Zie ook: Zantekoorn. In: Loquela: 14 (Bloeimaand 1894) 1, p.6: “KEUTJE, het = Keuntje, roitelet (De Bo), Troglodytes, bij de geleerden. — “'t Weunt een keutje, een peetjekeut in de houtmijt. “ Geh. Leerne. Kent, koot, meervoud keuten, koten, heeft de zelfste bediedenisse als het grieksch w. troglê, te weten een hol, zoo er de ratten en de muizen weten te knagen; de Vlamingen hebben dien rechten zin vast als ze zeggen “mijn huis en is geen kot: 't is eene achterdeure aan.” Een kot, een kent is een huis zonder achterdeure aan: troglê. Peetje-keut is dan zoo vele als Pietje-kot: Peet je die in 't kot kruipt of zit; Pietje kotzaat of kossaat, het koterke, het keuterke, het keutje. Tot Eecloo, zegt Schuermans, heet men den kaafvager Peetjekaaf; en de booze heet Peetje-pek. Men heet het vogelken, in Vlanderen en elders, wel het keuningske, maar dat het w. keuntje de “verkorte vorm” zij van “keuningje, koningsken,” zoo De Bo beweert, dat kan ik kuime aanveerden. Liever hoorde ik dat ze 't vogelken het keuntje, het konijntje, heeten! In 't Orleansche heeten ze 't wel Ie ratereau, Ie ratillon, en te Brie Ie boeuf, zegt Buffon. 't Waarschijnlijkste is, na mijnen zin, dat keuntje misverstaan en verworden is uit keutje, (kotkruiperke) troglodyles.”