Hertelyken dank voor uw vereerend schryven en voor het ontwerp van prospectus[1]

Nu word ik, tot myn leedwezen, gewaar dat ik U iets gevraagd heb dat niet en betaamt, en dat ik zoo stout geweest heb van aan uwe vriendschap eenen dienst te vragen die in 't ambt ligt van den uitgever zelf.

Inschryvingen vragen, ik ging bedelen zeggen, dat is boekverkoopersstiel en dat en mag ik aan U niet p2laten doen, aan U den gevierden Meester, hoe groot uwe gedienstigheid zyn moge.

Waar zyn toch myne gedachten geweest!

Vergeef my myne dwaasheid.

Neen dat en mag noch en zal.

Wat dat zyn kan is 't deze.

Schryf wat uw hert u ingeeft in Loquela over myne Gedichten[2] en dan zal ik Siffer

gelasten van zelf een prospectus te maken, waar hy uwe beoordeeling in overneemt.

Daartegen zal 't boeksken al uitgekomen zyn. 't Eerste is voor U. Voor 't anderreste is het ontwerp zoo vleiend dat het te veel is. Ik zie met vreugde dat ge de titelplaat goed hebt begrepen en schoon vindtp3Eene kleine onnauwkeurigheid is er nochtans in. Van boven die sterren en die wolken herinneren 't eerste en 't laatste stuk: 't zyn de sterren van Roomen en de wolken van 't Noorden.

Ik hoop, geliefde Meester, dat ge teenemaal met my zult te eens zyn over de wyze voor den prospectus te schryven en dat het niet te lang wachten zal eer er een loquela met wetensweerdigheden uitkomt[3]