next I shall hear will be that he is loudly preaching the Doctrine in his Diocese & making reparation for his previous want of faith - He called on me on his way to Rome. When I spoke so fervently about the Infallability I was surprised at his silence but attributed it simply to a worldly prudence.[13] I wonder if he will call on me on his return? -

We have had very hot weather here for a long time. We can only drink iced water & eat fruit. I have felt much my long daily walkes to Chapel though I rise at half past five & go in the cool of the morning, & late in the evening - But my poor ancles[14] at last swell & pain me so that some days I cannot go. We are going to the seaside however now to 19. Royal Crescent, West Cliffp5Ramsgate[15] for three weeks. We leave on Wednesday next. The sea air & sea bathing will strengthen us all. Maurice is very well studying still as he is determined to try again to pass for Honours in October - He made a retreat under the Redemptorist fathers at Clapham two weeks ago - under his own confessor which is always so much better that going to a stranger & has been very happy ever since. Mary, & Angela are at home, & Edward comes on Tuesday from Beaumont. Maurice has been invited there to Examen[16] the boys in Greek & Latin, at the public Examination. I was asked to accompany him, but as it is only the day before we leave for Ramsgate I must remain & attend to the packing &c. &c. for my numerous family - Dot is very much grewn & is a very clever & very good little thing I hope she will always continue so - Blanche is nearly the size you knew Dotty, she is a perfect lump of fun! She is always saying or doing something to make us laugh. She is very affectionate & tender hearted, & kisses the crucifix a makes little compassionate reflections over the sufferings of Jesus, that it is quite pretty to listen to, having her alone

If ever you come over to Englandp6mind you come and see us - Remember me very kindly to Mrs Berrington, & the Whitgreaves.[17] So you have never been to the dinner yet! Is the house furnished yet. Has he exhibited this year as Captain of the Gymnastic Band! What amusements have there been in Bruges - Any more boating? Remember me very kindly to the Caloeens.[18] By the bye about a month ago, I read a letter from the Priest[19] at Dover, announcing the arrival of Mary Margaret! & wanting to know if all she said of me & herself was true. She told the Priest I had adopted & been very kind to her & that she was in my service, when a woman enticed her away from me.

I suppose the rest of her story was that she was now very sorry & wanted to come back. However all the Priest said was that she had arrived there penniless, & out of compassion a Protestant gentleman had taken her into his house for three nights to give time to make enquiries about her. Not knowing my address he wrote to Burns & Lambert[20] who forwarded the letter to me. It was fortunate she did not know myp7address, or she would have begged her way straight here. Maurice answered the letter writing from the Middle Temple, so that she should not now know our address, & we have heard no more of her. Did you know of her leaving? Did she refuse to go into that house of refuge, I settled with you about?[21] If ever she turns up again & will go there I will pay the Nuns but I will never do anything else for her. How we laughed at the idea of coming to ask leave not to fast! She only being 20 - not 21 till next January. Being so delicate in her conscience on this point, & so indifferent in every other respect! -

Now I have written so long a letter I must detain you no longer -

To my surprise one day I met Monsgr Boone in the streets in London I drove back to his cab. & he got out & spoke a few minutes with us he was looking very well -

Good bye. Kindest remembrance from all - especially from

Yours very sincerely & respectfully

Mary C. Kavanagh

Do you know that Willy is engaged to be married to his cousin (second cousin) Miss Weld of Lulworth, on the 5th October next. But now that the French troops are leaving Rome he talks of going back as a Zouave. I hope he will, but of course now he is engaged to be married, his wife has the greater claim over him, so I fear to say much Oh. how I wish I were a man & could lead off a large army of young men at once to help the Holy Father, & that my three sons were the first to wish to join me in the expedition.[22] Edward I expect will be a Priest - I hope so. Oswald keeps steady to Farming so does Henry -

Noten

[1] Londen.

[2] Sinds december 1869 was Kasimier Affenaer pastoor-deken van de Sint-Niklaaskerk te Veurne.

[3] Hiermee doelt ze op de Frans-Duitse oorlog, die op 19 juli 1870 was gestart en zou duren tot 10 mei 1871.

[4] Foutief voor ‘earnest’.

[5] België en Nederland vreesden onder de voet gelopen te worden door de Duitsers, maar ook waren er berichten over onderhandelingen waarin België en Nederland als pasmunt zouden worden gebruikt om nu eens aan Pruisen dan weer aan Frankrijk te geven in ruil voor bepaalde toegevingen.

[6] Engeland zag liever het neutrale Nederland en België als buffer tussen hen en de grote Duitse en Franse staten, dan dat de Lage Landen door de grootmachten opgeslokt zouden worden.

[7] Volgens het Verdrag van Londen (1839) garandeerde Groot-Brittannië de Belgische neutraliteit en veiligheid. Wat Nederland betreft, waren de voornemens meer vrijblijvend want de Britse regering wilde enkel morele ondersteuning geven.

[8] Foutief voor ‘prophecies’.

[9] Mogelijk verwijst ze hiermee naar de eerste profetie van Don Bosco (1815-1888). Begin 1870 had deze Italiaanse heilige namelijk een visioen dat een nakende oorlog voorspelde. Ook later zou Mary nog refereren aan de profetiën van Don Bosco in haar brief aan Guido Gezelle van 16/02/1873-16/03/1873.

[10] vertaling Latijn (Miet Hubrechts): God zij dank!

[11] Foutief voor ’infallibility’.

[12] Hiermee betoont Mary zich een aanhanger van het ultramontanisme, een stroming binnen de katholieke leer die de autoriteit van de paus onderschrijft. Ze zette zich dan ook in voor de zoeaven door geld in te zamelen en te ijveren voor betere leefomstandigheden tijdens hun expeditie. Ze was trots dat twee van haar zonen hun leven riskeerden voor de paus.

[13] Bisschop Clifford vond dat de kwestie van de pauselijke onfeilbaarheid voor onnodige wrijvingen zorgde tussen katholieken en protestanten. Op 17 december 1870 liet hij in The Tablet noteren dat hij alle twijfel rond het dogma bij de gelovigen wou wegnemen. Maar zoals steeds nam hij de tijd om tot een weloverwogen beslissing of advies te komen.

[14] Foutief voor ’ankles’.

[15] In het begin van de 19e eeuw transformeerde Ramsgate van een militaire haven tot een populaire badplaats. De Royal Crescent op West Cliff ontpopte zich tot een chique residentiële buurt, vlak bij de zee en de haven.

[16] Foutief voor ’Examine’.

[17] Het echtpaar Rosina en Joseph Robert Withgreave.

[18] Het echtpaar Savina en Charles van Caloen.

[19] Mogelijk ging het om Father James Edward Laws, priester in de St. Paul’s Church in Dover.

[20] Bij deze - aanvankelijk anglicaanse maar sinds 1848 katholieke - boekhandel had Mary (toen nog Vavasour) in 1859 haar mooi geïllustreerde The Child’s Mass Book uitgegeven.

[21] Eerder had ze in dit verband al gesproken over een plaats die barones Van Caloen haar aangeraden had. Zie de brief van Mary Clifford Kavanagh aan Guido Gezelle van 21/02/1870.

[22] De wereldlijke macht van paus Pius IX werd op 1 september 1870 tot een minimum herleid. De Italiaanse nationalisten waren de pauselijke staten binnengevallen, nadat Napoleon III zijn troepen teruggetrokken had om het Duitse oorlogsgeweld te trotseren. Maar zonder de steun van Frankrijk kon het vrijwilligersleger van de paus, de zogenaamde pauselijke zoeaven, de overmacht niet aan, en capituleerde op 20 september 1870. Rome werd de hoofdstad van het verenigde Italië, terwijl paus Pius IX zich terugtrok als de ‘Gevangene van het Vaticaan’. De strijd tussen de paus en de nationalisten had de katholieke harten in Europa, van de Engelse aristocratische families en zeker van Mary C. Kavanagh erg beroerd.

1
2
3
4
5
6
7
8

Register

Correspondenten

Naam	Clifford, Mary Constantia; Kavanagh, Mary Constantia
Datums	° Devon, 29/03/1825 - ✝ Warwick, 18/03/1898
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	De adellijke Mary Constantia Clifford was de dochter van Hugh Charles, zevende Baron Clifford van Chudleigh (1790-1858) en Mary Lucy Weld (1799-1831). Ugbrooke Park (Devon) was haar geboorteplaats. Ze stamde af van een familie van ‘recusanten’ die na de Reformatie trouw bleven aan het katholiek geloof, ondanks alle gevaren en discriminatie vanwege de Kerk van Engeland. Haar eerste man, William Joseph Vavasour, Esq. (Esquire), was de zoon van Sir Edward Marmaduke Vavasour (1786-1847) en Marcia Bridget Lane-Fox (1792-1826). William was als jongeman in 1842 met leden van de families Weld en Clifford naar Nieuw-Zeeland vertrokken, maar keerde naar Engeland terug om op 12 januari 1846 te huwen met Mary Clifford in Allerton Park (Yorkshire). Samen kregen ze zeven kinderen waarvan er zes de volwassen leeftijd bereikten waaronder Mary Vavasour. Na de dood van zijn vader beheerde William de familiedomeinen in Hazlewood Castle (York) en Draycott Manor (Stafford). Zelf overleed hij op 11 januari 1860, amper 38 jaar oud. Op 8 februari 1865 hertrouwde Mary met Maurice Dennis Kavanagh, Iers burger en classicus. Het gezin reisde enkele weken later af naar Brugge, waar ze tot september 1869 hun domicilie hadden aan de Sint-Annarei 19. Ze woonden recht tegenover Guido Gezelle, die toen als onderpastoor van de Sint-Walburga, op de Verwersdijk 20 woonde. Mary onderhield goede contacten met Gezelle en ze wisselden vaak boeken uit. Tijdens Mary’s periode in Brugge kreeg ze twee dochters: Constantia (Dotty) en Blanche, en zette ze zich in voor het Engels Comité voor de Zoeaven. Omwille van de rechtenstudie van Maurice Kavanagh verhuisden ook Mary en de kinderen terug naar Engeland, naar Eldon house, Queen’s road, Clapham Park (Londen). Daar zorgde Mary voor het huishouden en de armen in de buurt. Ze zette haar engagement voor de ‘Altar Society’ (1851) van het diocees Westminster voort, ging dagelijks naar de mis, en bezocht trouw haar biechtvader, Father Lans bij de redemptoristen. Zeker tot 1889 correspondeerde ze met haar Brugse biechtvader en mentor Guido Gezelle over politieke, religieuze en persoonlijke aangelegenheden. Vanaf 1875 leefde ze gescheiden van haar tweede man, waarvan ze in 1887 officieel zou gaan scheiden. Vanaf 1886 woonde ze in Westbrook House, 3 Warwick Terrace (Leamington Spa). Mary verzorgde haar broer bisschop William J.H. Clifford (1823-1893), lid van Vaticanum I, tijdens de laatste fase van een slepende nierziekte. Mary Clifford stierf op 18 maart 1898, en werd als seculier lid van de Arme Klaren Coletienen begraven op het kloosterkerkhof te Baddesley Clinton (Warwick).
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://www.wikitree.com/wiki/Clifford-2829; https://www.ancestry.co.uk; The National Archives; Kew, Surrey, England; Court for Divorce and Matrimonial Causes, later Supreme Court of Judicature: Divorce and Matrimonial Causes Files, J 77; Reference Number: J 77/385/1698 ; https://www.ancestry.co.uk

