| < | Resultaat 694 van 2074  | > |
|---|
Gy zoudt my grootelyks verplichten wildet gy deze bygevoegde regelen[1] op order stellen, voor eene gedachtenis in het vervolg.
| Naam | Lefebvre, Carolina Theresia; Augustine (Zuster) (Moeder ) |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 09/05/1812 - ✝ Kortrijk, 25/05/1894 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosteroverste; kloosterzuster |
| Bio | Carolina Theresia Lefebvre werd geboren te Kortrijk op 09/05/1812. Ze was de dochter van François, tapissier (behanger-garnierder), en Eugénie Meurisse. Ze groeide op in de Kortrijkse Leiestraat en vanaf haar zeventiende engageerde ze zich reeds in de onderwijsprojecten van het klooster. Op 15/08/1834 trad ze in bij de Congregatie van de Zusters Paulinen te Kortrijk. Op 31/12/1836 volgde haar professie onder de naam Augustine. Ze werd als overste verkozen op 23/08/1873 en bleef dit tot 1889. Onder haar bestuur werd in 1875 een kleuterschool voor jongens ingericht en daarnaast kende de meisjeskostschool (internaat en externaat) een groot succes. Vanaf 1879 had ze tien jaar lang af te rekenen met de problemen rond de Schoolstrijd. Als journalist publiceerde Gezelle geregeld in ‘Gazette van Kortrijk’ over de moeilijkheden die de zgn. Paulijntjes en het katholiek onderwijs moesten ondergaan. Op 25/08/1886 werd het 50-jarig kloosterjubileum van Zuster Augustine gevierd waarbij ze het Burgerkruis Eerste Klas mocht ontvangen. Gezelle schreef hiervoor feestpoëzie. Pas in 1889 kon het klooster de oude lokalen van vóór de Schoolstrijd betrekken, waarna de 77-jarige overste ontslag nam. Ze overleed in het klooster op 25/05/1894. Gezelles jubileumgedicht uit 1886 had als motto ‘Mulierem fortem quis inveniet?’ en op haar bidprentje noemde de dichter haar ‘de sterke vrouw’. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedichten |
| Bronnen | Philip Declercq, 150 jaar Zusters Paulinen, Kortrijk, 1983. |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Lefebvre, Carolina Theresia; Augustine (Zuster) (Moeder ) |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 09/05/1812 - ✝ Kortrijk, 25/05/1894 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosteroverste; kloosterzuster |
| Bio | Carolina Theresia Lefebvre werd geboren te Kortrijk op 09/05/1812. Ze was de dochter van François, tapissier (behanger-garnierder), en Eugénie Meurisse. Ze groeide op in de Kortrijkse Leiestraat en vanaf haar zeventiende engageerde ze zich reeds in de onderwijsprojecten van het klooster. Op 15/08/1834 trad ze in bij de Congregatie van de Zusters Paulinen te Kortrijk. Op 31/12/1836 volgde haar professie onder de naam Augustine. Ze werd als overste verkozen op 23/08/1873 en bleef dit tot 1889. Onder haar bestuur werd in 1875 een kleuterschool voor jongens ingericht en daarnaast kende de meisjeskostschool (internaat en externaat) een groot succes. Vanaf 1879 had ze tien jaar lang af te rekenen met de problemen rond de Schoolstrijd. Als journalist publiceerde Gezelle geregeld in ‘Gazette van Kortrijk’ over de moeilijkheden die de zgn. Paulijntjes en het katholiek onderwijs moesten ondergaan. Op 25/08/1886 werd het 50-jarig kloosterjubileum van Zuster Augustine gevierd waarbij ze het Burgerkruis Eerste Klas mocht ontvangen. Gezelle schreef hiervoor feestpoëzie. Pas in 1889 kon het klooster de oude lokalen van vóór de Schoolstrijd betrekken, waarna de 77-jarige overste ontslag nam. Ze overleed in het klooster op 25/05/1894. Gezelles jubileumgedicht uit 1886 had als motto ‘Mulierem fortem quis inveniet?’ en op haar bidprentje noemde de dichter haar ‘de sterke vrouw’. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedichten |
| Bronnen | Philip Declercq, 150 jaar Zusters Paulinen, Kortrijk, 1983. |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Lefebvre, Carolina Theresia; Augustine (Zuster) (Moeder ) |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 09/05/1812 - ✝ Kortrijk, 25/05/1894 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosteroverste; kloosterzuster |
| Bio | Carolina Theresia Lefebvre werd geboren te Kortrijk op 09/05/1812. Ze was de dochter van François, tapissier (behanger-garnierder), en Eugénie Meurisse. Ze groeide op in de Kortrijkse Leiestraat en vanaf haar zeventiende engageerde ze zich reeds in de onderwijsprojecten van het klooster. Op 15/08/1834 trad ze in bij de Congregatie van de Zusters Paulinen te Kortrijk. Op 31/12/1836 volgde haar professie onder de naam Augustine. Ze werd als overste verkozen op 23/08/1873 en bleef dit tot 1889. Onder haar bestuur werd in 1875 een kleuterschool voor jongens ingericht en daarnaast kende de meisjeskostschool (internaat en externaat) een groot succes. Vanaf 1879 had ze tien jaar lang af te rekenen met de problemen rond de Schoolstrijd. Als journalist publiceerde Gezelle geregeld in ‘Gazette van Kortrijk’ over de moeilijkheden die de zgn. Paulijntjes en het katholiek onderwijs moesten ondergaan. Op 25/08/1886 werd het 50-jarig kloosterjubileum van Zuster Augustine gevierd waarbij ze het Burgerkruis Eerste Klas mocht ontvangen. Gezelle schreef hiervoor feestpoëzie. Pas in 1889 kon het klooster de oude lokalen van vóór de Schoolstrijd betrekken, waarna de 77-jarige overste ontslag nam. Ze overleed in het klooster op 25/05/1894. Gezelles jubileumgedicht uit 1886 had als motto ‘Mulierem fortem quis inveniet?’ en op haar bidprentje noemde de dichter haar ‘de sterke vrouw’. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedichten |
| Bronnen | Philip Declercq, 150 jaar Zusters Paulinen, Kortrijk, 1983. |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
