| < | Resultaat 157 van 2349  | > |
|---|
There is Adoration[1] at this Church on Sunday, so if you come here for the High Mass at eleven, will you kindly come across the Road[2] to take a little dinner with my Brother & self. we dine at half past one, as Edmund likes to go to the French Chapel[3] to High Mass.
De derde reis in 1863, kan worden uitgesloten. Gezelle schreef zijn brief aan Eugeen Van Oye van 8 september 1863 vanuit Bayswater. Vermoedelijk heeft hij in het klooster verbleven. Op 9 september bevond Gezelle zich evenwel al in Arundel waar hij tot 27 september 1863 pastoor John Butt verving als huiskapelaan van de hertogin van Norfolk. Op 17 en 22 september 1863 kan hij dus onmogelijk nog in Bayswater geweest zijn.
De tweede Engelandreis ondernam Gezelle van 9 tot 25 september 1862. Hij verving er Ernest Lelièvre, de geestelijk directeur van de Little Sisters of the Poor, op het adres 6 Sutherland Gardens, Maida Hill, Londen. Dat adres is wel dicht bij de verblijfplaats van de Robinsons. Maar De Mûelenaere vermoedt dat Gezelle als suply van Lelièvre weinig tijd zal hebben gehad voor tochtjes. Het jaar 1862 kan, maar lijkt minder waarschijnlijk.
De eerste Engelandreis vond plaats in september 1861. Gezelle verbleef in toen het huis van kardinaal Wiseman. Gedurende deze reis ondernam hij heel veel uitstappen en ontmoette hij veel mensen. Volgens het artikel van J. De Mûelenaere, Rond Gezelles reizen naar Engeland. In: Gezelliana: 11 (1981) bezocht Guido Gezelle Manning in St. Mary of the Angels te Bayswater, across the road’ van de Robinsons. Dat zou dan gebeurd kunnen zijn op zondag 22 september 1861 aangezien de brief van Elisa Robinson van 17 september (1861) verwijst naar de zondag daarop. Uit de brief van Elisa Robinson kan je ook opmaken dat Gezelle info heeft opgevraagd over de diensten in St. Mary of the Angels. Dat kan erop wijzen dat hij nog minder vertrouwd was met Londen, aangezien het de eerste keer was dat hij er was. De voorkeur van datering gaat dus uit naar 1861.
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Robinson, Elisa Georgine |
|---|---|
| Datums | ° Londen, 1808 - ✝ Brugge, 13/10/1876 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | rentenier |
| Verblijfplaats | Engeland |
| Bio | Elisa Robinson werd geboren in 1808 te Londen als dochter van Henry Robinson (Whittingham, 1770 – Londen, 07/02/1837) en Françoise Clavering (Whittingham, 07/04/1774 – Londen, 02/06/1853). Ze was de zus van Arthur en Edmund Robinson en woonde samen met haar broer Edmund in Bayswater. Van 1857 tot 18 november 1865 verbleven ze in de Vlamingstraat 34 te Brugge, samen met hun schoonbroer Pierce Netterville, hun zus Julia Robinson en hun neefje Cuthbert Robinson. Daarna verhuisden Elisa en Edmund naar Vlamingstraat 27, het latere Sint-Jorisstraat 37, waar het Engels weeshuis van hun broer Arthur Robinson gevestigd was. Tussenin verbleven ze in Bayswater, Londen. Elisa bleef ongehuwd en overleed in Arthurs weeshuis, in de Sint-Jorisstraat te Brugge. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://search.arch.be/nl/ ; Ancestry; Findmypast; Archiefbankbrugge |
| Naam | Robinson, Elisa Georgine |
|---|---|
| Datums | ° Londen, 1808 - ✝ Brugge, 13/10/1876 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | rentenier |
| Verblijfplaats | Engeland |
| Bio | Elisa Robinson werd geboren in 1808 te Londen als dochter van Henry Robinson (Whittingham, 1770 – Londen, 07/02/1837) en Françoise Clavering (Whittingham, 07/04/1774 – Londen, 02/06/1853). Ze was de zus van Arthur en Edmund Robinson en woonde samen met haar broer Edmund in Bayswater. Van 1857 tot 18 november 1865 verbleven ze in de Vlamingstraat 34 te Brugge, samen met hun schoonbroer Pierce Netterville, hun zus Julia Robinson en hun neefje Cuthbert Robinson. Daarna verhuisden Elisa en Edmund naar Vlamingstraat 27, het latere Sint-Jorisstraat 37, waar het Engels weeshuis van hun broer Arthur Robinson gevestigd was. Tussenin verbleven ze in Bayswater, Londen. Elisa bleef ongehuwd en overleed in Arthurs weeshuis, in de Sint-Jorisstraat te Brugge. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://search.arch.be/nl/ ; Ancestry; Findmypast; Archiefbankbrugge |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Manning, Henry Edward |
|---|---|
| Datums | ° Totteridge, 15/07/1808 - ✝ Londen, 14/01/1892 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | dominee; deken; aartsdiaken; universiteitspredikant; priester; superior; aartsbisschop; kardinaal |
