| < | Resultaat 1692 van 2203  | > |
|---|
Constant Van Coillie
Professor in het Groot Seminarie
Brugge.
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Van Coillie, Constant |
|---|---|
| Datums | ° Hooglede, 03/09/1854 - ✝ Kortrijk, 06/04/1918 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | onderpastoor; pastoor; professor |
| Bio | Constant Van Coillie werd op 3 september 1854 te Hooglede geboren als zoon van landbouwer Fredericus Van Coillie en Amelia Degrendele. Hij werd als retoricaleerling van het kleinseminarie te Roeselare in oktober 1874 tot voorzitter verkozen van de Société Littéraire (Lettergilde), met poësisleerling Albrecht Rodenbach als secretaris en klassenleraar Hugo Verriest als directeur. Bij de ‘Groote Stooringe’ van 28 juli 1875 speelde hij een actieve rol. In augustus 1876 werd hij door de dorpelingen van Sleihage en zijn medestudenten gevierd als laureaat van de filosofieklas. Op 18 december 1880 ontving hij zijn priesterwijding in Brugge. Ter gelegenheid van zijn eremis te Esen op 21 december schreef Gezelle een gedicht: 'Den priester uit de school!', dat vooral ingaat op de eerste schoolstrijd (1878-1884). Van Coillie behaalde het licentiaat kerkelijk recht te Leuven in 1884, was één jaar onderpastoor van de O.L.Vrouwekerk te Brugge en werd in september 1885 professor aan het grootseminarie te Brugge. Hij was er professor tot eind 1900, waarna hij pastoor van de Sint-Tillokerk – ook wel Sint-Hiloniuskerk genoemd – te Izegem werd. Hij stond als medeauteur in voor de gecorrigeerde en uitgebreide zesde editie van het handboek van kerkelijk recht, "Juris canonici et juris canonico-civilis compendium", van de in 1895 overleden kerkjurist en Brugse bisschop Petrus De Brabandere (2 vols., Brugge, 1898-99). Hij publiceerde daarnaast samen met zijn jongere collega Alfons De Meester (Brugge 1877-1959) "La sépulture et les fabriques d’églises en droit civil-ecclésiastique belge" (Brugge-Brussel, 1916), een werk dat een herneming is van het desbetreffende gedeelte van het Latijnse handboek en waarin de heikele 'kerkhovenkwestie' op het voorplan staat. Te Izegem heeft Van Coillie te maken gehad met spanningen binnen de katholieke partij, meer bepaald omtrent de stichting van het "Iseghemsche Volk. Katholiek Volksgezind Weekblad" in 1912. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedicht |
| Naam | Van Coillie, Constant |
|---|---|
| Datums | ° Hooglede, 03/09/1854 - ✝ Kortrijk, 06/04/1918 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | onderpastoor; pastoor; professor |
| Bio | Constant Van Coillie werd op 3 september 1854 te Hooglede geboren als zoon van landbouwer Fredericus Van Coillie en Amelia Degrendele. Hij werd als retoricaleerling van het kleinseminarie te Roeselare in oktober 1874 tot voorzitter verkozen van de Société Littéraire (Lettergilde), met poësisleerling Albrecht Rodenbach als secretaris en klassenleraar Hugo Verriest als directeur. Bij de ‘Groote Stooringe’ van 28 juli 1875 speelde hij een actieve rol. In augustus 1876 werd hij door de dorpelingen van Sleihage en zijn medestudenten gevierd als laureaat van de filosofieklas. Op 18 december 1880 ontving hij zijn priesterwijding in Brugge. Ter gelegenheid van zijn eremis te Esen op 21 december schreef Gezelle een gedicht: 'Den priester uit de school!', dat vooral ingaat op de eerste schoolstrijd (1878-1884). Van Coillie behaalde het licentiaat kerkelijk recht te Leuven in 1884, was één jaar onderpastoor van de O.L.Vrouwekerk te Brugge en werd in september 1885 professor aan het grootseminarie te Brugge. Hij was er professor tot eind 1900, waarna hij pastoor van de Sint-Tillokerk – ook wel Sint-Hiloniuskerk genoemd – te Izegem werd. Hij stond als medeauteur in voor de gecorrigeerde en uitgebreide zesde editie van het handboek van kerkelijk recht, "Juris canonici et juris canonico-civilis compendium", van de in 1895 overleden kerkjurist en Brugse bisschop Petrus De Brabandere (2 vols., Brugge, 1898-99). Hij publiceerde daarnaast samen met zijn jongere collega Alfons De Meester (Brugge 1877-1959) "La sépulture et les fabriques d’églises en droit civil-ecclésiastique belge" (Brugge-Brussel, 1916), een werk dat een herneming is van het desbetreffende gedeelte van het Latijnse handboek en waarin de heikele 'kerkhovenkwestie' op het voorplan staat. Te Izegem heeft Van Coillie te maken gehad met spanningen binnen de katholieke partij, meer bepaald omtrent de stichting van het "Iseghemsche Volk. Katholiek Volksgezind Weekblad" in 1912. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedicht |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Van Coillie, Constant |