Naam	Gezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums	° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
Geslacht	Mannelijk
Beroep	priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
Bio	Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links	[odis], [wikipedia], [dbnl]

Briefschrijver

Naam	Clifford, Mary Constantia; Kavanagh, Mary Constantia
Datums	° Devon, 29/03/1825 - ✝ Warwick, 18/03/1898
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	De adellijke Mary Constantia Clifford was de dochter van Hugh Charles, zevende Baron Clifford van Chudleigh (1790-1858) en Mary Lucy Weld (1799-1831). Ugbrooke Park (Devon) was haar geboorteplaats. Ze stamde af van een familie van ‘recusanten’ die na de Reformatie trouw bleven aan het katholiek geloof, ondanks alle gevaren en discriminatie vanwege de Kerk van Engeland. Haar eerste man, William Joseph Vavasour, Esq. (Esquire), was de zoon van Sir Edward Marmaduke Vavasour (1786-1847) en Marcia Bridget Lane-Fox (1792-1826). William was als jongeman in 1842 met leden van de families Weld en Clifford naar Nieuw-Zeeland vertrokken, maar keerde naar Engeland terug om op 12 januari 1846 te huwen met Mary Clifford in Allerton Park (Yorkshire). Samen kregen ze zeven kinderen waarvan er zes de volwassen leeftijd bereikten waaronder Mary Vavasour. Na de dood van zijn vader beheerde William de familiedomeinen in Hazlewood Castle (York) en Draycott Manor (Stafford). Zelf overleed hij op 11 januari 1860, amper 38 jaar oud. Op 8 februari 1865 hertrouwde Mary met Maurice Dennis Kavanagh, Iers burger en classicus. Het gezin reisde enkele weken later af naar Brugge, waar ze tot september 1869 hun domicilie hadden aan de Sint-Annarei 19. Ze woonden recht tegenover Guido Gezelle, die toen als onderpastoor van de Sint-Walburga, op de Verwersdijk 20 woonde. Mary onderhield goede contacten met Gezelle en ze wisselden vaak boeken uit. Tijdens Mary’s periode in Brugge kreeg ze twee dochters: Constantia (Dotty) en Blanche, en zette ze zich in voor het Engels Comité voor de Zoeaven. Omwille van de rechtenstudie van Maurice Kavanagh verhuisden ook Mary en de kinderen terug naar Engeland, naar Eldon house, Queen’s road, Clapham Park (Londen). Daar zorgde Mary voor het huishouden en de armen in de buurt. Ze zette haar engagement voor de ‘Altar Society’ (1851) van het diocees Westminster voort, ging dagelijks naar de mis, en bezocht trouw haar biechtvader, Father Lans bij de redemptoristen. Zeker tot 1889 correspondeerde ze met haar Brugse biechtvader en mentor Guido Gezelle over politieke, religieuze en persoonlijke aangelegenheden. Vanaf 1875 leefde ze gescheiden van haar tweede man, waarvan ze in 1887 officieel zou gaan scheiden. Vanaf 1886 woonde ze in Westbrook House, 3 Warwick Terrace (Leamington Spa). Mary verzorgde haar broer bisschop William J.H. Clifford (1823-1893), lid van Vaticanum I, tijdens de laatste fase van een slepende nierziekte. Mary Clifford stierf op 18 maart 1898, en werd als seculier lid van de Arme Klaren Coletienen begraven op het kloosterkerkhof te Baddesley Clinton (Warwick).
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://www.wikitree.com/wiki/Clifford-2829; https://www.ancestry.co.uk; The National Archives; Kew, Surrey, England; Court for Divorce and Matrimonial Causes, later Supreme Court of Judicature: Divorce and Matrimonial Causes Files, J 77; Reference Number: J 77/385/1698 ; https://www.ancestry.co.uk

Briefontvanger

Naam	Gezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums	° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
Geslacht	Mannelijk
Beroep	priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
Bio	Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links	[odis], [wikipedia], [dbnl]

Plaats van verzending

Naam	Londen

Naam - persoon

Naam	Affenaer, Kasimier Ludovicus; Casimir Ludovicus Affenaer
Datums	° Menen, 02/10/1826 - ✝ Veurne, 07/06/1887
Geslacht	Mannelijk
Beroep	pastoor; deken; leraar; coadjutor
Bio	Kasimier (of Casimir) Affenaer werd geboren als oudste zoon van de slachter Casimir Bernard Affenaer (1793-1860) en Virginia Bernarde Huyghe (1795-1872). Van 1849 tot 1864 was hij leraar aan het Onze-Lieve-Vrouwecollege van Oostende. Op 21 december 1850 werd hij tot priester gewijd te Brugge. Vanaf oktober 1864 was hij coadjutor in de parochie van Onze-Lieve-Vrouw te Kortrijk, en tussen 7 november 1866 en 1 december 1869 was hij pastoor in de Brugse Sint-Annakerk. Daarna verhuisde hij naar Veurne, waar hij pastoor-deken was van de Sint-Niklaaskerk. Daar zou hij blijven tot zijn dood in 1887.
Links	[odis]
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://nl.geneanet.org

Naam	Boone, Amatus Augustus
Datums	° Vlamertinge, 14/12/1823 - ✝ Brugge, 23/02/1890
Geslacht	Mannelijk
Beroep	pastoor; kannunik; econoom
Bio	Decimus Amatus Augustus Boone werd op 14 december 1823 geboren in Vlamertinge, als zoon van een bierbrouwer. Op 25 mei 1850 werd hij in Brugge tot priester gewijd, in 1851 benoemd tot hulppriester van de Sint-Willibrordus parochie te Wulpen nabij Koksijde, en nog datzelfde jaar tot onderpastoor van St. Gillis, Brugge. In 1859 werd hij tot econoom aangesteld van het Engels Seminarie te Brugge, waar Gezelle professor filosofie en vicerector was. Deze instelling was een van de initiatieven van de Engelse mecenas Sir John Sutton, en werd van meet af aan gesteund door Boone. In 1860 reisden ze samen naar Rome. Bij die gelegenheid werd Boone geheime kamerheer van Pius IX, en in 1866 diens huisprelaat. ‘Geheime kamerheer’ betekende het recht om enkele weken per jaar dienst te doen in het Apostolisch Paleis of in de pauselijke zomerresidentie in Castel Gandolfo. Huisprelaat was een eretitel die aan een verdienstelijk priester kon gegeven worden op vraag van een plaatselijke bisschop, in dit geval bisschop Johan Joseph Faict. Boone kreeg voortaan de aanspreektitel monseigneur. Vanaf 30 augustus 1872 was hij erekanunnik van de Brugse kathedraal. Bij de dood in 1873 van Sir John Sutton kwam er een einde aan al diens initiatieven, ook aan het Engels Seminarie en aan Boones functie van econoom. Het lichaam van Sutton werd bijzet in het familiegraf van monseigneur Boone. Zelf stierf de kanunnik op 23 februari 1890 in zijn woning in de Gouden Handstraat in Brugge.
Links	[odis]
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; L. van Biervliet, 'John Sutton, het Engels seminarie en Aimé Boone'. in: Biekorf: 96 (1996) 1, p.40-68.

Naam	Clifford, Mary Constantia; Kavanagh, Mary Constantia
Datums	° Devon, 29/03/1825 - ✝ Warwick, 18/03/1898
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	De adellijke Mary Constantia Clifford was de dochter van Hugh Charles, zevende Baron Clifford van Chudleigh (1790-1858) en Mary Lucy Weld (1799-1831). Ugbrooke Park (Devon) was haar geboorteplaats. Ze stamde af van een familie van ‘recusanten’ die na de Reformatie trouw bleven aan het katholiek geloof, ondanks alle gevaren en discriminatie vanwege de Kerk van Engeland. Haar eerste man, William Joseph Vavasour, Esq. (Esquire), was de zoon van Sir Edward Marmaduke Vavasour (1786-1847) en Marcia Bridget Lane-Fox (1792-1826). William was als jongeman in 1842 met leden van de families Weld en Clifford naar Nieuw-Zeeland vertrokken, maar keerde naar Engeland terug om op 12 januari 1846 te huwen met Mary Clifford in Allerton Park (Yorkshire). Samen kregen ze zeven kinderen waarvan er zes de volwassen leeftijd bereikten waaronder Mary Vavasour. Na de dood van zijn vader beheerde William de familiedomeinen in Hazlewood Castle (York) en Draycott Manor (Stafford). Zelf overleed hij op 11 januari 1860, amper 38 jaar oud. Op 8 februari 1865 hertrouwde Mary met Maurice Dennis Kavanagh, Iers burger en classicus. Het gezin reisde enkele weken later af naar Brugge, waar ze tot september 1869 hun domicilie hadden aan de Sint-Annarei 19. Ze woonden recht tegenover Guido Gezelle, die toen als onderpastoor van de Sint-Walburga, op de Verwersdijk 20 woonde. Mary onderhield goede contacten met Gezelle en ze wisselden vaak boeken uit. Tijdens Mary’s periode in Brugge kreeg ze twee dochters: Constantia (Dotty) en Blanche, en zette ze zich in voor het Engels Comité voor de Zoeaven. Omwille van de rechtenstudie van Maurice Kavanagh verhuisden ook Mary en de kinderen terug naar Engeland, naar Eldon house, Queen’s road, Clapham Park (Londen). Daar zorgde Mary voor het huishouden en de armen in de buurt. Ze zette haar engagement voor de ‘Altar Society’ (1851) van het diocees Westminster voort, ging dagelijks naar de mis, en bezocht trouw haar biechtvader, Father Lans bij de redemptoristen. Zeker tot 1889 correspondeerde ze met haar Brugse biechtvader en mentor Guido Gezelle over politieke, religieuze en persoonlijke aangelegenheden. Vanaf 1875 leefde ze gescheiden van haar tweede man, waarvan ze in 1887 officieel zou gaan scheiden. Vanaf 1886 woonde ze in Westbrook House, 3 Warwick Terrace (Leamington Spa). Mary verzorgde haar broer bisschop William J.H. Clifford (1823-1893), lid van Vaticanum I, tijdens de laatste fase van een slepende nierziekte. Mary Clifford stierf op 18 maart 1898, en werd als seculier lid van de Arme Klaren Coletienen begraven op het kloosterkerkhof te Baddesley Clinton (Warwick).
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://www.wikitree.com/wiki/Clifford-2829; https://www.ancestry.co.uk; The National Archives; Kew, Surrey, England; Court for Divorce and Matrimonial Causes, later Supreme Court of Judicature: Divorce and Matrimonial Causes Files, J 77; Reference Number: J 77/385/1698 ; https://www.ancestry.co.uk

