[1] Marie De Bo had als huishoudster van haar broer, de deken Leonard, financiële problemen na zijn dood. Door zijn ongeremde vrijgevigheid voor de armen zowel in Elverdinge als in Poperinge, liet hij, tot wanhoop van Marie, grote schulden na. Gezelle met anderen zocht die schulden af te lossen door boekenverkoop en de heruitgave van het Idioticon. Dat hielp. Maar Maria had géén woonst meer en geen inkomen, zij was niet in staat om huurgeld te betalen of in haar levensonderhoud te voorzien. Uiteindelijk vond Gezelle een woonst voor haar in het Kortrijkse Begijnhof. Uit de correspondentie met Van Droogenbroeck blijkt dat er bij het ministerie een aanvraag ingediend werd tot subsidiëring ten gunste van haar. Het is mogelijk dat dit in het kader van de heruitgave van het Idioticon was, hoewel deze aanvraag jaarlijks telkens opnieuw ingediend werd. Uiteindelijk verwees men dit dossier door naar een afdeling van de administratie die zich bekommerde om een soort 'leefgeld'.