| < | Resultaat 2027 van 2306  | > |
|---|
…
m’ engagent a vous offrir au renouvellement de l'an, les voeux sincères que je forme pour votre bonheur. Ce devoir dicté par la reconnaissance m’est bien doux, et je m’empresse à le remplir, en vous souhaitant toutes les bénédictions célestes.
Oui, chèr et digne Oncle, je désire bien vivement que vous couliez des jours longs et paisibles,
…
p2| Naam | Gezelle, Dymphna; Maria Wilfine (Zuster); Dymphna Philomena Gezelle |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 11/08/1873 - ✝ Leuven, 15/01/1937 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosterzuster; missiezuster |
| Verblijfplaats | Brits-Indië |
| Bio | Dymphna Gezelle werd geboren te Brugge in 1873. Ze was de dochter van Romaan Gezelle en Philomena de Smet, en zodus de nicht van Guido Gezelle. In 1896 trad ze in bij de Zusters van Liefde, waar ze op 14 december 1897 haar geloften aflegde als Maria Wilfine. In januari 1898 kwam ze toe in Brits-Indië, waar ze als missiezuster werkte, eerst in Lahore, en later ook in het Sint-Vincentiusklooster te Khushpur, waar ze overste was vanaf 1902. Na haar terugkeer naar België in 1912, ging ze eerst naar Melle (Caritas ) en Brugge (Sint-Antonius van Padua) alvorens in 1914 naar het klooster met psychiatrisch ziekenhuis van de Zusters van Liefde te Sint-Truiden te gaan. Daar verzorgde ze de 'zinnelozen'. Ze kreeg echter kanker en stierf te Leuven op 15 januari 1937. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; familie: nicht |
| Bronnen | S. Streuvels, Ingooigem: herinneringen uit 't Lijsternest. Amsterdam: De Arbeiderspers, 2021; https://gw.geneanet.org/zwyll?lang=nl&iz=171&p=dymphna+philomena&n=gezelle; S. De Bruyn, Bruiden van God: Een algemeen profiel van de zusters missionarissen van de orde van de zusters van Liefde van Jezus en Maria in Brits-India aan de hand van hun briefwisseling: 1896-1904. Masterthesis, Universiteit Gent, 2009; Fiche Zr M. Wilfine (Zusters van Liefde van Jezus en Maria); DE CLERCK, zr. Mechtilda. Sow with the wind, The Sisters of Charity of J. & M. in India, 1897-1983. S.l., 1984; ANTHONY sr. Arsene e.a. Footprints on an Eastern Soil. Lahore, 1997. |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gezelle, Dymphna; Maria Wilfine (Zuster); Dymphna Philomena Gezelle |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 11/08/1873 - ✝ Leuven, 15/01/1937 |
| Geslacht | Vrouwelijk |
| Beroep | kloosterzuster; missiezuster |
| Verblijfplaats | Brits-Indië |
| Bio | Dymphna Gezelle werd geboren te Brugge in 1873. Ze was de dochter van Romaan Gezelle en Philomena de Smet, en zodus de nicht van Guido Gezelle. In 1896 trad ze in bij de Zusters van Liefde, waar ze op 14 december 1897 haar geloften aflegde als Maria Wilfine. In januari 1898 kwam ze toe in Brits-Indië, waar ze als missiezuster werkte, eerst in Lahore, en later ook in het Sint-Vincentiusklooster te Khushpur, waar ze overste was vanaf 1902. Na haar terugkeer naar België in 1912, ging ze eerst naar Melle (Caritas ) en Brugge (Sint-Antonius van Padua) alvorens in 1914 naar het klooster met psychiatrisch ziekenhuis van de Zusters van Liefde te Sint-Truiden te gaan. Daar verzorgde ze de 'zinnelozen'. Ze kreeg echter kanker en stierf te Leuven op 15 januari 1937. |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; familie: nicht |
| Bronnen | S. Streuvels, Ingooigem: herinneringen uit 't Lijsternest. Amsterdam: De Arbeiderspers, 2021; https://gw.geneanet.org/zwyll?lang=nl&iz=171&p=dymphna+philomena&n=gezelle; S. De Bruyn, Bruiden van God: Een algemeen profiel van de zusters missionarissen van de orde van de zusters van Liefde van Jezus en Maria in Brits-India aan de hand van hun briefwisseling: 1896-1904. Masterthesis, Universiteit Gent, 2009; Fiche Zr M. Wilfine (Zusters van Liefde van Jezus en Maria); DE CLERCK, zr. Mechtilda. Sow with the wind, The Sisters of Charity of J. & M. in India, 1897-1983. S.l., 1984; ANTHONY sr. Arsene e.a. Footprints on an Eastern Soil. Lahore, 1997. |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
