Loquela n. 11 Bl. 87.[1] Het moet vroeger… enz.
Zweerd het = het vel van ‘t zwynenvleesch (Poperinghe). Woord van dagelyksch gebruik te Poperinghe en die streke, zoo in stad als te lande by den boer.
‘t Zweerd van oude zwyns is dik en hard. Jonge zwyntjes fyn en zacht.
v.b. Doet maar ‘t zweerd af, als gy het niet wilt eten of niet kunt byten of als gy er niet voor zyt. Gy moet het zweerd niet eten. v.b. ’t zweerd geroosterd is fraai goed. vb. ’t zweerd is voor den hond.
Raar hoort men ‘t verkleenwoord ‘t zweeretje. Geev’et (Geeft (h)et) zweeretje aan de katte (of hond) Dus ‘t vel niet alleen van de hamme (Poperinghe) (elders hespe) maar van alle geslacht zwynenvleesch dus cutis jam non setosa[2] ‘t zwyn is reeds gesteken (bustels poperinghe) / de borstels uitgetrokken – gebrand en gescheed. en ‘t is ‘t vel van die gescheede stukken dat men ‘t zweerd noemt.