| < | Resultaat 2075 van 2126  | > |
|---|
I suppose you know Emily’s family name is Jadem’s. her Aunts name at the Convent[1] is Sister Josephine.[2] Please write as soon as you can as we purpose going on Thursday morning Deo volente[3]
Emilys fear is Sister Josephine’s mind has been poisoned against her by her mother & other aunts[4] here & that she may meet with a cold reception but I will run the risk! Ever.
De moeder van Emilie Jadem heette Sophia Van Leuven of Vanleuven. Sophia Van Leuven had volgende zusters, allen tantes van Emilie Jadem:
Leonida Catherina Josephina Van Leuven, geboren op 6 december 1837, gehuwd op 30 mei 1862, gestorven op 4 september 1879
Julia Joanna Maria Van Leuven, geboren op 1 september 1828, gehuwd op 21 mei 1856, overleden op 10 november 1896
Elizabeth Van Leuven, geboren op 11 december 1840 en al overleden op 30 september 1857
Maria Van Leuven, geboren op 10 augustus 1832 en al overleden op 10 april 1846
Rosalia Van Leuven, geboren op 15 mei 1816, gehuwd op 29 juli 1835 en overleden op 28 april 1898
Joanna Van Leuven, geboren op 12 januari 1824 en al overleden op 31 mei 1846
Sophia Van Leuven had volgende schoonzuster via haar broer, en dus ook een tante van Emilie Jadem:
Paulina Willaert, geboren op 14 augustus 1819, gehuwd op 14 juli 1858 met Franciscus Josephus Van Leuven, overleden op 24 december 1897, kantwerkster
Sophia had volgende schoonzusters via haar man, en dus ook tantes van Emilie Jadem. Vermoedelijk verwijst Cecilia Galbraith naar deze tantes:
Paulina Jadem, geboren om 12 juni 1829, gehuwd op 30 oktober 1872 en overleden op 8 augustus 1908
Stephania Jadem, geboren op 21 mei 1838, gehuwd op 8 oktober 1858 en overleden op 20 januari 1895
Joanna Theresia Jadem, geboren op 9 augustus 1835, gehuwd op 28 oktober 1861 en overleden op 28 januari 1915
Amelia Francisca Jadem, geboren op 1 februari 1821, gehuwd op 17 november 1848
Genoveva Jadem, geboren op 2 december 1830, gehuwd en overleden op 2 december 1902
Maria Josepha Jadem, geboren op 11 april 1825 en overleden op 21 november 1889
Josepha Jadem, geboren op 31 maart 1818 en al overleden op 28 oktober 1823
Verder had Sophia Van Leuven nog volgende andere schoonzusters via haar man, allen tantes van Emilie Jadem:
Francisca Joanna Herrenthals trouwde op 2 mei 1862 met Franciscus Jadem, broer van haar man
Prudentia Coleta De Busscher trouwde op 14 januari 1859 met Amandus Jadem, broer van haar man
Juliana Buyse trouwde op 17 oktober 1856 met Judocus Jadem, broer van haar man, die later hertrouwde met Rosalia Vanden Abeele
| Naam | De Lisle, Cecilia Sarah; Galbraith, Cecilia Sarah |
|---|---|
| Datums | ° Edinburgh, 20/01/1826 - ✝ Londen, 26/09/1879 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Verblijfplaats | Schotland |
| Bio | Cecilia Galbraith werd geboren als Cecilia Sarah De Lisle op 20 januari 1826 in Edinghburgh, waar haar moeder bleef wonen. Ze was de tweede dochter van Robert de Lisle, esq. of Acton Hall, Northumberland, “major of that county militia”. Ze huwde in 1844 op achttienjarige leeftijd met James Fraser Galbraith. Hij was jurist en 'writer to the signet', een functie vergelijkbaar met notaris. Samen kregen ze vier zonen: Robert, Frederick, George en James, die aan een beperking leed. Het is niet duidelijk wanneer Cecilia zich tot het katholicisme bekeerde, wellicht na de dood van haar echtgenoot in 1858. Ze woonde in 1869, 1871 en 1872 op verschillende adressen in Londen. Gedurende de periode tussen september 1869 en november 1871 verbleef ze o.a. in de Sint-Clarastraat