Naam	Clifford, William Joseph Hugh
Datums	° Irnham Hall, 24/12/1823 - ✝ Bath, 14/08/1893
Geslacht	Mannelijk
Beroep	Engelse prelaat van de Rooms-Katholieke Kerk
Verblijfplaats	Engeland; Italië
Bio	William Hugh Joseph Clifford werd geboren in Irnham Hall, Lincolnshire op 24 december 1823 als zoon van Hugh Clifford, 7e Baron Clifford van Chudleigh (1790-1858) en Mary Lucy Weld (1799-1830), dochter van de latere kardinaal Thomas Weld (1773-1837). Op zijn vijftiende ging Wiliam in Rome wonen in een huis van zijn vader en kreeg er een rooms-katholieke en intellectuele vorming aan het eeuwenoude English college. Hij vervolmaakte zijn studies aan het jezuïetencollege te Leuven en werd diaken gewijd te Brugge op 26/07/1849. Hij keerde terug naar Engeland en zette daar zijn opleiding verder in Wales, aan het St Beuno's Jesuit Spirituality Centre. In 1850 werd hij tot priester gewijd te Clifton, Bristol op 25/08/1850. Te Rome verkreeg hij in 1851 de titel van Divinitatis Doctor (Latijn voor ‘Doctor in de Godgeleerdheid’). Van 06/12/1853 tot februari 1857 was William Clifford kanunnik en secretaris van het Plymouth kapittel, waarna hij door Pius IX op 15/02/1857 tot bisschop werd gezalfd en een maand later werd aangesteld als assistent aan de pauselijke troon. Bisschop Clifford woonde het Eerste Vaticaans Concilie (1869-70) bij, waar het dogma van de onfeilbaarheid van de paus werd geformuleerd. Clifford was bisschop van Clifton van 1857 tot 1893, en stimuleerde de ontwikkeling van kerken en rooms-katholieke scholen in zijn diocees. Onder leiding van Charles Hansom, een rooms-katholieke victoriaanse architect, renoveerde bisschop Clifford de Pro-Cathedral van Bristol. Hij kocht met zijn persoonlijke middelen Prior Park College te Bath terug, nadat de prestigieuze school – tegelijk universiteit en seminarie – in 1845 de deuren had moeten sluiten wegens insolvabiliteit. Na een slepende nierziekte stierf William Clifford in functie op 14 augustus 1893, geliefd bij zijn kerkvolk, en gerespecteerd om zijn kritische geest en diplomatieke houding tegenover andersdenkenden.
Links	[wikipedia]
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; Death of bishop Clifford, Bath Chronicle and Weekly Gazette, 17 augustus 1893 https://cliftondiocese.com/diocese/brief-history/past-bishops/#:~:text=Clifford%20of%20Clifton&text=Bishop%20Declan%20Lang%20is%20the,preceded%20by%20the%20Western%20District.https://www.priorparkalumni.com/our-history/history-of-prior-park-college

Naam	Gezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums	° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
Geslacht	Mannelijk
Beroep	priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
Bio	Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links	[odis], [wikipedia], [dbnl]

Naam	Kavanagh, Maurice Dennis
Datums	° Penzance, 1843 - ✝ Prestwich, 01-03/1899
Geslacht	Mannelijk
Beroep	advocaat; auteur
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Maurice Dennis Kavanagh werd in 1843 als derde zoon van ambtenaar Dennis Kavanagh geboren in Penzance, Cornwall. Omdat zijn beide ouders afkomstig waren van Dingle, Ierland en hij daar zes weken later gedoopt werd, noemde hij zich een Ier door afkomst. Hij studeerde met grote onderscheiding af aan het vermaarde St. Edmund’s College, Ware, en University College, Londen, waarna hij professor Klassieke Talen en Moderne Geschiedenis werd aan het St. John’s College in Waterford, Ierland. Hij schreef een aantal didactisch zeer gewaardeerde Engelse, Latijnse en Griekse werken, en genoot de reputatie van een intelligent wetenschapper en auteur. Op 08/02/1865 huwde hij Mary Constantia Clifford, de weduwe van William J. Vavasour. Zij was toen reeds moeder van 7 kinderen, maar kreeg met Maurice nog twee dochters: Constantia (Dotty) en Blanche. Het gezin verbleef enige tijd in de Sint-Annarei 19 te Brugge. Ze woonden recht tegenover Guido Gezelle die toen onderpastoor van Sint-Walburga was en op de Verwersdijk 20 woonde. Zijn huwelijk met de adellijke Mary Constantia bracht Maurice zowel sociaal aanzien als financiële armslag voor zijn verdere studies. Op 21/11/1866 werd hij toegelaten als student aan Middle Temple. In 1868 was hij de coauteur van "A new Latin delectus, with the rules of syntax" (Whittaker and Co, 1868), waarvan een exemplaar in de bibliotheek van Gezelle aanwezig is (GGB 0332). Op 17/11/1871 werd hij advocaat, en vanaf 1872 mocht hij zich doctor in de rechten noemen en werkte hij te Londen, als rechtskundig adviseur voor geschillen en opsteller van akten van overdracht, en bij zittingen van het Western Circuit (Bath, Bristol, Devon, Dorset, Exeter, Portsmouth, Somerset en Southampton). Hij was ook werkzaam aan de Old Bailey of Central Criminal Court. Van 1874 tot 1891 en 1894 tot 1898 kwam het Oxford Circuit met zittingen te Stafford, Wolverhampton en Shrewsbury erbij. Daarenboven was hij sinds 1875 aangesloten bij de Indische balie waar hij de belangen van prinsen en vooraanstaanden uit India in het Lagerhuis behartigde. Door zijn studies en werk aan de balie was hij vaak afwezig, en met de steun van zijn echtgenote Mary en haar familie installeerde hij zich voor lange jaren in India. Dit had echter grote repercussies op zijn privéleven. Sinds 1875 woonden hij en zijn vrouw niet meer samen, en in 1887 vroeg Mary de scheiding aan. Daarnaast ondervond hij al in 1877 problemen van solvabiliteit en verkeerde hij in 1888 in staat van faillissement, hetgeen te wijten zou geweest zijn aan niet uitbetaalde lonen door Indische prinsen. Ook nadien ging het verder bergaf: hij werd in 1894 beschuldigd van fraude en in 1895 veroordeeld tot een jaar gevangenis. Begin 1899 stierf hij te Prestwich, Lancashire.
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://www.familysearch.org/nl/ ; Joseph Foster, Men-at-the-bar. A biographical hand-list of the members of the various inns of court, 1885, p.251 ; https://www.findmypast.co.uk/ (echtscheidingspapier van 1887); Tralee Cronicle (21 juli 1865); Leicester Daily Mercure (25 april 1882); South London Press (15 januari 1887); South London Press (15 januari 1887); Morning post (2 januari 1888); Kerry Reporter (26 oktober 1895); Newark Adviser (9 oktober 1895); Truth (16 december 1897); https://www.ancestry.co.uk/discoveryui-content/view/45462:2465?tid=&pid=&queryId=783d9597bf05ef61c799fa144cb987c1&_phsrc=tbc102&_phstart=successSource The National Archives; Kew, Surrey, England; Court for Divorce and Matrimonial Causes, later Supreme Court of Judicature: Divorce and Matrimonial Causes Files, J 77; Reference Number: J 77/385/1698

Naam	Pius IX (Paus); Mastai-Ferretti, Giovanni Maria
Datums	° Senigallia, 13/05/1792 - ✝ Rome, 07/02/1878
Geslacht	Mannelijk
Beroep	paus
Verblijfplaats	Italië
Bio	Pius IX was paus van 1846 tot 1878, en was na Petrus (35 jaar) de langstzittende paus. Onder Pius IX kwam een einde aan de wereldlijke macht van de paus.
Links	[wikipedia]

Naam	de Gourcy Serainchamps, Savina Louise Joséphine; van Caloen-de Gourcy, Savina L. J.
Datums	° Gent, 17/07/1825 - ✝ Loppem, 07/09/1912
Geslacht	Vrouwelijk
Bio	Savina de Gourcy Serainchamps was een dochter van graaf Félix, grootgrondbezitter, en barones Mathilde Dons de Lovendeghem uit Gent. Het gezin telde vijf kinderen en woonde op het (nu verdwenen) kasteel van Mianoye te Assesse bij Namen. Savina kreeg eerst thuisonderricht, daarna was ze pensionaire op de kloosterschool van Berlaimont (Brussel). Ze was er bevriend met Émilie van Outryve d’Ydewalle, die in 1848 huwde met Jean-Baptiste Bethune. Savina trouwde op 21 april 1847 met baron Charles van Caloen, vriend en studiegenoot van Bethune. De twee echtparen hadden veel gemeen: fervent katholiek, devoot, liefdadig, kunstminnend (neogotiek), traditionalistisch en ultramontaans. Charles en Savina kregen vijf kinderen die allen opgroeiden tot modelkatholieken: Maria (karmelietes), Savina, Joseph (benedictijn, vriend van Gezelle), Albert en Ernest. Het echtpaar was de bouwheer van het kasteel van Loppem (1859), gebouwd door de bouwmeesters Edward Pugin en Jean-Baptiste Bethune. Door de oogziekte van haar man, was het in de praktijk vooral Savina die zich deze taak aantrok. Het kasteel werd een centrum voor kunstenaars, intellectuelen, schrijvers, prelaten en bekeerlingen. Ook Guido Gezelle was vriend aan huis. Hij schreef in 1870 verzen bij de wandschilderingen in het Blauw Salon van het kasteel bij de taferelen van Duitse schilder August Martin. Savina werd in 1869 voorzitter van de Dames Zélatrices van de Noordpoolmissie, met Gezelle als geestelijk leidsman. Op verzoek van Savina schreef Gezelle in 1892 opschriften in versvorm voor de huizen waar het H. Bloed in woelige tijden verborgen werd.
Links	[wikipedia]
Relatie tot Gezelle	correspondent; aanvrager gelegenheidsgedicht; Noordpoolmissie
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://www.geni.com/people/Savina-de-Gourcy-Serainchamps/6000000033149576105; J. Braet, Het kasteel van Loppem in zijn familiaal en historisch kader. In: V. van Caloen (red.), Het kasteel van Loppem. Oostkamp: Stichting Kunstboek, 2001, p.10-43