| Verblijfplaats | Engeland |
| Bio | Henry Edward Manning werd geboren op 15 juli 1808 te Totteridge als zoon van William Manning, lid van het Lagerhuis namens de Britse Conservatieven, en Mary Hunter, zijn tweede echtgenote. Hij studeerde te Harrow (1822-1827) en aan het Balliol en Merton College van de Universiteit te Oxford waar hij in 1833 zijn Master of Arts-graad haalde. Op 23 december 1832 ontving hij de anglicaanse wijding en in december 1832 werd hij ook dominee te Lovington, te Sussex en op 16 september 1833 rector te Graffham. Hij huwde in november van hetzelfde jaar met Caroline Sargent. In 1837, toen hij deken van Midhurst was, overleed zijn vrouw na vier jaar huwelijk. In 1841 werd hij aartsdiaken van Chichester en in 1844 universiteitspredikant in plaats van Newman. Hij was net als Nicholas Newman actief binnen de Oxford Movement. In 1848 had hij een privé-audiëntie met paus Pius IX te Rome. Op 6 april 1851 werd hij te Rome in de rooms-katholieke Kerk opgenomen. Op 14 juni 1851 werd hij tot priester gewijd door Nicolas Wiseman. Hij studeerde te Rome (1851-1854) en werd in 1854 doctor in de theologie. Datzelfde jaar nam kardinaal Wiseman hem op in het domkapittel van Westminster en werd hij pauselijk huisprelaat. Van 31 mei 1857 tot 1865 was hij superior van de oblaten van St. Charles. Hij werd op 30 april 1865 aartsbisschop van Westminster en primaat van de Rooms-Katholieke Kerk in Engeland. Pius IX wijdde hem in maart 1875 tot kardinaal. Manning was een invloedrijk figuur binnen de katholiek kerk en genoot het vertrouwen van paus Pius IX. Hij had nauwe banden met Belgische bisschoppen, waaronder J. Faict. Via Wiseman maakte hij ook kennis met Guido Gezelle en ontwikkelde hij een vriendschap met hem. Manning overleed te Londen op 14 januari 1892. Aanvankelijk vond de begrafenis plaats op St Mary's Roman Catholic Cemetery in Kensal Green. In 1907 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar de crypte van Westminster Cathedral. Lytton Strachey portretteerde Kardinaal Manning als een van de opmerkelijke figuren in zijn boek "Eminent Victorians". |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://www.newadvent.org/cathen/09604b.htm; Edmund Sheridan Purcell, Life of Cardinal Manning Archbishop of Westminster. Volume I. Manning as an Anglican, New York/Londen, 1896 |
| Naam | Robinson, Elisa Georgine |
|---|---|
| Datums | ° Londen, 1808 - ✝ Brugge, 13/10/1876 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | rentenier |
| Verblijfplaats | Engeland |
| Bio | Elisa Robinson werd geboren in 1808 te Londen als dochter van Henry Robinson (Whittingham, 1770 – Londen, 07/02/1837) en Françoise Clavering (Whittingham, 07/04/1774 – Londen, 02/06/1853). Ze was de zus van Arthur en Edmund Robinson en woonde samen met haar broer Edmund in Bayswater. Van 1857 tot 18 november 1865 verbleven ze in de Vlamingstraat 34 te Brugge, samen met hun schoonbroer Pierce Netterville, hun zus Julia Robinson en hun neefje Cuthbert Robinson. Daarna verhuisden Elisa en Edmund naar Vlamingstraat 27, het latere Sint-Jorisstraat 37, waar het Engels weeshuis van hun broer Arthur Robinson gevestigd was. Tussenin verbleven ze in Bayswater, Londen. Elisa bleef ongehuwd en overleed in Arthurs weeshuis, in de Sint-Jorisstraat te Brugge. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III; https://search.arch.be/nl/ ; Ancestry; Findmypast; Archiefbankbrugge |
| Naam | Robinson, Edmund Fitzeustache |
|---|---|
| Datums | ° Cowes, 20/09/1811 - ✝ Brugge, 26/11/1884 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | rentenier |
| Verblijfplaats | Engeland |
| Bio | Edmund Robinson werd geboren op het eiland Wight op 20 september 1811 als zoon van Henry Robinson (Whittingham, 1770 – Londen, 07/02/1837) en Françoise Clavering (Whittingham, 07/04/1774 – Londen, 02/06/1853). Hij woonde met zijn zus Elisa in Bayswater. van 1857 tot 18 november 1865 verbleven ze in de Vlamingstraat 34 te Brugge samen met hun schoonbroer Pierce Netterville, hun zus Julia Robinson en hun neefje Cuthbert Robinson. Daarna verhuizen Elisa en Edmund naar Vlamingstraat 27, het latere Sint-Jorisstraat 37, het Engels weeshuis van hun broer Arthur Robinson. Tussenin verbleven ze in Bayswater, Londen. Alhoewel Edmund officieel gedomicilieerd was in Londen, overleed hij ongehuwd op 26 november 1884 in de Sint Jorisstraat 37 te Brugge. |
| Bronnen | http://www.familysearch.org; Ancestry; Findmypast; Archiefbankbrugge |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
