| < | Resultaat 1527 van 2203  | > |
|---|
…
Hierby, iets van eenen dienstwilligen lezer (C. Rooryck onderpastoor te Comen) wegens “Volkszeg over Dorp en Stêe”[1] en “Epostrakismos”[2]
Te Oostcamp zeggen ze, onhebbelyk genoeg, “Ge loopt daar lijk ‘n bezeekte kobbe!” in stee van “‘n betooverde”. Is het alzoo misschien dat ze betooverd worden.
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Goethals, Victor |
|---|---|
| Datums | ° Tielt, 09/10/1865 - ✝ Kortrijk, 15/06/1935 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar, onderpastoor; pastoor |
| Bio | Victor Goethals, zoon van Constantinus Goethals, landman, en Rosalia De Vrye, werd na zijn priesterwijding te Brugge (15.06.1889) vanaf 3 oktober 1889 leraar aan het Sint-Lodewijkscollege te Brugge. Zo was hij betrokken bij de opstart en redactie van Biekorf. In 1905 vertrok hij naar Kortrijk als onderpastoor. Later was hij pastoor te Assebroek en Wervik. Hij nam ontslag op 22 maart 1933 en verbleef verder te Kortrijk. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | redactie Biekorf; correspondent |
| Naam | Goethals, Victor |
|---|---|
| Datums | ° Tielt, 09/10/1865 - ✝ Kortrijk, 15/06/1935 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar, onderpastoor; pastoor |
| Bio | Victor Goethals, zoon van Constantinus Goethals, landman, en Rosalia De Vrye, werd na zijn priesterwijding te Brugge (15.06.1889) vanaf 3 oktober 1889 leraar aan het Sint-Lodewijkscollege te Brugge. Zo was hij betrokken bij de opstart en redactie van Biekorf. In 1905 vertrok hij naar Kortrijk als onderpastoor. Later was hij pastoor te Assebroek en Wervik. Hij nam ontslag op 22 maart 1933 en verbleef verder te Kortrijk. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | redactie Biekorf; correspondent |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Goethals, Victor |
|---|---|
| Datums | ° Tielt, 09/10/1865 - ✝ Kortrijk, 15/06/1935 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar, onderpastoor; pastoor |
| Bio | Victor Goethals, zoon van Constantinus Goethals, landman, en Rosalia De Vrye, werd na zijn priesterwijding te Brugge (15.06.1889) vanaf 3 oktober 1889 leraar aan het Sint-Lodewijkscollege te Brugge. Zo was hij betrokken bij de opstart en redactie van Biekorf. In 1905 vertrok hij naar Kortrijk als onderpastoor. Later was hij pastoor te Assebroek en Wervik. Hij nam ontslag op 22 maart 1933 en verbleef verder te Kortrijk. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | redactie Biekorf; correspondent |
| Naam | Rooryck, Kamiel |
|---|---|
| Datums | ° Lo, 21/06/1863 - ✝ Damme, 01/04/1922 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; coadjutor; onderpastoor; pastoor |
| Bio | Kamiel Rooryck, zoon van Ludovicus Cornelius Rooryck, landbouwer, en Maria-Theresia Notebaert, werd tot priester gewijd op 26/05/1888. Hij werd achtereenvolgens coadjutor in Eggewaartskapelle (13/03/1889) en in Neerwaasten (11/09/1889), onderpastoor in Komen (28/01/1891) en Dottenijs (28/11/1900) en pastoor in Damme (23/01/1914). |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | medewerker Biekorf |
| Naam | Sint-Lodewijkscollege Brugge |
|---|---|
| Beschrijving | Het Sint-Lodewijkscollege werd vanaf 9 oktober 1834 als bisschoppelijk college ingericht in de gebouwen van de voormalige Duinenabdij aan de Potterierei. In 1846 verhuisde de school naar de hoek van de Noordzandstraat en de Dweersstraat, waar het steeds verder uitbreidde tot de site te klein werd. In 1972 verliet het college de binnenstad voor zijn huidige locatie. Gezelle volgde er lagere school van 1 oktober 1841 tot 17 augustus 1846. Hij had er onder meer les van Ferdinand Van de Putte. Na zijn terugkeer naar Brugge hield hij nauw contact met de school, o.m. via Leonard Lodewijk De Bo die hij op het Grootseminarie had leren kennen en via oud-leerlingen als Hugo Verriest. Zo kwam hij ook in contact met een nieuwe generatie leerkrachten als Edward Van Robays, Jan Craeynest en Cyriel Delaere met wie hij het tijdschrift Biekorf stichtte. |
| Datering | 1834 |
| Links | [odis], [wikipedia] |
| Titel | Biekorf. Dat is een leer- en leesblad voor alle verstandige Vlamingen. |
|---|---|
| Links | [gezelle.be] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