Naam	van Caloen, Charles-Marie-Louis-Joseph
Datums	° Brugge, 31/08/1815 - ✝ Brugge, 01/05/1896
Geslacht	Mannelijk
Beroep	senator; burgemeester; provincieraadslid; grondeigenaar; rentenier; mecenas
Bio	Charles van Caloen was de tweede zoon van Joseph-Bernard, burgemeester van Loppem, en Marie de Potter de Droogenwalle (zus van Louis de Potter, held van de Belgische revolutie). Hij kreeg een streng-katholieke opvoeding. Aan het kleinseminarie te Roeselare had hij de latere bisschop Johan Joseph Faict als studiegenoot. Zijn broer Louis werd jezuïet en was oprichter van het Genootschap van St.-Franciscus Xaverius. Charles trouwde in 1847 met de Waalse gravin Savina de Gourcy Serainchamps. De opvoeding van de vijf kinderen stond in het teken van het katholieke reveil, de neogotiek en het ultramontanisme. In 1857 verkreeg Charles de titel van baron. Het gezin woonde in een groot herenhuis aan de Dijver (nu het Europacollege). Op hun buitengoed te Loppem lieten ze een neogotische kasteel bouwen. Charles werd door cataract steeds meer slechtziend, maar een oogoperatie verloste hem in 1867 van deze kwaal. Hij had een goedgevulde politieke loopbaan: burgemeester van Loppem, provincieraadslid en senator. Guido Gezelle voerde in 1867 in "’t Jaer 30" een felle campagne voor zijn verkiezing als senator. Charles van Caloen was 25 jaar lang voorzitter van de Brugse katholieke kring La Concorde. Hij was een vurig verdediger van de Pauselijke Staten en werd hiervoor beloond met de titel van Roomse graaf (1866) en Commandeur in de Orde van Gregorius de Grote (1871). Charles was lid en tweemaal proost van de Edele Confrérie van het H. Bloed.
Links	[odis], [wikipedia]
Relatie tot Gezelle	correspondent; onderwerp van gelegenheidsgedicht; aanvrager gelegenheidsgedicht; kiescampagne 't Jaer 30
Bronnen	J. van Caloen, Histoire généalogique de la famille de Calonne et van Caloen au Tournaisis et au comté de Flandre. Brussel: Traditions & Vie, 1959, p.313-315; J. Braet, Het kasteel van Loppem in zijn familiaal en historisch kader. In: V. van Caloen (red.), Het kasteel van Loppem. Oostkamp: Stichting Kunstboek, 2001, p.10-43

Naam	Vavasour, Mary
Datums	° Tadcaster, Hazlewood Castle, 12/08/1852 - ✝ Hammersmith (Londen), 08/11/1888
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Mary Lucy Vavasour werd op 12 augustus 1852 geboren als een van de zeven kinderen van William Joseph Vavasour (1822-1860) en de adellijke Mary Constantia Clifford (1825-1898). De familienaam Vavasour werd verkregen via Mary’s grootvader Edward Marmaduke Joseph Stourton (1786-1847) doordat zijn neef Thomas Vavasour overleed zonder erfgenamen. Edward erfde van hem eveneens het landgoed Hazlewood Castle in York en de titel van Baronet, de laagste adellijke rang in het Verenigd Koninkrijk. Mary’s vader ontgon land in Nieuw-Zeeland en nam vanaf 1842 het beheer van Hazlewood Castle over. Na zijn overlijden op 11 januari 1860, hertrouwde haar moeder met Maurice Dennis Kavanagh (1838-1899) op 8 februari 1865. Zij kregen twee dochters. Van 1865 tot eind 1869 verbleef de familie in Brugge aan de Sint-Annarei 19 op de parochie Sint-Walburga waar Gezelle onderpastoor was. Mary en haar ouders hadden contact met hem o.m. via brieven waarin Mary Vavasour hem een aantal keer bij hen thuis uitnodigde en hem vroeg een mis op te dragen in de Heilig-Bloedkapel voor een doodzieke kennis. In 1866 werd Mary samen met haar zus Angela naar de prestigieuze katholieke kostschool New Hall gestuurd, waar ook hun moeder had gezeten. Door het werk van stiefvader Maurice Kavanagh, ging het gezin begin 1870 terug in Engeland wonen, in Eldon House, Queens' Road, Clapham Park, Londen. Even later keerde Mary terug uit New Hall en koesterde ze plannen om Sister of Charity te worden. In een brief van maart 1872 aan Gezelle maakte Mary haar keuze voor de orde van ‘The Good Shepherd’ bekend. Op 14 augustus 1872 begon Mary’s proefperiode als novice in Hammersmith, Londen. In 1874 werd ze geprofest als Sister Mary of the Blessed Sacrament. Het klooster was een tehuis voor jonge vrouwen die op de een of andere manier van het rechte pad zijn afgedwaald door crimineel gedrag of prostitutie. Mary Vavasour werd er ‘Mistress of the Penitents’. Ze had echter een zwakke gezondheid en stierf jong, op 8 november 1888 in Hammersmith. Ze werd in het klooster van Finchley, Londen begraven. Op 4 mei 1889 stuurde haar moeder het bidprentje naar Gezelle, waarbij ze over haar dochter schreef: “She was quite idolized by the Nuns of the good Shepherd, they looked upon her as a little Saint, she had a wonderful influence over the Penitents, they were so fond of her. She was a very great sufferer, & yet so wonderfully energetic in everything.”
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://www.ancestry.co.uk/ ; Tablet 24 November 1888; C.B. Joseph, The history of the Noble House of Stourton, of Stourton, in the County of Wilts. Londen, 1899.

Naam	Napoleon III van Frankrijk; Karel Lodewijk Napoleon Bonaparte
Datums	° Parijs, 20/04/1808 - ✝ Cislehurst, 09/01/1873
Geslacht	Mannelijk
Beroep	keizer
Verblijfplaats	Frankrijk
Bio	Karel Lodewijk Napoleon Bonaparte werd op 20 april 1808 geboren als zoon van Lodewijk Napoleon Bonaparte en Hortense de Beauharnais, die de jongere broer en de stiefdochter van Napoleon I waren. Al vroeg probeerde Karel Lodewijk in de voetsporen van zijn beroemde oom te treden. Hij probeerde eerst de Franse troon manu militari te veroveren, wat mislukte. In 1848 won hij de presidentsverkiezingen, mede dankzij het prestige van zijn oom. En nadat Frankrijk in 1852 tot Keizerrijk werd uitgeroepen, werd hij keizer Napoleon III. Hij huwde in 1856 met de Spaanse Eugénie de Montijo en samen kregen ze een zoon: Napoleon Eugène Lodewijk Jan Jozef Bonaparte (1857-1879). Deze troonopvolger sneuvelde tijdens een Engelse expeditie in Zuid-Afrika. Napoleon III stimuleerde de industrialisatie en de economie, en samen met de stedenbouwkundige Georges-Eugène baron Haussman ‘herbouwde’ hij Parijs, wat door de inwoners niet altijd in dank werd afgenomen. Samen met de Britten vocht hij tegen de Russen tijdens de Krimoorlog (1853-1856). Hij steunde de Poolse opstandelingen tegen de Russische tsaar in hun verlangen naar een eigen Poolse natiestaat in 1863. En hij streed mee voor de eenmaking van Italië tegen de Oostenrijkers in 1859. Later verdedigde hij de pauselijke ambitie om diens Kerkelijke Staten te behouden tegen de Italiaanse eenheidsstrijders. Deze hulp moest hij echter intrekken nadat hij op 19 juli 1870 de oorlog had verklaard aan het koninkrijk Pruisen. Dit betekende het begin van de Franse-Duitse Oorlog, die zijn eigen einde zou inluiden. Na zijn nederlaag in Sedan in september 1870 werd hij gevangengenomen. De republikeinen namen de macht over, Napoleon III verloor zijn kroon en ging uiteindelijk in ballingschap naar Engeland, waar hij op 18 januari 1873 stierf.
Links	[wikipedia]

Naam	Vavasour, Angela; Eyston, Angela
Datums	° Tadcaster, Yorkshire, 18/04/1854 - ✝ Londen, 12/08/1930
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Angela Vavasour was de zesde van de zeven kinderen van William Joseph Vavasour (1822-1860) en de adellijke Mary Constantia Clifford (1825-1898). Zij is geboren op 18 april 1854 op het kasteel Hazlewood (Yorkshire) en overleed op 12 augustus 1930 te Kensington (London) op 76-jarige leeftijd. Van 1865 tot eind 1869 verbleef ze regelmatig met haar familie in Brugge aan de Sint-Annarei 19 vlakbij de parochie Sint-Walburga, waar Gezelle onderpastoor was. Omdat haar stiefvader Maurice Kavanagh rechten studeerde aan Middle Temple in Londen, verhuisde het gezin begin 1870 definitief terug naar Engeland. Ze betrokken een gezellige woning, Eldon House, in Queens' Road, Clapham Park, Londen. Vanaf 1866 tot 1872 ging Angela naar de katholieke kostschool, verbonden aan het Convent of the Holy Sepulchre, New Hall, Chelmsford, Essex. Op 6 mei 1872 stond Miss Angela (Mary Galdina) Vavasour samen met haar moeder genoteerd op de lijst van de 250 ‘presentations to her Majesty’ op de ‘Queen’s Drawing-room’ in Buckingham Palace van 6 mei 1872. Daarmee maakte ze officieel haar intrede in de Londense society als huwbare vrouw. Uiteindelijk trouwde ze in 1880 met Francis Thomas Eyston (1853-1888) in de rooms-katholieke Sint-Pieterskerk in Leamington (Warwickshire). Het huwelijk werd ingezegend door eerwaarde heer W. Clifford, de oom van de bruid. Dit stijlvol societygebeuren staat uitgebreid beschreven in de Leamington Spa Courier van 19 juni 1880. Haar man was achtereenvolgens luitenant (1871) en commandant (1876) bij de Royal Berks Militia (het Royal Berkshire Regiment). In 1881 zwaaide hij af.
Bronnen	https://www.familysearch.org/nl/ ; https://www.findmypast.co.uk

Naam	Mary Margaret
Geslacht	Vrouwelijk
Beroep	dienstmeid
Bio	Uit de correspondentie van Mary Clifford blijkt dat Mary Margaret een problematische dienstmeid was in dienst van de familie Kavanagh te Brugge (1865-1869). Ze kende Guido Gezelle. Bij hun terugkeer naar Engeland wilde de familie Kavanagh alle contact met haar verbreken en haar tewerkstellen als dienstmeid bij een andere vrouw. Ze hielden hun adres voor haar verborgen. Mary Margaret trok uiteindelijk toch naar Engeland en kwam zo in Dover terecht op zoek naar de familie Kavanagh.

