| < | Resultaat 724 van 2308  | > |
|---|
…
Vleeschouwer[1] van Antwerpen gaf in Reijnaert de Vos een artikel een nieuwe dichter[2] en drukte het stukje over mijn eigen dierbaar vlaamsche woord.[3]
Albertinck Thijm in den volksalmanak van de Dietsche warande drukte zeven stukjes over onder den titel westvlaamsche dichtspranken.[4]
—
Mijn naam vermeld in 't werk van Leopold van Groningen[5]
—
Brieven van Malou en Frans Blieck
Ida von Düringsfeld[7]
…
p2| Naam | De Gheldere, Karel |
|---|---|
| Datums | ° Torhout, 18/08/1839 - ✝ Koekelare, 17/07/1913 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | arts; dichter |
| Bio | Karel De Gheldere was een oud-leerling van Gezelle te Roeselare (poësis 1858-1859). Gezelle schreef een aantal gedichten voor hem waaronder 'Tranen' en ‘Zoo welkom als de bie’ (1859). Na zijn retorica (1859-augustus 1860) volgde De Gheldere een korte periode filosofie aan het kleinseminarie in het schooljaar 1860-1861 met het oog op het priesterschap. Hij verzaakte evenwel aan een priesterroeping en studeerde vanaf januari 1861 geneeskunde te Leuven, waar hij in 1865 met onderscheiding afstudeerde. Hij vestigde zich als arts in Koekelare. Hij was een levenslange vriend van Gezelle, die een aantal van zijn gedichten aan hem heeft opgedragen. Zelf publiceerde hij de dichtbundels Jongelingsgedichten (1861), Landliederen (1883) en Rozeliederen (1893). In de Landliederen komt een wisselgedicht met Gezelle op de nachtegaal voor. Hij was corresponderend (1889) en werkend lid (1892) van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde. |
| Links | [wikipedia], [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; adressenlijst Cordelia Van De Wiele; zanter (WDT); lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde; gedichten |
| Bronnen | H. Verriest, Twintig Vlaamsche koppen. Leuven, 19234, p.30-49; R. Seys, De dichter van de rozen. Koekelare. 1958 R. Seys, Dr. Karel de Gheldere. Wat land- en rozeliederen. In: VWS-Cahiers: 2 (1967) 8. |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | De Gheldere, Karel |
|---|---|
| Datums | ° Torhout, 18/08/1839 - ✝ Koekelare, 17/07/1913 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | arts; dichter |
| Bio | Karel De Gheldere was een oud-leerling van Gezelle te Roeselare (poësis 1858-1859). Gezelle schreef een aantal gedichten voor hem waaronder 'Tranen' en ‘Zoo welkom als de bie’ (1859). Na zijn retorica (1859-augustus 1860) volgde De Gheldere een korte periode filosofie aan het kleinseminarie in het schooljaar 1860-1861 met het oog op het priesterschap. Hij verzaakte evenwel aan een priesterroeping en studeerde vanaf januari 1861 geneeskunde te Leuven, waar hij in 1865 met onderscheiding afstudeerde. Hij vestigde zich als arts in Koekelare. Hij was een levenslange vriend van Gezelle, die een aantal van zijn gedichten aan hem heeft opgedragen. Zelf publiceerde hij de dichtbundels Jongelingsgedichten (1861), Landliederen (1883) en Rozeliederen (1893). In de Landliederen komt een wisselgedicht met Gezelle op de nachtegaal voor. Hij was corresponderend (1889) en werkend lid (1892) van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde. |
| Links | [wikipedia], [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; adressenlijst Cordelia Van De Wiele; zanter (WDT); lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde; gedichten |
| Bronnen | H. Verriest, Twintig Vlaamsche koppen. Leuven, 19234, p.30-49; R. Seys, De dichter van de rozen. Koekelare. 1958 R. Seys, Dr. Karel de Gheldere. Wat land- en rozeliederen. In: VWS-Cahiers: 2 (1967) 8. |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Alberdingk Thijm, Josephus Albertus; Egbertus Negovagus. |
