…, Mijn Heer, een gunstig
… langen en biede U
… de hoogachtende gevoelens
Namens de Redactie:
V.A. dela Montagne
p1
s.d., s.l., Victor Alexis dela Montagne aan [Guido Gezelle]
| < | Resultaat 1846 van 2074  | > |
|---|
…, Mijn Heer, een gunstig
… langen en biede U
… de hoogachtende gevoelens
| Naam | dela Montagne, Victor |
|---|---|
| Datums | ° Antwerpen, 08/10/1854 - ✝ Sainte-Adresse, 19/08/1915 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | dichter; toneelschrijver; ambtenaar |
| Bio | Victor Alexis de la Montagne behoorde tot de Antwerpse drukkersfamilie De la Montagne die zich eind 19de eeuw met succes zou toeleggen op de diamantslijperij. Hij studeerde aan het Atheneum in zijn geboortestad en werkte er aanvankelijk in het familiebedrijf. In 1875 debuteerde hij met de bundel "Onze strijd". Samen met Theophiel Coopman stichtte hij in 1878 het tijdschrift "Nederlandsche Dicht- en Kunsthalle" en gaf hij in 1880 de bloemlezing "Onze dichters 18430-1880" uit. Ook in 1880 werd hij ambtenaar bij het Ministerie van Justitie te Brussel. In 1883 publiceerde hij zijn bundel "Gedichten", waaruit heel wat op muziek gezet werd. Samen met M.E. Van Bergen schreef hij het toneelstuk "Anoniem" (1880). In 1884 verscheen zijn verzameling "Vlaamsche pseudoniemen". Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd hij naar Le Havre, Frankrijk, gestuurd, waar hij overleed te Sainte-Adresse. |
| Links | [wikipedia], [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | dela Montagne, Victor |
|---|---|
| Datums | ° Antwerpen, 08/10/1854 - ✝ Sainte-Adresse, 19/08/1915 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | dichter; toneelschrijver; ambtenaar |
| Bio | Victor Alexis de la Montagne behoorde tot de Antwerpse drukkersfamilie De la Montagne die zich eind 19de eeuw met succes zou toeleggen op de diamantslijperij. Hij studeerde aan het Atheneum in zijn geboortestad en werkte er aanvankelijk in het familiebedrijf. In 1875 debuteerde hij met de bundel "Onze strijd". Samen met Theophiel Coopman stichtte hij in 1878 het tijdschrift "Nederlandsche Dicht- en Kunsthalle" en gaf hij in 1880 de bloemlezing "Onze dichters 18430-1880" uit. Ook in 1880 werd hij ambtenaar bij het Ministerie van Justitie te Brussel. In 1883 publiceerde hij zijn bundel "Gedichten", waaruit heel wat op muziek gezet werd. Samen met M.E. Van Bergen schreef hij het toneelstuk "Anoniem" (1880). In 1884 verscheen zijn verzameling "Vlaamsche pseudoniemen". Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd hij naar Le Havre, Frankrijk, gestuurd, waar hij overleed te Sainte-Adresse. |
| Links | [wikipedia], [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | dela Montagne, Victor |
|---|---|
| Datums | ° Antwerpen, 08/10/1854 - ✝ Sainte-Adresse, 19/08/1915 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | dichter; toneelschrijver; ambtenaar |
| Bio | Victor Alexis de la Montagne behoorde tot de Antwerpse drukkersfamilie De la Montagne die zich eind 19de eeuw met succes zou toeleggen op de diamantslijperij. Hij studeerde aan het Atheneum in zijn geboortestad en werkte er aanvankelijk in het familiebedrijf. In 1875 debuteerde hij met de bundel "Onze strijd". Samen met Theophiel Coopman stichtte hij in 1878 het tijdschrift "Nederlandsche Dicht- en Kunsthalle" en gaf hij in 1880 de bloemlezing "Onze dichters 18430-1880" uit. Ook in 1880 werd hij ambtenaar bij het Ministerie van Justitie te Brussel. In 1883 publiceerde hij zijn bundel "Gedichten", waaruit heel wat op muziek gezet werd. Samen met M.E. Van Bergen schreef hij het toneelstuk "Anoniem" (1880). In 1884 verscheen zijn verzameling "Vlaamsche pseudoniemen". Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd hij naar Le Havre, Frankrijk, gestuurd, waar hij overleed te Sainte-Adresse. |
| Links | [wikipedia], [dbnl] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