Naam	Weld, Mary Teresa
Datums	° Barnstaple, 1848 - ✝ Londen, 20/03/1927
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Mary Teresa Weld werd geboren in het voorjaar van 1848 te Barnstaple, Devon als dochter van Edward Joseph Weld (1806-1877), beheerder van Lulworth Castle, en Ellen Caroline Wrey (1819-1866). Zij trouwde op 5 oktober 1870 in Exeter, Devon met haar achterneef, majoor William Edward Vavasour (Hazlewood, Tadcaster, Yorkshire, 28/11/1846 – Bayswater, Middlesex, 18/11/1915). Ze kregen zeven kinderen. Met de census van 1881 woonde het koppel op Lulworth Castle. Mary Teresa stierf te Londen op 20 maart 1927.
Bronnen	https://www.wikitree.com/

Naam	Vavasour, William Edward; Willy
Datums	° Yorkshire, 28/11/1846 - ✝ Bayswater, 18/11/1915
Geslacht	Mannelijk
Beroep	majoor; zoeaaf
Verblijfplaats	Engeland
Bio	William Edward Joseph Vavasour was de oudste van de zeven kinderen van William Joseph Vavasour (1822-1860) en de adellijke Mary Constantia Clifford (1825-1898). Hij werd geboren op 28 november 1846 op het kasteel Hazlewood (Yorkshire). Na de plotse dood van zijn grootvader erfde diens oudste zoon, Sir Edward Marmaduke Vavasour, de familiedomeinen, Hazlewood Castle in Yorkshire en Draycott Manor in Staffordshire. Deze had echter een zwakke gezondheid, waardoor achtereenvolgens diens jongere broer (Williams vader), Williams moeder, en William zelf het familiebezit beheerden. Na de dood van Williams vader in 1860 hertrouwde zijn moeder in 1865 met Maurice Kavanagh, waarna ze geregeld in Brugge verbleef. Ondertussen bleef William in Engeland en sloot zich van 1867 tot 1870 aan bij de pauselijke legers. Zijn moed en verantwoordelijkheidszin dwong respect af bij zijn katholieke, aristocratische achterban en zijn pachters. Op 5 oktober 1870 huwde hij zijn achternicht Mary Teresa Weld (1848-1927), de dochter van Edward Joseph Weld van Lulworth Castle (1806-1877), de neef van zijn grootmoeder Mary Lucy Weld (1799-1830). Hierdoor kon hij niet opnieuw gaan strijden als zoeaaf voor de paus tegen het leger van Garibaldi en miste hij het Italiaanse slotoffensief van 20 september. In de daarop volgende jaren werd hij een groot bezieler van de Sint-Sebastiaansgilde en het tijdschrift ‘The Crusader’. Zij kloegen de schending van de soevereine rechten van de paus en de inname van zijn legitieme bezittingen aan. In 1873 nam hij samen met zijn echtgenoot en twee dochtertjes, Ellen en Anette, zijn intrek in Hazlewood Castle. Zijn moeder, Mary C. Kavanagh, correspondente van Gezelle, vermeldde dit als een bijzonder heugelijk moment. Het koppel zal uiteindelijk zeven kinderen krijgen. Achtereenvolgens was William onderluitenant (1873), luitenant (1877) en commandant (1879 tot 1884) bij de Yorkshire hussars. Deze afdeling behoorde bij de Yeomanry Cavalery, reservetroepen die ingezet werden voor binnenlandse opdrachten. Hun leden kwamen uit de hogere klasse en bekostigden zelf het paard en de verzorging. Het betrof hier een ereambt. Na de dood van zijn oudste oom Sir Edward Marmaduke Vavasour jr, tweede Baronet van Hazlewood, ongehuwd en zonder erfgenamen, erfde hij op 23 augustus 1885 de familiedomeinen en de titel van derde Baronet van Hazlewood en mocht hij zich ‘Sir’ noemen. Dat het beheer van de landerijen een veeleisende taak was blijkt uit het feit dat hij niet altijd kon tegemoetkomen aan zijn schuldeisers. In kranten van 1897, 1900, 1906 en 1909 is er herhaaldelijk sprake van oproepen aan de High Court of justice in Bankruptcy. De laatste fase van zijn leven was gewijd aan onderzoek naar de geschiedenis van de religie en de filosofie. Sir William Edward Joseph Vavasour stierf met de pen in de hand op 18 november 1915 in een verzorgingstehuis in Bayswater, Middlesex, geveld door uitputting en fysieke complicaties. Het beheer van Tadcaster Castle en de landerijen had hij overgemaakt aan zijn echtgenote Mary Teresa Weld. In de grafrede werd hij geroemd voor zijn praktische kennis van de landbouw en scheikundige stoffen, zijn inventiviteit en ingenieurskunde, zijn respect voor democratie en open debatcultuur. Een overdosis kerkelijke autoriteit tegenover het vrije menselijke denkvermogen had hem stilaan de rooms-katholieke kerk doen verlaten.
Links	[wikipedia]
Bronnen	https://www.wikitree.com/ ; https://www.findmypast.co.uk/ ; https://archive.org/details/dodspeeragebaron19202lond/page/745/mode/1up?view=theater; Naval & Military Gazette and Weekly Chronicle of the United Service (London, 9 September 1877); Daily telegraph & Courier (London, 20 april 1909); The West London Observer (Friday, November 26, 1915); Catholic Times and Catholic Opinion (4 February, 1916); Morning Post (03 November 1897);The West London Observer (Friday, November 26, 1915), Weekly Register and Catholic Standard (01 August 1868); https://search.findmypast.co.uk/bna/viewarticle?id=BL/0000174/18971103/071&stringtohighlight=william%20edward%20joseph%20vavasour%20bankruptcy; https://yorkshiregardenstrust.org.uk/sites/yorkshiregardenstrust.org.uk/files/database/Hazelwood%20Park_YGT%20Selby%20District%20Historic%20Report.pdf;

Naam	Hodges, Rosina
Datums	° Londen, 1834 - ✝ Londen, 27/04/1889
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Rosina Hodges werd rond 1834 geboren in Hanwell, Londen. Ze trouwde met Joseph Robert Whitgreave in januari 1853 in Rugeley. Het koppel kreeg zes kinderen: Mary Rose Caroline (Rugeley, gedoopt 18/04/1857-); Joseph Bertram Ignatius (Rugeley, 30/07/1858 – Engeland, voorjaar 1920); Benedict Wilfrid (Rugeley, 20/10/1859 - 1907) en Etheldreda Maria Antonia (Rugeley, gedoopt 22/08/1861-). Joseph Robert Whitgreave geraakte midden 1862 in zware financiële moeilijkheden (London Gazette, 10/06/1862) en week met zijn gezin uit naar Brugge waar nog geboren werden: Benjamin George (Brugge, 28/04/1863-) en Elizabeth Mary (Brugge, 06/01/1869 - San Remo, 02/1929). Het gezin woonde in de jaren 1860 achtereenvolgens in de Steenstraat, op de Markt en in de Boomgaardstraat te Brugge. Daar bleven ze wonen tot 1 mei 1874. Ze bleven steeds gedomicilieerd in Engeland. Na hun terugkeer naar Engeland verbleven ze in Erith, Londen. Volgens de census van 1881 woonde het hele gezin er. Benjamin George ontbreekt. Mogelijk stierf hij op jonge leeftijd. Op het einde van hun leven verbleven ze te Richmond-upon-Thames, Londen. Rosina overleed er op 27 april 1889. Ze werd begraven in het familiegraf van de Whitgreaves in Rugeley, Staffordshire. Daar vond begin mei 1889 de begrafenis plaats (Rugeley Mercury 03/05/1889). Ook haar echtgenoot werd er begraven.
Bronnen	https://www.familysearch.org/nl/ ; https://www.archiefbankbrugge.be/ ; Rugeley Mercury ; https://nl.geneanet.org/ ; London Gazette

Naam	Whitgreave, Joseph Robert
Datums	° Moseley Court, 19/03/1823 - ✝ Lewes, 03/02/1885
Geslacht	Mannelijk
Beroep	magistraat; bontbewerker; kapitein
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Joseph Robert Whitgreave werd op 19 maart 1823 geboren in Moseley Court, Staffordshire als zoon van Thomas Whitgreave (Moseley Hall, Staffordshire, 03/08/1787 – Londen, 18/02/1863) en Amelia Ann Hodges (Millbank, Londen, 1790 – Moseley Hall, 24/01/1848). Er zijn verschillende referenties naar zijn beroep: op 9 april 1859 werd hem een patent verleend voor een verbetering aan de motor van een locomotief (London Gazette 22/07/1859), in 1861 was hij magistraat in de county Staffordshire, in 1884 was hij met twee van zijn zonen (Joseph Bertram en Benedict Wilfrid) actief als bontwerker in Londen (London Gazette 06/05/1884) en in 1889 was hij ‘captain’ (Rugeley Mercury 03/05/1889). Joseph Robert Whitgreave bouwde in 1851 in Rugeley, Staffordshire, een herenhuis 'Heron Court' in neogotische stijl. In 1861 bouwde hij er een koetshuis en stallen bij, eveneens in neogotische stijl. Hij en zijn zuster Etheldreda Whitgreave, die in het klooster zou treden, zijn de stichters en financiers van de roomskatholieke kerk van Rugeley, St. Joseph and St. Etheldreda, die tussen 1849 en 1851 aan de overkant van de weg in neogotische stijl gebouwd werd door architect Charles Hansom. Joseph Robert Whitgreave trouwde met Rosina Hodges in januari 1853 in Rugeley. Het koppel kreeg zes kinderen: Mary Rose Caroline (Rugeley, gedoopt 18/04/1857-); Joseph Bertram Ignatius (Rugeley, 30/07/1858 – Engeland, voorjaar 1920); Benedict Wilfrid (Rugeley, 20/10/1859 - 1907) en Etheldreda Maria Antonia (Rugeley, gedoopt 22/08/1861-). John Robert Whitgreave geraakte midden 1862 in zware financiële moeilijkheden (London Gazette, 10 juni 1862) en week met zijn gezin uit naar Brugge waar nog geboren werden: Benjamin George (Brugge, 28/04/1863-) en Elizabeth Mary (Brugge, 06/01/1869 - San Remo, 02/1929). Het gezin woonde in de jaren 1860 achtereenvolgens in de Steenstraat, op de Markt en in de Boomgaardstraat te Brugge. Daar bleven ze wonen tot 1 mei 1874. Ze bleven steeds gedomicilieerd in Engeland. Na hun terugkeer naar Engeland verbleven ze in Erith, Londen. Volgens de census van 1881 woonde het hele gezin er. Benjamin George ontbreekt. Mogelijk stierf hij op jonge leeftijd. Op het einde van hun leven verbleven ze te Richmond-upon-Thames, Londen. Joseph Robert Whitgreave overleed op 3 februari 1885 in Lewes, Sussex. Hij werd begraven in het familiegraf van de Whitgreaves in Rugeley, Staffordshire.
Bronnen	https://www.familysearch.org/nl/ ; https://www.archiefbankbrugge.be/ ; Rugeley Mercury ; https://nl.geneanet.org/ ; London Gazette