|---|---|
| Datums | ° Hooglede, 03/09/1854 - ✝ Kortrijk, 06/04/1918 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | onderpastoor; pastoor; professor |
| Bio | Constant Van Coillie werd op 3 september 1854 te Hooglede geboren als zoon van landbouwer Fredericus Van Coillie en Amelia Degrendele. Hij werd als retoricaleerling van het kleinseminarie te Roeselare in oktober 1874 tot voorzitter verkozen van de Société Littéraire (Lettergilde), met poësisleerling Albrecht Rodenbach als secretaris en klassenleraar Hugo Verriest als directeur. Bij de ‘Groote Stooringe’ van 28 juli 1875 speelde hij een actieve rol. In augustus 1876 werd hij door de dorpelingen van Sleihage en zijn medestudenten gevierd als laureaat van de filosofieklas. Op 18 december 1880 ontving hij zijn priesterwijding in Brugge. Ter gelegenheid van zijn eremis te Esen op 21 december schreef Gezelle een gedicht: 'Den priester uit de school!', dat vooral ingaat op de eerste schoolstrijd (1878-1884). Van Coillie behaalde het licentiaat kerkelijk recht te Leuven in 1884, was één jaar onderpastoor van de O.L.Vrouwekerk te Brugge en werd in september 1885 professor aan het grootseminarie te Brugge. Hij was er professor tot eind 1900, waarna hij pastoor van de Sint-Tillokerk – ook wel Sint-Hiloniuskerk genoemd – te Izegem werd. Hij stond als medeauteur in voor de gecorrigeerde en uitgebreide zesde editie van het handboek van kerkelijk recht, "Juris canonici et juris canonico-civilis compendium", van de in 1895 overleden kerkjurist en Brugse bisschop Petrus De Brabandere (2 vols., Brugge, 1898-99). Hij publiceerde daarnaast samen met zijn jongere collega Alfons De Meester (Brugge 1877-1959) "La sépulture et les fabriques d’églises en droit civil-ecclésiastique belge" (Brugge-Brussel, 1916), een werk dat een herneming is van het desbetreffende gedeelte van het Latijnse handboek en waarin de heikele 'kerkhovenkwestie' op het voorplan staat. Te Izegem heeft Van Coillie te maken gehad met spanningen binnen de katholieke partij, meer bepaald omtrent de stichting van het "Iseghemsche Volk. Katholiek Volksgezind Weekblad" in 1912. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedicht |
| Naam | Grootseminarie Brugge |
|---|---|
| Beschrijving | Het Grootseminarie van Brugge was het seminarie voor priesterkandidaten van het bisdom Brugge. Het bevindt zich aan de Potterierei in Brugge, waar de gemeenschap van de cisterciënzerabdij Onze-Lieve-Vrouw Ten Duinen in Koksijde in 1627 naartoe verhuisd was en in 1628 was begonnen met de bouw van een nieuwe abdij binnen Brugge. In 1796 confisqueerden de Franse bezetters de abdij en richtten haar in als Ecole centrale (1798-1803) van het Leiedepartement, met een bibliotheek bestaande uit in beslag genomen West-Vlaamse abdijbibliotheken. In 1804 werd de Ecole Centrale opgeheven en de bibliotheek overgemaakt aan de stad Brugge, meteen de kiem van de huidige Openbare Bibliotheek. Nadien fungeerde de abdij nog als Lycée impérial (1808-1814), militair ziekenhuis en atheneum. In 1833 stelde het Brugse stadsbestuur de gebouwen ter beschikking van het heropgerichte bisdom Brugge. Op 1 oktober van dat jaar startte het eerste academiejaar voor de priesteropleidingen, die daar sindsdien bijna onafgebroken plaats vonden tot 2018. Ook Guido Gezelle was er seminarist (oktober 1850-juni 1854). Gezelle had er vele contacten met oud-leerlingen en leerkrachten. |
| Datering | 1833 |
| Links | [odis], [wikipedia] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
