| < | Resultaat 2071 van 2126  | > |
|---|
Anna Demets,
Ayant consulté les vieilles archives du patronage, trouve que la Caisse d’épargne est établée au patronage Sainte Cathérine depuis l’année 77 comme prouve les lettres ci jointes[1] ainsi que les cahiers decouverts de l’année 77-78, elle prie Monsieur
Gezelle de recevoir l’expression de ses sentiments respectueuse
| Naam | Demets, Anna |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 01/02/1842 - ✝ Kortrijk, 15/06/1909 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | modiste |
| Bio | Anna Demets werd geboren te Kortrijk op 1 februari 1842 als dochter van winkelier Adolphe Joseph Demets (Ronse, 02/03/1811 – Kortrijk, 28/09/1842) en Julie Pauline Ameye (1811 - Kortrijk, 15/09/1848). Het gezin had nog een dochter, Marie Demets. De ouders van Marie en Anna Demets overleden jong. De zusters Demets waren modistes en baatten een textielzaak uit in de Kortrijkse Persijnstraat. Anna bleef ongehuwd. Ze was één van de leidsters van het Kortrijkse fabriekspatronaat de Katrientjes dat gekoppeld was aan de spinnerij Linière de Courtrai waar Albéric Goethals directeur van was. Dit patronaat stond onder de geestelijke begeleiding van Guido Gezelle. Gezelle schreef ook gelegenheidsgedichten voor haar zoals 'Joufvrouw Anna'. Ze was verder lid van de Congregatie der Damen en Jufvrouwen van het klooster der Paulinen. Anna overleed te Kortrijk op 15 juni 1909 en woonde bij haar overlijden in de Kloosterstraat. Ze werd begraven in de Onze Lieve Vrouwekerk in Kortrijk. |
| Relatie tot Gezelle | Katrientjes; correspondent; gelegenheidsgedichten |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Demets, Anna |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 01/02/1842 - ✝ Kortrijk, 15/06/1909 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | modiste |
| Bio | Anna Demets werd geboren te Kortrijk op 1 februari 1842 als dochter van winkelier Adolphe Joseph Demets (Ronse, 02/03/1811 – Kortrijk, 28/09/1842) en Julie Pauline Ameye (1811 - Kortrijk, 15/09/1848). Het gezin had nog een dochter, Marie Demets. De ouders van Marie en Anna Demets overleden jong. De zusters Demets waren modistes en baatten een textielzaak uit in de Kortrijkse Persijnstraat. Anna bleef ongehuwd. Ze was één van de leidsters van het Kortrijkse fabriekspatronaat de Katrientjes dat gekoppeld was aan de spinnerij Linière de Courtrai waar Albéric Goethals directeur van was. Dit patronaat stond onder de geestelijke begeleiding van Guido Gezelle. Gezelle schreef ook gelegenheidsgedichten voor haar zoals 'Joufvrouw Anna'. Ze was verder lid van de Congregatie der Damen en Jufvrouwen van het klooster der Paulinen. Anna overleed te Kortrijk op 15 juni 1909 en woonde bij haar overlijden in de Kloosterstraat. Ze werd begraven in de Onze Lieve Vrouwekerk in Kortrijk. |
| Relatie tot Gezelle | Katrientjes; correspondent; gelegenheidsgedichten |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Demets, Anna |
|---|---|
| Datums | ° Kortrijk, 01/02/1842 - ✝ Kortrijk, 15/06/1909 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | modiste |
| Bio | Anna Demets werd geboren te Kortrijk op 1 februari 1842 als dochter van winkelier Adolphe Joseph Demets (Ronse, 02/03/1811 – Kortrijk, 28/09/1842) en Julie Pauline Ameye (1811 - Kortrijk, 15/09/1848). Het gezin had nog een dochter, Marie Demets. De ouders van Marie en Anna Demets overleden jong. De zusters Demets waren modistes en baatten een textielzaak uit in de Kortrijkse Persijnstraat. Anna bleef ongehuwd. Ze was één van de leidsters van het Kortrijkse fabriekspatronaat de Katrientjes dat gekoppeld was aan de spinnerij Linière de Courtrai waar Albéric Goethals directeur van was. Dit patronaat stond onder de geestelijke begeleiding van Guido Gezelle. Gezelle schreef ook gelegenheidsgedichten voor haar zoals 'Joufvrouw Anna'. Ze was verder lid van de Congregatie der Damen en Jufvrouwen van het klooster der Paulinen. Anna overleed te Kortrijk op 15 juni 1909 en woonde bij haar overlijden in de Kloosterstraat. Ze werd begraven in de Onze Lieve Vrouwekerk in Kortrijk. |
| Relatie tot Gezelle | Katrientjes; correspondent; gelegenheidsgedichten |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Kortrijkse Katrientjes |
|---|---|
| Beschrijving | Als onderpastoor in Kortrijk kreeg Gezelle in 1875 de leiding over de patronaatswerking voor de fabrieksmeisjes van de spinnerij Linière de Courtrai. Vanwege hun patroonheilige de H. Katharina werden ze de Katrientjes genoemd. Zij kwamen elke zondag- en feestdag bijeen voor ontspanning en onderwijs. De Katrientjes vergaderden wel in de kloosterlokalen van de Zusters van Liefde aan de Bersacques-Poort, maar werden niet geleid door Zuster Vincentia of haar medezusters. De officiële leiding lag bij G. Gezelle die bijgestaan werd door juffrouwen en dames uit de Kortrijkse burgerij. Gezelle schreef heel wat gedichten voor deze werkmeisjes en hun begeleidsters. |
| Datering | 1875 |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