Naam	Coxon, Georgina; Georgina Berington
Datums	° Killarney, 30/08/1830 - ✝ Brugge, 10/12/1905
Geslacht	Vrouwelijk
Beroep	rentenierster
Verblijfplaats	Ierland; Engeland
Bio	Georgina Coxon werd geboren te Flesk Priory, Killarney in Ierland op 30 augustus 1830 als dochter van rentenier John Stuart Wallis Coxon (Morpeth, Northumberland, 19/06/1790 - Brugge, 26/05/1850) en Georgina Hennessy (Cork, ca. 1799 - Notting Hill, Kensington, 23/05/1882). John Stuart Wallis Coxon was een tijdlang de secretaris van de Duke of Wellington. Georgina huwde met de 28-jarige John Berington jr., in Brugge ingeschreven als rentenier, op 28 februari 1851. John Berington en Georgina Coxon woonden in de jaren 1860 langs de Sint-Annarei (nr. 8) en in de buurt van Maurice en Mary Constantia Kavanagh-Clifford en ook van Guido Gezelle. Georgina overleed in december 1905 te Brugge in de Potterierei, nr. 10.
Relatie tot Gezelle	correspondent
Bronnen	https://www.archiefbankbrugge.be/

Naam	Kavanagh, Constance Mary; Dotty
Datums	° Finchley, Londen, 20/11/1865 - ✝ Bradford, Yorkshire, 06/1917
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Constance Mary (Dotty) Kavanagh was de oudste dochter van Maurice Kavanagh LL.D. (Legum Doctor) en de adellijke Mary C. Clifford. Dotty werd geboren op 20 november 1865 in Clifford Hall, Finchley, London. Zij werd door haar moeder als vriendelijk en intelligent omschreven. Al voor haar zevende verjaardag kende ze haar cathechismus en was ze in staat om een boek te lezen. Haar moeder, Mary Clifford-Kavanagh, onderrichtte haar in de Franse taal en in andere vakken. In maart 1892 huwde ze met Sir Francis Fleming (1842-1922), K.C.M.G. (Knight Commander of the Order of St Michael and St George) in de rooms-katholieke Sint-Pieterskerk in Leamington, Warwickshire. Het huwelijk werd ingezegend door bisschop Clifford van Clifton, de oom van de bruid. Het ontbijtbuffet en de receptie vonden plaats bij de bruid thuis in Westbrook House. Het koppel vertrok na de huwelijksreis onmiddellijk naar Sierra Leone, waar Francis Fleming tot gouverneur was benoemd. Voordien had hij na zijn rechtenstudies aan Middle Temple al in 11 kolonies van het Britse Rijk juridische en bestuursfuncties opgenomen. Hun enige zoon, Hugh Joseph Fleming (1896-1916), geboren in Leamington, Warwickshire nam als tweede luitenant van het Dorsetshire Regiment deel aan Wereldoorlog I. Op 24 augustus 1916 stierf hij aan zijn verwondingen opgelopen in Pas-de-Calais in Frankrijk. Hij ligt er begraven op de militaire begraafplaats van Sailly-Au-Bois. Constance Mary Kavanagh stierf een jaar later, in juni 1917 in Bradford, Yorkshire, 52 jaar oud.
Bronnen	https://www.ancestry.co.uk; https://www.findmypast.co.uk/

Naam	Kavanagh, Blanche Mary
Datums	° Finchley, Londen, 18/02/1867 - ✝ 1931
Geslacht	Vrouwelijk
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Blanche Mary Kavanagh was de jongste dochter van Maurice Kavanagh LL.D. (Legum doctor) en de adellijke Mary C Clifford. Blanche werd geboren op 18 februari 1867 in Clifford Hall, Finchley (London). Zij werd door haar moeder beschreven als een guitig dikkertje dat moeilijk bij de les te houden was, maar tegelijk het kennen en kunnen van haar oudere zus Constance zelfstandig wilde verwerven. Blanche huwde in de herfst van 1896 in Brighton met James Bentinck Cumberland (1865-1951). Hij was van opleiding ingenieur met specialisatie elektriciteit.
Bronnen	https://www.findmypast.co.uk/; https://www.ancestry.co.uk/;

Naam	Vavasour, Oswald Hugh Stanislaus
Datums	° Yorkshire, 04/06/1849 - ✝ Letchworth, Hertfordshire, 10/01/1925
Geslacht	Mannelijk
Beroep	boer; veehouder
Verblijfplaats	Engeland; Canada
Bio	Oswald Hugh Stanislaus Vavasour was de tweede van de zeven kinderen van William Joseph Vavasour (1822-1860) en de adellijke Mary Constantia Clifford (1825-1898). Hij werd geboren op 4 juni 1849 op het kasteel Hazlewood (Yorkshire). Op 20 september 1870 vocht Oswald mee in het Zouavenleger toen Rome door de Italiaanse troepen werd ingenomen. Het officiële verhaal wil dat de zoeaven de dag na de inname vrije aftocht kregen. Oswald en vijf andere Engelse zoeaven lieten op maandag 17 oktober een brief in de Engelse kranten publiceren waarin ze de onbetrouwbaarheid van de Florentijnse regering aan de kaak stelden. Bij de capitulatie werden ze immers als krijgsgevangen gedurende zes dagen opgesloten in de gevangenis en ondergingen ze allerlei vernederingen en ontberingen zoals alle andere gevangen. Later kreeg hij voor zijn moed een medaille en een diploma van paus Pius IX. Hij was als eregast aanwezig op een bijeenkomst van de Engelse katholieken op 10 december 1870 in de Sint-James Hall, een majestueus concertgebouw in London. Zij klaagden de schending van legitieme territoriale soevereiniteit aan van de pauselijke staten en de beknotting van het spirituele gezag van de Heilige Stoel. Ze vonden het ontoelaatbaar dat Italië aanspraak maakt op Rome als zijn hoofdstad. Daarna werd hij lid van het bondgenootschap van Sint-Sebastiaan dat jaarlijks samenkwam om bovenstaande legitieme eisen van Pius IX te blijven verdedigen met woorden. Zij bleven de hoop koesteren dat deze toestand in Europa tijdelijk was. Op 8 augustus 1877 trouwde hij met Sarah Anns Smith (1858-1937) in Walsall, Staffordshire. Zij kregen 14 kinderen in 21 jaar, hoewel deze niet allemaal bleven leven. In de ‘Uxotteter advertiser and the Ashborn times’ van 29 april 1903 werd beschreven hoe Oswald Hugh Vavasour en zijn gezin met de R.M.S. Bavarian van de Allan Line van Liverpool naar Quebec vertrokken. Volgens diezelfde bron was hij een van de meest praktische boeren en veehouders uit de streek van North Staffordshire, en zou hij dit beroep nabij Austin, Manitoba uitoefenen maar dan op veel grotere schaal. Dit deed hij waarschijnlijk tot 1909. Hij overleed op 10 januari 1925 in Letchworth, Hertfordshire, op 76-jarige leeftijd.
Bronnen	https://www.findmypast.co.uk/; https://www.ancestry.co.uk/ ; https://archive.org/details/dodspeeragebaron19202lond/page/745/mode/1up?view=theater

Naam	Vavasour, Henry Dunstan
Datums	° Yorkshire, 10/01/1850 - ✝ Ugbrooke, Blenheim, Marlborough, Nieuw-Zeeland, 22/01/1927
Geslacht	Mannelijk
Beroep	landeigenaar; landbouwer
Verblijfplaats	Engeland; Nieuw-Zeeland
Bio	Henry Dunstan Vavasour was de derde zoon van William Joseph Vavasour (1822-1860) en de adellijke Mary Constantia Clifford (1825-1898). Hij werd geboren op 10 januari 1850 op het kasteel Hazlewood, Yorkshire. Henry legde zich toe op landbouw en veeteelt. In 1871 vertrok hij naar Nieuw-Zeeland om er te werken op een groot landgoed van zijn neef, Charles Hugh Clifford, 8th Baron Clifford of Chudleigh (1819-1880). Deze was de zoon van de oudste broer van zijn moeder. In 1873 vertrok de zaakwaarnemer van dit bedrijf voor een jaar op handelsmissie naar Engeland, en werd Henry rentmeester. Zijn moeder, Mary C. Kavanagh, correspondente van Gezelle, vernam dat hij de arbeiders, het vee en de landerijen zeer goed beheerde. Ze hoopte dat de verantwoordelijkheid van de 23-jarige jongeman en de inspanning de nodige winsten zou opleveren. In 1887 trouwde Henry met Bertha Eleanor Mary Radwood (1867-1959). Het gezin verbleef in de stad Blenheim op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Henry was eigenaar van een domein in Tataraiwaka, gelegen aan de westkust van het Noordereiland, een gebied waar men vooral aan melkveehouderij deed. Verder engageerde hij zich in plaatselijke en provinciale besturen van wegen, haven en graslanden in het kustgebied nabij Blenheim, Marlborough. Daar, meer bepaald in Ugbrooke, zou hij op 22 januari 1927 ook sterven. Ondertussen was de familie Vavasour in 1916 haar eigendommen in Tadcaster verloren. Alleen Henry bezat er nog een smalle landstrook ten noorden van Chantry Lane, als laatste binding met zijn geboortestreek. Uit de passagierslijst van White Star Line blijkt dat hij met het gezin in mei 1920 op bezoek ging naar Engeland.
Bronnen	https://www.ancestry.co.uk/; https://www.findmypast.co.uk/

