| < | Resultaat 1880 van 2074  | > |
|---|
Hiernevens deel ik UEd. eenen brief[1] mede van E.P. Van Heffen S.J. Heb de goedheid hem te lezen en mij te willen laten weten of de daarin gemelde nadruk met uwe toestemming geschiedt. Dank op voorhand van wegens
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Van De Vyvere-Petyt, Karel |
|---|---|
| Datums | ° Tielt, 24/05/1852 - ✝ Brugge, 25/10/1922 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | drukker |
| Bio | Karel Van De Vyvere huwde met Octavie, dochter van de Brugse drukker Jacob Petyt. In 1879 richtten ze een tweede drukkerij op onder de naam Van De Vyvere-Petyt. Ze zetten het bedrijf op de internationale kaart. Als middelgroot bedrijf gaven ze in 1882 werk aan een dertigtal werklieden en bedienden. Ze ontwierpen en drukten heiligenprentjes, gedachtenisprentjes, diploma's, publiciteitskaarten en bedevaartvaantjes in de neogotische stijl. Van De Vyvere-Petyt was de drukker van gelegenheidsdrukwerk van Gezelle. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; drukker Gezelle |
| Naam | Van De Vyvere-Petyt, Karel |
|---|---|
| Datums | ° Tielt, 24/05/1852 - ✝ Brugge, 25/10/1922 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | drukker |
| Bio | Karel Van De Vyvere huwde met Octavie, dochter van de Brugse drukker Jacob Petyt. In 1879 richtten ze een tweede drukkerij op onder de naam Van De Vyvere-Petyt. Ze zetten het bedrijf op de internationale kaart. Als middelgroot bedrijf gaven ze in 1882 werk aan een dertigtal werklieden en bedienden. Ze ontwierpen en drukten heiligenprentjes, gedachtenisprentjes, diploma's, publiciteitskaarten en bedevaartvaantjes in de neogotische stijl. Van De Vyvere-Petyt was de drukker van gelegenheidsdrukwerk van Gezelle. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; drukker Gezelle |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Marichal, Camiel Hector; Lancelot, Camille |
|---|---|
| Datums | ° Beernem, 04/05/1860 - ✝ Argentinië, 30/07/1911 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | auteur |
| Verblijfplaats | Londen |
| Bio | Camiel Marichal studeerde aan het kleinseminarie te Roeselare tot 1879. Hij was er onder de invloed van de Blauwvoeterij. Ondertussen was hij medeoprichter van een spelersgilde in Beernem (1877). Hij was ook betrokken bij de Wingense Gilde van Wyncom en de Roeselaarse Sint-Jansgilde. Hij publiceerde zelf verschillende blijspelen en drama's. De spelen waren volks van aard en hadden tot doel het katholieke en Vlaamse gevoel aan te wakkeren. Hij had veel succes met een herwerking van Hendrik Consciences Breidel en Deconinck, een stuk dat o.m. gespeeld werd op de Breidelfeesten in Brugge (1887). In 1879 was hij leerling aan het grootseminarie van Brugge maar hij werd er weggestuurd wegens zijn Vlaamsgezinde houding. Vervolgens was hij student filosofie in Leuven waar hij betrokken was bij de Katholieke Vlaamse studentenbeweging. Hij was erg actief in verschillende studentenbladen zoals Kwaepenninck, De Tassche en Onze Vlaamsche Wekker. Later studeerde hij twee jaar aan de Hogeschool in Londen. Vanaf 1880 vestigde hij zich in Londen en schreef er onder de schuilnaam Camille Lancelot artikels voor dagbladen, o.m. voor The Times. Hij publiceerde in Engelse tijdschriften met vertalingen van Vlaamse verhalen. De broer van Camiel Marichal, Adolf, was vanaf 1885 werkzaam als priester bij de Vlaamse kolonisten in Argentinië. Dit wakkerde bij Camiel de interesse voor Argentinië aan. Samen schreven ze een gids en propagandistisch werk ten behoeve van de potentiële landverhuizers. In 1911 emigreerde hij zelf met zijn vrouw en vijf kinderen naar Argentinië. |
| Links | [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | https://nevb.be/wiki/Marichal,_Camiel-Hector |
| Naam | Van De Vyvere-Petyt, Karel |
|---|---|
| Datums | ° Tielt, 24/05/1852 - ✝ Brugge, 25/10/1922 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | drukker |
| Bio | Karel Van De Vyvere huwde met Octavie, dochter van de Brugse drukker Jacob Petyt. In 1879 richtten ze een tweede drukkerij op onder de naam Van De Vyvere-Petyt. Ze zetten het bedrijf op de internationale kaart. Als middelgroot bedrijf gaven ze in 1882 werk aan een dertigtal werklieden en bedienden. Ze ontwierpen en drukten heiligenprentjes, gedachtenisprentjes, diploma's, publiciteitskaarten en bedevaartvaantjes in de neogotische stijl. Van De Vyvere-Petyt was de drukker van gelegenheidsdrukwerk van Gezelle. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; drukker Gezelle |
| Naam | Van Heffen, Jozef |
|---|---|
| Datums | ° Sint-Pieters-Leeuw, 09/03/1828 - ✝ Brugge, 26/09/1898 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | broeder; leraar |
| Bio | Jozef Van Effen werd in 1828 geboren in Sint-Pieters-Leeuw. Op 27 september 1848 trad hij in bij de jezuïeten. Hij was eerst enkele jaren leraar aan het Onze-Lieve-Vrouwecollege te Antwerpen. Op 1 oktober 1867 kwam hij naar Brugge om er Genootschap van Sint-Franciscus Xaverius op te richten. Gedurende 31 jaar was hij algemeen bestuurder van het aartsbroederschap van Franciscus-Xaverius in het bisdom Brugge. Hij speelde een belangrijke rol in de christelijke sociale beweging en had een interesse in Gezelles taal- en volkskundige uitgaven. Hij stierf in 1898 te Brugge. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