|---|---|
| Datums | ° Amsterdam, 13/08/1820 - ✝ Amsterdam, 17/03/1889 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | hoogleraar; dichter; auteur; kunstcriticus; uitgever |
| Verblijfplaats | Nederland |
| Bio | Jozef Alberdingk Thijm was de oudste zoon van Joannes Alberdingk, koopman in Amsterdam, en Catharina Thijm. De twee familienamen werden bij KB van 20/01/1834 samengevoegd. Aanvankelijk kocht Alberdingk Thijms vader voor hem een handelszaak van koloniale voedingswaren. In 1851 nam Joseph het initiatief voor de Volks-Almanak voor Nederlandsche Katholieken (1852-1888) en in 1855 stichtte hij het tijdschrift Dietsche Warande, waarin hij zelf ook publiceerde onder verschillende pseudoniemen. In beide tijdschriften en uit zijn contacten met Gezelle blijkt zijn interesse voor Vlaanderen, hoewel hij van België niet hield. De eerste contacten met Gezelle startten in de Roeselaarse periode: in 1855 waren ze beiden corresponderende leden van het Leuvense genootschap Met Tyd en Vlyt. In 1863 nam hij de drukkerij Van Langenhuysen over en werd hij de uitgever van het katholieke dagblad De Tijd. Op 04/12/1876 werd hij hoogleraar in de kunstgeschiedenis en esthetica aan de rijksacademie voor beeldende kunsten te Amsterdam. Hij werd samen met Gezelle in 1887 eredoctor aan de Leuvense universiteit en in datzelfde jaar ook buitenlands erelid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde. Als auteur schreef hij ook gedichten en historische novellen. |
| Links | [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; buitenlands erelid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III |
| Naam | Lootens, Adolf-Richard |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 11/08/1835 - ✝ Highgate, 01/06/1902 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | landmeter; volkskunde |
| Bio | Adolf Lootens is geboren te Brugge op 11 augustus 1835. Hij was de broer van missionaris Louis Lootens en neef van missionaris Amaat Lootens, beide correspondenten van Guido Gezelle. Na zijn opleiding aan het Sint-Lodewijkscollege, waar hij les kreeg van De Bo, vestigde hij zich als landmeter te Brugge. Vanaf eind 1867 werkte hij mee aan "Rond den Heerd" met volkskundige bijdragen. In 1868 publiceerde hij samen met atheneumleraar J.M.E. Feys de sprookjesverzameling “Oude kindervertelsels in de brugsche tongval”, gevolgd in 1878 door de bundel volksliederen “Chants populaires flamands” onder de hoede van de Société d’Emulation. In 1884 vertrok hij naar Londen. Twee jaar later trouwde hij met Martha Stoneman. Hij stierf te Highgate (Londen) op 1 juni 1902. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; medewerker Rond den Heerd |
| Naam | Malou, Joannes Baptista |
|---|---|
| Datums | ° leper, 30/06/1809 - ✝ Brugge, 23/03/1864 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; hoogleraar; bibliothecaris; ere-kanunnik; bisschop |
| Bio | Jean-Baptiste (Joannes) Malou was de zoon van Joannes-Baptista Malou, handelaar, en Maria-Theresia-Xaveria Van den Peereboom. Hij werd tot priester gewijd te Rome op 02/11/1834. Op 06/05/1835 werd hij doctor in de theologie en in oktober 1837 hoogleraar dogmatische godgeleerdheid te Leuven. Vanaf 1838 was hij ook bibliothecaris van de universiteit. Op 09/09/1840 werd hij erekanunnik van de kathedraal te Brugge. Op 11/12/1848 werd hij tot bisschop van Brugge benoemd, hoewel er enig verzet was wegens zijn ultramontanisme. Op 01/10/1849 werd hij tot bisschop van Brugge gewijd. Hij bleef dit tot aan zijn dood. In 1854 wijdde hij Gezelle tot priester. Hij benoemde Gezelle tot leraar te Roeselare en riep hem naar Brugge om het Engels college te leiden en daarna te doceren aan het Engels Seminarie. |