Naam	Vavasour, Edward Joseph Everard
Datums	° Yorkshire, 12/09/1855 - ✝ Antigua, Benedenwindse Eilanden, 25/09/1895
Geslacht	Mannelijk
Beroep	landeigenaar; landbouwer; secretaris
Verblijfplaats	Engeland; Nieuw-Zeeland; Sierra Leone; Benedenwindse Eilanden
Bio	Edward Joseph Everard Vavasour was het jongste kind van William Joseph Vavasour (1822-1860) en de adellijke Mary Constantia Clifford (1825-1898). Hij werd geboren op 12 september 1855 in het kasteel Hazlewood, Yorkshire. Van 1865 tot eind 1869 verbleef hij regelmatig met zijn familie in Brugge aan de Sint-Annarei 19 vlakbij de parochie Sint-Walburga, waar Gezelle onderpastoor was. Omdat zijn stiefvader Maurice Kavanagh rechten studeerde aan Middle Temple in Londen, verhuisde het gezin begin 1870 definitief terug naar Engeland. Ze betrokken er een gezellige woning, Eldon House in Queens' Road, Clapham Park, Londen. Edward studeerde aan het Jezuïetencollege Beaumont in Old Windsor waar hij mooie cijfers behaalde voor Grieks, Latijn en wiskunde. Zijn moeder hoopte dat hij priester zou worden, maar in 1874 trok hij naar Nieuw-Zeeland om er eigenaar te worden van een stuk land op het domein van zijn broer in Tataraiwaka. Dit was gelegen aan de westkust van het Noordereiland, een gebied waar men vooral aan melkveehouderij deed. In augustus 1888 keerde hij berooid terug naar huis. Volgens zijn moeder was dit geheel te wijten aan onfortuinlijke omstandigheden nadat hij eerder een succesvol landbouwer was geweest. Toen Francis Fleming, de echtgenoot van zijn stiefzus Dotty, gouverneur werd, eerst in Sierra Leone (1892) en later in de Benedenwindse Eilanden, de noordelijke eilanden van de Kleine Antillen (1895), begeleidde Edward hem als zijn privésecretaris. Tijdens een missie op het eiland Antigua bezweek Edward op 25 september 1895 geheel onverwachts aan de gevolgen van gele koorts. Hij werd omschreven als een eervolle, goedhartige en genereuze man.
Bronnen	https://www.ancestry.co.uk/ ; https://www.findmypast.co.uk/

Naam	Laws, James Edward
Datums	° Londen, ca. 1830 - ✝ Dover, 11/03/1907
Geslacht	Mannelijk
Beroep	priester
Verblijfplaats	Engeland
Bio	Father James Edward Laws was de leider en bezieler van rooms-katholieke bouwprojecten in de stad Dover. Hij was tot priester gewijd op 11 april 1854 en kreeg in 1863 Dover toegewezen als parochie. De St. Paul’s Church kon in 1868 plechtig ingewijd worden, hoewel de ooskant van de apsis nog onvoltooid was en er nog geen klok in de toren hing. Verder ijverde hij voor een jongens-, meisjes- en kleuterschool in de periode van 1872 tot 1889. Hij was een bekwame parochiepriester, maar als bouwheer kende hij financiële moeilijkheden en zorgen ondanks de steun van het bisdom. Toen Father Laws in april 1904 zijn gouden priesterjubileum vierde, feliciteerde heel Dover hem voor zijn levenslange inzet voor de gemeenschap, los van geloof of vooroordelen. Drie jaar later stierf hij op de leeftijd van 77 jaar.
Bronnen	https://www.parishofthegoodshepherd.uk/history-of-st-pauls-church/; The death of Father Laws, in: Dover Express 15 maart 1907, p. 2; Father Laws’ Golden Jubilee, in: Dover Express 8 april 1904, p. 8; The late father Laws, in: Catholic Times and Catholic Opinion 28 March 1907

Naam	Bosco, Giovanni; Don Bosco
Datums	° Castelnuovo Don Bosco, 16/08/1815 - ✝ Turijn, 31/01/1888
Geslacht	Mannelijk
Beroep	priester; pedagoog; auteur
Verblijfplaats	Italië
Bio	Giovanni Bosco werd op 16 augustus 1815 geboren in Castelnuovo nabij Turijn als jongste zoon van Francesco Bosco (+1817) en Margherita Occhiena (1788-1856). Na de dood van zijn vader was het hard werken op de kleine boerderij om te overleven. Dankzij een groot doorzettingsvermogen slaagde Giovanni erin om zijn humaniora af te werken en ging hij op zijn twintigste naar het seminarie van Chieri (Piëmonte). In 1841 werd hij in Turijn tot priester gewijd. Hij werd getroffen door het lot van de kansarme jongeren uit de achterbuurten van deze industriestad. Hij zorgde voor onderdak, goede levens- en werkomstandigheden, een jeugdbibliotheek en een christelijke opvoeding. Zo verwierf hij grote faam als pedagoog. Daarnaast was hij ook als schrijver actief. Er was immers nood aan goede en toegankelijke boeken voor zijn discipelen. Don Bosco zag in zijn dromen voortekenen van de dood en verderf in de wereld, maar soms riepen de dromen op tot verantwoordelijkheid voor de weg die hij moest volgen. Op aanraden van paus Pius IX stichtte hij in 1859 een religieuze congregatie: de Salesianen en de Zusters van Don Bosco. Vanaf 1877 gaf hij het bulletin Bollettino Salesiano uit dat bleef voortbestaan tot 1899. Hij stierf op 31 januari 1888 in Turijn en werd begraven in de Basiliek Maria Hulp der Christenen, de hoofdkerk van de Salesianen.
Links	[wikipedia]
Bronnen	https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/priester-pedagoog-schrijver%E2%80%A6-de-vele-rollen-van-don-bosco; https://www.kenteringen.nl/heilige-van-de-dag/heiligen-januari/31-januari/; https://nl.wikipedia.org/wiki/Basiliek_Maria_Hulp_der_Christenen#:~:text=Basiliek%20Maria%20Hulp%20der%20Christenen,-Naar%20navigatie%20springen

Naam	Wilhelm I van Duitsland
Datums	° Berlijn, 22/03/1797 - ✝ Berlijn, 09/03/1888
Geslacht	Mannelijk
Beroep	koning; keizer
Verblijfplaats	Duitsland
Bio	Wilhelm I van Duitsland was de tweede zoon van Frederik Willem III van Pruisen (1770–1840) uit het huis van de Hohenzollern. In 1829 huwde hij prinses Augusta von Sachsen-Weimar-Eisenach (1811-1890). Ze kregen twee kinderen: Frederik van Pruisen (1831-1888), de kroonprins, en Louise Marie Elisabeth van Pruisen. Van 1807 tot 1825 doorliep Wilhelm een schitterende militaire loopbaan in het Pruisische leger. Hij bestreed in die periode de expansiepolitiek van Napoleon I. Deze ervaringen bezorgden hem een diepe afkeer voor Frankrijk. Binnen de familie van de Hohenzollern beschouwde men hem als de deskundige in militaire zaken. In 1861 kwam hij op de troon van Pruisen als Willem I. Hij ijverde voor de uitbreiding van de dienstplicht en de militaire uitgaven, maar het was uiteindelijk Otto von Bismarck, kanselier van Pruisen (1862-1890) die het Huis van Afgevaardigden van deze noodzaak kon overtuigen. De koning liet de politieke agenda voortaan afwerken door zijn eerste minister Von Bismarck. Wel verzette hij zich enkele malen, overigens tevergeefs, tegen de oorlogen die de kanselier voerde om zijn eigen persoonlijk politiek ideaal te verwezenlijken: de vereniging van de Duitse staten zonder Oostenrijk in één federatie onder leiding van Pruisen. Na de Oostenrijks-Pruisische oorlog (1866) werd de Noord-Duitse Bond opgericht, een federale staat. Willem I verkreeg het Bundespräsidium. Hij had de controle over de buitenlandse politiek, benoemde de bondskanselier, en kon op verzoek van de Bondsraad de rijksdag ontbinden. In 1870 verklaarde Napoleon III Pruisen de oorlog uit vrees voor mogelijke Spaanse troonpretendenten onder de Hohenzollern. Dit betekende het begin van in de Frans-Duitse Oorlog. Na de overwinning werd Willem I op 18 januari 1871 in de spiegelzaal van het Paleis van Versailles tot keizer uitgeroepen. De eenmaking van Duitsland, gestoeld op een stevig economisch fundament met bloeiende mijnen en staalfabrieken onder Pruisische suprematie (zonder inmenging van de rooms-katholieke kerk), en de stichting van het Duitse Keizerrijk werden stilaan een feit. Driemaal werd het leven van de keizer door aanslagen bedreigd. Wilhelm I overleed uiteindelijk in 1888 in Berlijn. Zijn zoon, Frederik III, volgde hem op maar zou al na 99 dagen in datzelfde jaar sterven aan keelkanker. Daarop werd zijn kleinzoon, Wilhelm II (1859-1941), de nieuwe Duitse keizer en koning van Pruisen.
Links	[wikipedia]
Bronnen	https://nl.wikipedia.org/wiki/Oostenrijks-Pruisische_Oorlog https://nl.wikipedia.org/wiki/Bundespr%C3%A4sidiumhttps://www.dhm.de/lemo/biografie/otto-bismarck https://www.dhm.de/lemo/biografie/wilhelm-i.html A. Doedens, L. Mulder, Frans Duitse Oorlog 1870-1871: De moeder van de Grote Oorlog, Zutphen: Walburg Pers, 2015.

