| < | Resultaat 1642 van 2074  | > |
|---|
Gij zult de noodige inlichtingen voor uwe Chronijk vinden in:
1o Antverpia Christo nascens & crescens door Diercxsens;
2o Annales Antverpienses, van Papebrochius
3o Verscheidene Anteekeningen in de geschiedenis van Antwerpen zoo door Mertens & Torfs, als door L. Torfs.
| Naam | Génard, Pieter |
|---|---|
| Datums | ° Antwerpen, 27/04/1830 - ✝ Antwerpen, 03/03/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | historicus; bibliothecaris-archivaris |
| Bio | Pierre Marius Nicolas Jean (Pieter) Génard was een autodidact. In 1849 werd hij onder-bibliothecaris van de stad Antwerpen, daarna in 1863 stadsarchivaris en vanaf 1868 bibliothecaris-archivaris. Met Pieter Génard brak een nieuw tijdperk aan in het Antwerpse stadsarchief, o.m. met de uitgave van het "Antwerpsch archievenblad". Hij was ondertussen in 1855 medeoprichter geweest van het tijdschrift "De Vlaamsche School". In 1886 werd Génard verkozen tot lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde (voorzitter in 1893) en in 1887 tot lid van de Koninklijke Commissie voor geschiedenis. Zijn belangrijkste werken waren "Het Wapenboek in Antwerpsche gemeente-instellingen" (1893) en het tweedelige "Anvers à travers les âges" (1886-87). Dankzij hem werd te Antwerpen het Steen als museum van oudheidkunde ingericht en werd het huis van Plantyn door de stad aangekocht. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Génard, Pieter |
|---|---|
| Datums | ° Antwerpen, 27/04/1830 - ✝ Antwerpen, 03/03/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | historicus; bibliothecaris-archivaris |
| Bio | Pierre Marius Nicolas Jean (Pieter) Génard was een autodidact. In 1849 werd hij onder-bibliothecaris van de stad Antwerpen, daarna in 1863 stadsarchivaris en vanaf 1868 bibliothecaris-archivaris. Met Pieter Génard brak een nieuw tijdperk aan in het Antwerpse stadsarchief, o.m. met de uitgave van het "Antwerpsch archievenblad". Hij was ondertussen in 1855 medeoprichter geweest van het tijdschrift "De Vlaamsche School". In 1886 werd Génard verkozen tot lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde (voorzitter in 1893) en in 1887 tot lid van de Koninklijke Commissie voor geschiedenis. Zijn belangrijkste werken waren "Het Wapenboek in Antwerpsche gemeente-instellingen" (1893) en het tweedelige "Anvers à travers les âges" (1886-87). Dankzij hem werd te Antwerpen het Steen als museum van oudheidkunde ingericht en werd het huis van Plantyn door de stad aangekocht. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Génard, Pieter |
|---|---|
| Datums | ° Antwerpen, 27/04/1830 - ✝ Antwerpen, 03/03/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | historicus; bibliothecaris-archivaris |
| Bio | Pierre Marius Nicolas Jean (Pieter) Génard was een autodidact. In 1849 werd hij onder-bibliothecaris van de stad Antwerpen, daarna in 1863 stadsarchivaris en vanaf 1868 bibliothecaris-archivaris. Met Pieter Génard brak een nieuw tijdperk aan in het Antwerpse stadsarchief, o.m. met de uitgave van het "Antwerpsch archievenblad". Hij was ondertussen in 1855 medeoprichter geweest van het tijdschrift "De Vlaamsche School". In 1886 werd Génard verkozen tot lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde (voorzitter in 1893) en in 1887 tot lid van de Koninklijke Commissie voor geschiedenis. Zijn belangrijkste werken waren "Het Wapenboek in Antwerpsche gemeente-instellingen" (1893) en het tweedelige "Anvers à travers les âges" (1886-87). Dankzij hem werd te Antwerpen het Steen als museum van oudheidkunde ingericht en werd het huis van Plantyn door de stad aangekocht. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | van Papenbroeck, Daniël; Papebrochius |
|---|---|
| Datums | ° Antwerpen, 17/03/1628 - ✝ Antwerpen, 28/06/1714 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | jezuïet; bollandist |
| Bio | Daniël van Papenbroeck was de zoon van een rijke koopman uit Antwerpen, toen deel van de Spaanse Nederlanden. Hij volgde er aan het Jezuïetencollege Grieks en andere talen en literaire studies onder invloed van Jean Bolland die een huisvriend was van de familie. Van 1644 tot 1646 studeerde hij filosofie in Douai en trad daarna binnen als novice bij de Jezuïeten. Hij werd priester gewijd in 1658. In 1659 begon hij samen met de oudere Bolland de hagiografie van de katholieke heiligen kritisch te bestuderen, en werd door hem naar Italië gestuurd om er de nodige documenten te verzamelen. Toen hij het jaar daarop terugkeerde was zijn leermeester ondertussen overleden en zette Papebrochius samen met Godfrey Henschen het werk voort in de traditie van de Bollandisten. Hij deed dit tot zijn dood in 1714. Het leidde tot de Acta Sanctorum, een reeks van volumes waarin hij religieuze getuigenissen met betrekking tot het leven van heiligen van de katholieke kerk evalueerde, waarbij hij probeerde de feiten zoveel mogelijk van de legendes te onderscheiden. Tevoren had Papebrochius als jeugdwerk ook nog een geschiedenis van Antwerpen geschreven, de Annales Antverpienses ab urbe condita ad annum 1700 (1845-48). |
| Links | [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | De Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal en Letterkunde |
|---|---|
| Beschrijving | Dit wetenschappelijk genootschap bestudeert en stimuleert de Nederlandse taal- en literatuur. Na een lange voorgeschiedenis werd het opgericht bij Koninklijk Besluit van 8 juli 1886 als Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde. De activiteiten omvatten onder meer maandelijkse bijeenkomsten met wetenschappelijke en letterkundige besprekingen, prijsvragen en publicaties. Guido Gezelle was één van de stichtende leden. Dit was een belangrijke erkenning van zijn werk. Hij was betrokken bij verschillende prijsvragen en schonk ook een deel van zijn boeken aan de academie. |
| Datering | 1886-heden |
| Links | [wikipedia] |
| Titel | Annales Antwerpienses ab urbe condita ad ann. 1700, collecti ex ipsius civitatis Monumentis publ. privatisque |
|---|---|
| Auteur | Papebroch, L.; Mertens, F. H.; Buschmann, E. |
| Datum | 1845-47 |
| Plaats | Antwerpen |
| Uitgever | J. E. Buschmann |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