en de Jeruzalemstraat 18 te Brugge, alsook op de Groentemarkt 10 te Oostende. Ze verdiende de kost in de zorg en door jonge meisjes op te leiden. Ze wilde bv. in de Jeruzalemstraat een huis voor 'wandering widows and poor girls' oprichten. Zo kwam ze in contact met Guido Gezelle die haar de zorg voor het arme meisje Marie Poupaert toevertrouwde. Ze contacteerde Gezelle ook om samen met zijn zus Florence Gezelle te gaan wonen in Lendelede met de gehandicapte zoon. En later ook om haar naar Engeland te laten overkomen om daar te werken. Uit de correspondentie tussen Gezelle en zijn zus blijkt echter dat ze Cecilia weinig vertrouwden. Verder was Cecilia de Lisle bevriend met Laura Perkins. |
| Relatie tot Gezelle | correspondente; biechtelinge |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | De Lisle, Cecilia Sarah; Galbraith, Cecilia Sarah |
|---|---|
| Datums | ° Edinburgh, 20/01/1826 - ✝ Londen, 26/09/1879 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Verblijfplaats | Schotland |
| Bio | Cecilia Galbraith werd geboren als Cecilia Sarah De Lisle op 20 januari 1826 in Edinghburgh, waar haar moeder bleef wonen. Ze was de tweede dochter van Robert de Lisle, esq. of Acton Hall, Northumberland, “major of that county militia”. Ze huwde in 1844 op achttienjarige leeftijd met James Fraser Galbraith. Hij was jurist en 'writer to the signet', een functie vergelijkbaar met notaris. Samen kregen ze vier zonen: Robert, Frederick, George en James, die aan een beperking leed. Het is niet duidelijk wanneer Cecilia zich tot het katholicisme bekeerde, wellicht na de dood van haar echtgenoot in 1858. Ze woonde in 1869, 1871 en 1872 op verschillende adressen in Londen. Gedurende de periode tussen september 1869 en november 1871 verbleef ze o.a. in de Sint-Clarastraat en de Jeruzalemstraat 18 te Brugge, alsook op de Groentemarkt 10 te Oostende. Ze verdiende de kost in de zorg en door jonge meisjes op te leiden. Ze wilde bv. in de Jeruzalemstraat een huis voor 'wandering widows and poor girls' oprichten. Zo kwam ze in contact met Guido Gezelle die haar de zorg voor het arme meisje Marie Poupaert toevertrouwde. Ze contacteerde Gezelle ook om samen met zijn zus Florence Gezelle te gaan wonen in Lendelede met de gehandicapte zoon. En later ook om haar naar Engeland te laten overkomen om daar te werken. Uit de correspondentie tussen Gezelle en zijn zus blijkt echter dat ze Cecilia weinig vertrouwden. Verder was Cecilia de Lisle bevriend met Laura Perkins. |
| Relatie tot Gezelle | correspondente; biechtelinge |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | De Lisle, Cecilia Sarah; Galbraith, Cecilia Sarah |
|---|---|
| Datums | ° Edinburgh, 20/01/1826 - ✝ Londen, 26/09/1879 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Verblijfplaats | Schotland |
| Bio | Cecilia Galbraith werd geboren als Cecilia Sarah De Lisle op 20 januari 1826 in Edinghburgh, waar haar moeder bleef wonen. Ze was de tweede dochter van Robert de Lisle, esq. of Acton Hall, Northumberland, “major of that county militia”. Ze huwde in 1844 op achttienjarige leeftijd met James Fraser Galbraith. Hij was jurist en 'writer to the signet', een functie vergelijkbaar met notaris. Samen kregen ze vier zonen: Robert, Frederick, George en James, die aan een beperking leed. Het is niet duidelijk wanneer Cecilia zich tot het katholicisme bekeerde, wellicht na de dood van haar echtgenoot in 1858. Ze woonde in 1869, 1871 en 1872 op verschillende adressen in Londen. Gedurende de periode tussen september 1869 en november 1871 