Naam - plaats

Naam	Brugge
Gemeente	Brugge

Naam	Rome

Naam	Dover

Naam	Ramsgate

Naam - instituut/vereniging

Naam	Redemptoristen St. Mary's , Clapham
Beschrijving	De orde van de redemptoristen werd oorspronkelijk gesticht in 1732 door Alfonsus van Liguori (1696-1787) en zette zich in voor de arbeiders en de arme plattelandsbevolking. In de 19de eeuw werden heel wat mensen aangetrokken door nieuwe werkgelegenheid in de grote stad London. De Kerk had vooral oog en oor voor de toename van het aantal katholieke gelovigen onder de arbeiders uit de industrie en het spoorwegnet, het huispersoneel van de middenklasse, en de Ierse inwijkelingen op de vlucht voor de hongersnood van 1845-1850. Op uitnodiging van bisschop Nicholas Wiseman en met financiële hulp van een Londense boekhandelaar, de heer Philips, betrok een klein groepje redemptoristen een pand in Clapham Park Road 8, Zuid-Londen. Sinds 1848 opereerden ze voornamelijk vanuit de vlakbij gelegen St. Mary’s Church. Door hun passie en geloofsijver kwamen ze vaak in conflict met de protestantse inwoners.
Datering	1848-1998

Naam	Beaumont College
Beschrijving	Beaumont College was een kostschool nabij Windsor, in het zuiden van Engeland, onder de bescherming van de jonge heilige St Stanislaus Kostka. Op 10 oktober 1861 opende zij haar deuren voor jongens van welstellende katholieken. Zo konden deze ouders uit Londen hun kinderen naar een jezuïetenschool sturen, in een landelijke omgeving dicht bij huis. Het vermaarde jezuïetencollege Stonyhurst, dat kon bogen op een lange traditie, lag immers verder weg in Lancashire, in het noorden van Engeland. Bovendien kon men een gezonde omgeving en uitstekend klimaat als troeven uitspelen, zoals ook bosrijke wandelingen in het nabije Windsor Great Park en verschillende sportvelden. Naast sport stonden Grieks en Latijn, geschiedenis, filosofie, religie, maar ook wetenschappen op het programma. Mens sana in corpore sano. De geest van de jezuïetenopleiding ‘moest die zijn van diepte in plaats van ruimte, standvastigheid in plaats van glans, kwaliteit in plaats van kwantiteit'. Vanaf 1870 kende de school een bloeiperiode en schreven zelfs buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders hun zonen in. Queen Victoria (1877-1901) bezocht driemaal het college zodat dit kwaad bloed zette bij de protestanten. Een formeel bezoek van haar opvolger, Edward VII (1901-1910), zou waardevol geweest zijn voor het aanzien van de school, maar gebeurde niet. De schoolleiding moest met lede ogen vaststellen dat, ondanks het hoogstaand onderwijs, ouders hun kinderen liever naar het nabije protestantse Eton College stuurden, om zo hun maatschappelijke kansen te maximaliseren. Na de Tweede Wereldoorlog zou de Engelse orde van de jezuïeten (met ook verantwoordelijkheden in Rhodesië en Brits Guyana) lijden onder een toenemend tekort aan priesters. De financiële levensvatbaarheid van een school met slechts 280 leerlingen werd steeds onzekerder. Na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965), dat de kerk bij de tijd moest brengen, leefde het gevoel dat men niet meer zoveel middelen in het onderwijs van de betere klasse moest investeren dan wel in armoedebestrijding. In 1967 sloot de school haar deuren.
Datering	1861-1967
Links	[wikipedia]

Naam	Middle Temple
Beschrijving	De Middle Temple is een juridisch genootschap, ondergebracht in een van de vier 'Inns of Court', gerechtshoven in Londen. Deze statige gebouwen huisvesten alle een kanselarij, een rijke bibliotheek, een grootse eetzaal, een prachtige parktuin, accommodatie voor de balie-advocaten en logement voor de professoren en studenten. Dit alles is te vergelijken met de universiteiten van Oxford en Cambridge. Om balie-advocaat te worden binnen de 'common law', kan men een theoretische en praktische opleiding volgen aan de Middle Temple. Professionelen, professoren en studenten eten en leven er samen, in de bibliotheek bestuderen ze bestaande casussen die als model zullen dienen om de bestaande conflicten op te lossen. Zich oefenen in de mondelinge rechtspleging binnen de muren van de Middle Temple is een voornaam onderdeel van de opleiding. Uiteindelijk volgt er een officiële proclamatie met de uitreiking van het diploma ‘called to the bar’. Bovendien conserveert en moderniseert dit instituut 'common law', een geordende verzameling van casussen uit het verleden met de rechterlijke oplossingen. Ons civiel recht daarentegen ent zich op een wetboek, denk bijvoorbeeld aan de code Napoléon. Dit rechtshuis, Middle Temple, is toegankelijk voor mensen uit de betere stand, als ze tenminste het collegegeld kunnen betalen en over een goed stel hersenen beschikken. De naam Temple verwijst terug naar een verre oorsprong. In het begin van de twaalfde eeuw bouwde de orde van de Tempeliers op de huidige site van de Middle Temple en Inner Temple hun klooster samen met de Temple Church. In deze vroeggotische, cirkelvormige kerk werd in 1215 de Magna Charta ondertekend, een basisdocument voor een ‘recht-vaardiger’ samenleving. Later, na de afschaffing en definitief einde van de orde in 1312, kreeg deze site een nieuwe functie, en werd geleidelijk een oord van ‘recht-spraak’. Een van de oudste gebouwen van de Middle Temple waarin klerken en ‘barristers’ werken, ligt aan de bekende straat Kings Bench Walk.
Datering	1320-heden
Links	[wikipedia]

Indextermen

Briefontvanger

Gezelle, Guido

Briefschrijver

Clifford, Mary Constantia

Correspondenten

Clifford, Mary Constantia
Gezelle, Guido

Naam - instituut/vereniging

Redemptoristen St. Mary's , Clapham
Beaumont College
Middle Temple

Naam - persoon

Affenaer, Kasimier Ludovicus
Boone, Amatus Augustus
Clifford, Mary Constantia
Clifford, William Joseph Hugh
Gezelle, Guido
Kavanagh, Maurice Dennis
Pius IX (Paus)
de Gourcy Serainchamps, Savina Louise Joséphine
van Caloen, Charles-Marie-Louis-Joseph
Vavasour, Mary
Napoleon III van Frankrijk
Vavasour, Angela
Mary Margaret
Weld, Mary Teresa
Vavasour, William Edward
Hodges, Rosina
Whitgreave, Joseph Robert
Coxon, Georgina
Kavanagh, Constance Mary
Kavanagh, Blanche Mary
Vavasour, Oswald Hugh Stanislaus
Vavasour, Henry Dunstan
Vavasour, Edward Joseph Everard
Laws, James Edward
Bosco, Giovanni
Wilhelm I van Duitsland

Naam - plaats

Brugge
Rome
Dover
Ramsgate

Plaats van verzending

Londen

Colofon
Briefbeschrijving
Documentbeschrijving
Gevolgde codeerpraktijk

Titel	31/07/1870, [Londen], Mary Constantia Clifford aan [Guido Gezelle]
Editeur	Miet Hubrechts; Universiteit Antwerpen
Wetenschappelijke leiding	Els Depuydt
Partners	Openbare Bibliotheek Brugge (Guido Gezellearchief); Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie (Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren); Instituut voor de Studie van de Letterkunde in de Lage Landen (ISLN) (Piet Couttenier, Universiteit Antwerpen); Guido Gezellegenootschap
Uitgever	Guido Gezellearchief, KANTL/CTB
Plaats van uitgave	Brugge, Gent
Publicatiedatum	2023
Beschikbaarheid	Teksten en afbeeldingen beschikbaar onder een Creative Commons Naamsvermelding - Niet Commercieel licentie.
Disclaimer	De editie van de Guido Gezellecorrespondentie is het resultaat van een samenwerkingsproject met vrijwilligers. De databank is in opbouw, aanvullingen en opmerkingen kunnen gemeld worden aan els.depuydt@brugge.be. Meer informatie over het vrijwilligersproject is te vinden op gezelle.be.
Citeren	Een brief kan worden geciteerd als: [Naam van editeur(s)], [briefschrijver aan briefontvanger, plaats, datum]. In: GezelleBrOn, Wetenschappelijke editie van de correspondentie van Guido Gezelle. [publicatiedatum] Available from World Wide Web: [link].

Verzender	Clifford, Mary Constantia
Ontvanger	[Gezelle, Guido]
Verzendingsdatum	31/07/1870
Verzendingsplaats	Londen
Annotatie	Adressaat gereconstrueerd op basis van de aanhef ; plaats gereconstrueerd op basis van contextuele gegevens ; Mary Contstantia Clifford = Mary Constantia Kavanagh.

Gepubliceerd in	De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen 1854-1899 / door B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, (o.l.v.) A. Deprez. - Gent : Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.II, p.106-109

Fysieke bijzonderheden
Drager	2 dubbele vellen, 210x135 wit papiersoort: 8 zijden beschreven, inkt
Staat	volledig

Bewaargegevens
Land	België
Plaats	Brugge
Bewaarplaats	Guido Gezellearchief
ID Gezellearchief	4885
Bibliotheekrecord	https://brugge.bibliotheek.be/detail/?itemid=\|library/v/obbrugge/gezelle\|11212

Inhoud
Incipit	I have left your letter
Tekstsoort	brief
Talen	Engels

De tekst werd diplomatisch getranscribeerd, en aangevuld met een editoriale laag.
De oorspronkelijke tekst werd ongewijzigd getranscribeerd; alleen typografische regeleindes en afbrekingstekens, en niet-betekenisvolle witruimte werden genormaliseerd.
Auteursingrepen in de tekst (toevoegingen, schrappingen), en latere redactie-ingrepen (schrappingen, toevoegingen, taalkundige notities) door de lezer werden overgenomen en expliciet gemarkeerd.
Voor een aantal tekstfenomenen werden naast de oorspronkelijke vorm ook editeursingrepen opgenomen in de transcriptie: oplossingen voor niet-gangbare afkortingen en correcties voor manifeste fouten. Daarnaast bevat de transcriptie editeursingrepen ter verbetering van de leesbaarheid (toevoegingen, reconstructies) of ter motivering van transcriptie-beslissingen (aanduiding van onzekere lezingen, weglating van onleesbare tekst). Alle editeursingrepen worden expliciet gemarkeerd.

Gezelles Brieven Online

31/07/1870, [Londen], Mary Constantia Clifford aan [Guido Gezelle]

31/07/1870, [Londen], Mary Constantia Clifford aan [Guido Gezelle]

Facsimile's

Noten

Register

Correspondenten

Briefschrijver

Briefontvanger

Plaats van verzending

Naam - persoon

Naam - plaats

Naam - instituut/vereniging

Indextermen

Briefontvanger

Briefschrijver

Correspondenten

Naam - instituut/vereniging

Naam - persoon

Naam - plaats

Plaats van verzending