| < | Resultaat 2090 van 2126  | > |
|---|
I have received with much pleasure your kind note
as a proof that you have not repented your promise, will you kindly come tomorrowp2evening, we take tea at six o clock, or later, if more convenant to you,
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Hart, Catherine; Hart, Kate |
|---|---|
| Datums | ° Dublin, ca. 1823 - ✝ Brighton, 07/03/1907 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | rentenierster |
| Bio | Catherine of Kate Hart werd omstreeks 1823 in Dublin geboren als dochter van Thomas Hart. Ze huwde op 1 juli 1844 in de katholieke kerk St. Catharina’s in Dublin met kapitein Thomas Scallan (°Liverpool, 14/06/1813). Catherine Hart was Thomas’ tweede vrouw. Eerder was hij in 1838 in Calcutta (India) getrouwd met Anna Simonin, die daar op 31-jarige leeftijd in 1841 overleed. Scallan was actief in Calcutta, Bengalen, India als kapitein bij de East India Company’s Marine Service. Op het moment van zijn huwelijk met Catherine Hart was hij de kapitein van het stoomschip Fire Queen. Later werd hij kapitein op het stoomschip (passagiers en cargo) Cape of Good Hope van de Calcutta & Burmah Company. Hij ging omstreeks 1856 met pensioen. Thomas Scallan en Catherine Hart kregen voor zover we konden nagaan vijf kinderen: Josephine (°Calcutta, ca. 1848), Henry (°Calcutta, ca. 1850), Mary (°Calcutta, ca. 1847), Kate (°Calcutta, ca. 1857) en Eugenie Mary (°Dublin, 1856). Het gezin Scallan-Hart moet omstreeks 1856 uitgeweken zijn naar Brugge waar ze zich vestigden in de Steenstraat. Daar leerden ze Guido Gezelle kennen, die bij het gezin op de thee kwam. Thomas Scallan overleed in Brugge op 24 december 1860. Op dat moment was het gezin Scallan-Hart gedomicilieerd in Dalkey, Dublin. Catherine staat op dat moment opgegeven als rentenierster. Een van de aangevers van zijn overlijden was William Woodlock, correspondent van Gezelle en vader van Kate Woodlock, correspondente van Gezelle. Thomas Scallan werd begraven op het kerkhof in Steenbrugge. Later verhuisde Catherine naar Londen op verschillende adressen: met de census van 1871 woonde Kate met haar kinderen Josephine, Henry en Eugenie in South Hackney, met de census van 1881 woonde ze met haar kinderen Mary, Kate en Eugenie in 9, St. Charles Square, Kensington en met de census van 1891 woonde ze met haar kinderen Mary en Eugenie in Hampstead. Ze leefde van een annuïteit. Later verhuisde ze naar Brighton, Sussex, waar ze volgens de census van 1901 woonde met haar dochter Mary. Eugenie was in het eerste kwartaal van 1892 in Hampstead overleden. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | Ancestry; https://www.archiefbankbrugge.be/ |
| Naam | Hart, Catherine; Hart, Kate |
|---|---|
| Datums | ° Dublin, ca. 1823 - ✝ Brighton, 07/03/1907 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | rentenierster |
| Bio | Catherine of Kate Hart werd omstreeks 1823 in Dublin geboren als dochter van Thomas Hart. Ze huwde op 1 juli 1844 in de katholieke kerk St. Catharina’s in Dublin met kapitein Thomas Scallan (°Liverpool, 14/06/1813). Catherine Hart was Thomas’ tweede vrouw. Eerder was hij in 1838 in Calcutta (India) getrouwd met Anna Simonin, die daar op 31-jarige leeftijd in 1841 overleed. Scallan was actief in Calcutta, Bengalen, India als kapitein bij de East India Company’s Marine Service. Op het moment van zijn huwelijk met Catherine Hart was hij de kapitein van het stoomschip Fire Queen. Later werd hij kapitein op het stoomschip (passagiers en cargo) Cape of Good Hope van de Calcutta & Burmah Company. Hij ging omstreeks 1856 met pensioen. Thomas Scallan en Catherine Hart kregen voor zover we konden nagaan vijf kinderen: Josephine (°Calcutta, ca. 1848), Henry (°Calcutta, ca. 1850), Mary (°Calcutta, ca. 1847), Kate (°Calcutta, ca. 1857) en Eugenie Mary (°Dublin, 1856). Het gezin Scallan-Hart moet omstreeks 1856 uitgeweken zijn naar Brugge waar ze zich vestigden in de Steenstraat. Daar leerden ze Guido Gezelle kennen, die bij het gezin op de thee kwam. Thomas Scallan overleed in Brugge op 24 december 1860. Op dat moment was het gezin Scallan-Hart gedomicilieerd in Dalkey, Dublin. Catherine staat op dat moment opgegeven als rentenierster. Een van de aangevers van zijn overlijden was William Woodlock, correspondent van Gezelle en vader van Kate Woodlock, correspondente van Gezelle. Thomas Scallan werd begraven op het kerkhof in Steenbrugge. Later verhuisde Catherine naar Londen op verschillende adressen: met de census van 1871 woonde Kate met haar kinderen Josephine, Henry en Eugenie in South Hackney, met de census van 1881 woonde ze met haar kinderen Mary, Kate en Eugenie in 9, St. Charles Square, Kensington en met de census van 1891 woonde ze met haar kinderen Mary en Eugenie in Hampstead. Ze leefde van een annuïteit. Later verhuisde ze naar Brighton, Sussex, waar ze volgens de census van 1901 woonde met haar dochter Mary. Eugenie was in het eerste kwartaal van 1892 in Hampstead overleden. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | Ancestry; https://www.archiefbankbrugge.be/ |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Hart, Catherine; Hart, Kate |
|---|---|
| Datums | ° Dublin, ca. 1823 - ✝ Brighton, 07/03/1907 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | rentenierster |
| Bio | Catherine of Kate Hart werd omstreeks 1823 in Dublin geboren als dochter van Thomas Hart. Ze huwde op 1 juli 1844 in de katholieke kerk St. Catharina’s in Dublin met kapitein Thomas Scallan (°Liverpool, 14/06/1813). Catherine Hart was Thomas’ tweede vrouw. Eerder was hij in 1838 in Calcutta (India) getrouwd met Anna Simonin, die daar op 31-jarige leeftijd in 1841 overleed. Scallan was actief in Calcutta, Bengalen, India als kapitein bij de East India Company’s Marine Service. Op het moment van zijn huwelijk met Catherine Hart was hij de kapitein van het stoomschip Fire Queen. Later werd hij kapitein op het stoomschip (passagiers en cargo) Cape of Good Hope van de Calcutta & Burmah Company. Hij ging omstreeks 1856 met pensioen. Thomas Scallan en Catherine Hart kregen voor zover we konden nagaan vijf kinderen: Josephine (°Calcutta, ca. 1848), Henry (°Calcutta, ca. 1850), Mary (°Calcutta, ca. 1847), Kate (°Calcutta, ca. 1857) en Eugenie Mary (°Dublin, 1856). Het gezin Scallan-Hart moet omstreeks 1856 uitgeweken zijn naar Brugge waar ze zich vestigden in de Steenstraat. Daar leerden ze Guido Gezelle kennen, die bij het gezin op de thee kwam. Thomas Scallan overleed in Brugge op 24 december 1860. Op dat moment was het gezin Scallan-Hart gedomicilieerd in Dalkey, Dublin. Catherine staat op dat moment opgegeven als rentenierster. Een van de aangevers van zijn overlijden was William Woodlock, correspondent van Gezelle en vader van Kate Woodlock, correspondente van Gezelle. Thomas Scallan werd begraven op het kerkhof in Steenbrugge. Later verhuisde Catherine naar Londen op verschillende adressen: met de census van 1871 woonde Kate met haar kinderen Josephine, Henry en Eugenie in South Hackney, met de census van 1881 woonde ze met haar kinderen Mary, Kate en Eugenie in 9, St. Charles Square, Kensington en met de census van 1891 woonde ze met haar kinderen Mary en Eugenie in Hampstead. Ze leefde van een annuïteit. Later verhuisde ze naar Brighton, Sussex, waar ze volgens de census van 1901 woonde met haar dochter Mary. Eugenie was in het eerste kwartaal van 1892 in Hampstead overleden. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | Ancestry; https://www.archiefbankbrugge.be/ |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