verbleef ze o.a. in de Sint-Clarastraat en de Jeruzalemstraat 18 te Brugge, alsook op de Groentemarkt 10 te Oostende. Ze verdiende de kost in de zorg en door jonge meisjes op te leiden. Ze wilde bv. in de Jeruzalemstraat een huis voor 'wandering widows and poor girls' oprichten. Zo kwam ze in contact met Guido Gezelle die haar de zorg voor het arme meisje Marie Poupaert toevertrouwde. Ze contacteerde Gezelle ook om samen met zijn zus Florence Gezelle te gaan wonen in Lendelede met de gehandicapte zoon. En later ook om haar naar Engeland te laten overkomen om daar te werken. Uit de correspondentie tussen Gezelle en zijn zus blijkt echter dat ze Cecilia weinig vertrouwden. Verder was Cecilia de Lisle bevriend met Laura Perkins. |
| Relatie tot Gezelle | correspondente; biechtelinge |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Jadem, Emelie Sophie; Lescrauwaert, François Mevr.; Jadem, Emilie |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 24/09/1847 - ✝ Brugge, 04/10/1915 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | huishoudster; kantwerkster |
| Bio | Emelie Jadem werd geboren te Brugge op 24 september 1847 als dochter van Joseph Jadem, metselaar, en Sophie Theresia Van Leuven, kantwerkster. Gezelle vond voor haar een opleidingsplek bij Cecilia Galbraith De Lisle (ca 1870). Voor ze trouwde, woonde ze met haar ouders, broers en zusters in de Carmersstraat. Van beroep was zij kantwerkster. Ze huwde op 15 oktober 1873 met Franciscus Joannes Leopoldus Lescrauwaert (° 20/10/1844). Ze hadden drie kinderen: Emelie (° 1874), Antoine (°1875) en Arthur (° 1878). |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III |
| Naam | Van Leuven, Sophia Theresia |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 11/06/1826 - ✝ Brugge, 20/10/1901 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Bio | Sophia Van Leuven was de moeder van Emilie Jadem. Ze was op 27/06/1845 gehuwd met meester-metser Joseph Jadem en woonde in de Carmersstraat nr. 57. Er waren spanningen tussen moeder en dochter. Guido Gezelle bemiddelde door voor de dochter opvang en opleiding te voorzien bij Cecilia Galbraith-De Lisle rond 1870. |
| Naam | Jadem, Maria Josepha |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 11/04/1825 - ✝ Brugge, 21/11/1889 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosterzuster(?); rentenierster |
| Bio | Maria Josepha Jadem werd geboren te Brugge op 11 april 1825. Ze was de tante van Emilie Jadem en de schoonzus van Sophia Van Leuven. Ze bleef ongehuwd en was vermoedelijk zuster bij ‘Les Petites Soeurs des Pauvres’ in de Sint-Clarastraat te Brugge. Volgens de akte van de burgerlijke stand overleed ze op 21 november 1889 te Brugge als ‘rentenierster’ in het pand Jeruzalemstraat A20 waar haar nichtje Emilie Jadem, samen met Cecilia Galbraith, ooit verbleef. |
| Relatie tot Gezelle | <<< |
| Naam | Les Petites Soeurs des Pauvres, Brugge |
|---|---|
| Beschrijving | Het huis in de Sint-Clarastraat 12, Brugge werd in 1849 opgericht als een bejaardengesticht voor mannen en vrouwen. Les Petites Soeurs des Pauvres betrokken het huis in 1862. De oorspronkelijke benaming van de congregatie was 'Servantes des Pauvres'. Op 4 februari 1844 werd de benaming 'Soeurs des Pauvres'. Vanaf 10 februari 1849 werd de benaming 'Petites Soeurs des Pauvres' aangenomen. De zusters streefden de eenvoud ('het kleine') na en hun aandacht en zorg ging uit naar arme en behoeftige bejaarden. |
| Datering | 1862-1970 |
| Links | [odis] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