| Links | [odis], [wikipedia] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent |
| Bronnen | B. De Leeuw, P. De Wilde, K. Verbeke, e.a., De briefwisseling van Guido Gezelle met de Engelsen. 1854-1899. Gent: Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, 1991, dl.III |
| Naam | Blieck, Frans Jozef |
|---|---|
| Datums | ° Wervik, 24/12/1805 - ✝ Wervik, 28/04/1880 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | schrijver; notaris; dichter |
| Bio | Frans Jozef Blieck van opleiding notaris, een ambt dat hij vanaf 1842 te Izegem uitoefende. Hij is vooral bekend als schrijver van gelegenheids- en wedstrijdpoëzie in de rederijkerstraditie, die hij verzamelde in drie bundels Mengelpoëzy (1839, 1850 en 1863). Hij werkte ook mee aan Gentse literaire tijdschriften als Nederduitsche Letteroefeningen of Kunst- en Letterblad. |
| Links | [wikipedia], [dbnl] |
| Bronnen | https://nevb.be/wiki/Blieck,_Frans_J. |
| Naam | von Düringsfeld, Ida |
|---|---|
| Datums | ° Militsch, 12/11/1815 - ✝ Stuttgart, 25/10/1876 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | schrijfster |
| Verblijfplaats | Duitsland |
| Bio | Ida Von Düringsfeld huwde in 1845 met baron Otto von Reinsberg. Samen verbleven ze lange tijd in België om de folklore en cultuur te beschrijven. In haar driedelige bloemlezing Von der Schelde bis zur Maas (3 delen, Leipzig en Brussel, 1861) verzamelde ze de Vlaamse literatuur sinds het ontstaan van België. Hierbij introduceerde ze als eerste het werk en de figuur van Guido Gezelle voor een Duits publiek. |
| Links | [dbnl] |
| Bronnen | https://nevb.be/wiki/D%C3%BCringsfeld,_Ida_von |
| Naam | Vleeschouwer, Lodewijk |
|---|---|
| Datums | ° Antwerpen, 19/08/1810 - ✝ Antwerpen, 12/10/1866 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | leraar, journalist, schrijver, politiek activist |
| Bio | Lodewijk Vleeschouwer werd geboren te Antwerpen op 19 augustus 1810. Op achttienjarige leeftijd trok naar het buitenland. Hij verbleef enige tijd in de Verenigde Staten. Terug in zijn geboortestad rond 1840 was hij actief als leraar, journalist en Vlaamsgezind politiek activist. Zo was redacteur van Le Controleur, Le Courrier du Limbourg, het Handelsblad van Antwerpen en het Journal d'Anvers. In 1847 schreef hij samen met Hendrik Conscience en Jan De Laet het satirische anti-liberale weekblad De Roskam. In 1860 stichtte hij het satirisch weekblad Reinaert de Vos, waaraan Gezelle meewerkte. In 1861 was hij ook ondervoorzitter geworden van de Nederduitsche Bond. Als schrijver stond hij het meest bekend om zijn bijtende pen en spitse humor die het best tot zijn recht kwam in polemieken, kortverhalen en redevoeringen. Hij overleed op 12 oktober 1866. |
| Links | [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | redacteur |
| Bronnen | https://nevb.be/wiki/Vleeschouwer,_Lodewijk_(eigenlijk_Louis)_J. |
| Titel | Volks-almanak voor Nederlandsche katholieken, ... |
|---|---|
| Auteur | Alberdingk-Thym, Jos. Alb. |
| Datum | 1851-1890 |
| Plaats | Amsterdam |
| Uitgever | Van Langenhuysen |
| Titel | Het Leven Van de Eerweerdighe Moeder Anna de S. Bartholomaeo Ongheschoeyde carmelitersse. Het welck sy selver….heeft beschreven, ende uyt het Spaensch in ’t Nederlandtsch is overgheset |
|---|---|
| Auteur | Elias Van S. Teresa (=J.B. Wils) |
| Datum | 1632 |
| Plaats | Antwerpen |
| Uitgever | Hendrick Aertssens |
| Titel | Reinaert de Vos : een zondagblad voor verstandige lieden (periodiek) |
|---|---|
| Datum | 1860-1868 |
| Plaats | Antwerpen |
| Uitgever | Vleeschouwer |
| Links | [odis] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
