| < | Resultaat 626 van 2074  | > |
|---|
Ik heb uwen brief dezen morgen ontvangen en aanstonds, met goeden uitslag, schikkingen genomen om die voordracht door eene andere te vervangen.
Wij hopen Ued. toekomende winter te ontvangen.
| Naam | Dehulster, Arsène |
|---|---|
| Datums | ° Roeselare, 13/02/1847 - ✝ Kortrijk, 01/11/1917 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | leraar; priester; schooldirecteur; pastoor; deken |
| Bio | Arsenius Dehulster, zoon van Zacheus Dehulster, handelaar, en Julia Vandemaele, werd leraar aan het Sint-Lodewijkscollege te Brugge (15/09/1870). Op 17/12/1870 ontving hij zijn priesterwijding te Brugge. Vervolgens werd hij leraar aan het college te Kortrijk (12/04/1872). Hij werd benoemd tot principaal van het college te Nieuwpoort op 12/06/1879. Hij was er eveneens secretaris van de lokale afdeling van het Davidsfonds. Hij keerde terug naar Kortrijk waar hij op 11/06/1886 principaal van het college werd. Hij werd pastoor te Wevelgem op 30/08/1893. Voor zijn inhuldiging op 13 september als pastoor te Wevelgem schreef Gezelle 16 rijmende opschriften (Welgekomen, zeer eerweerde,) die de straten en de huizen bij de inhuldiging versierden. De opschriften werden ook gepubliceerd in de Gazette van Kortrijk (21/09/1893) onder de titel Naklanken der Feeste van Wevelghem. Later werd Dehulster pastoor-deken te Poperinge (08/05/1901) en te Kortrijk, Sint-Maartenskerk (19/02/1909), waar hij schielijk in zijn kerk overleed. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedicht |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
| Naam | Dehulster, Arsène |
|---|---|
| Datums | ° Roeselare, 13/02/1847 - ✝ Kortrijk, 01/11/1917 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | leraar; priester; schooldirecteur; pastoor; deken |
| Bio | Arsenius Dehulster, zoon van Zacheus Dehulster, handelaar, en Julia Vandemaele, werd leraar aan het Sint-Lodewijkscollege te Brugge (15/09/1870). Op 17/12/1870 ontving hij zijn priesterwijding te Brugge. Vervolgens werd hij leraar aan het college te Kortrijk (12/04/1872). Hij werd benoemd tot principaal van het college te Nieuwpoort op 12/06/1879. Hij was er eveneens secretaris van de lokale afdeling van het Davidsfonds. Hij keerde terug naar Kortrijk waar hij op 11/06/1886 principaal van het college werd. Hij werd pastoor te Wevelgem op 30/08/1893. Voor zijn inhuldiging op 13 september als pastoor te Wevelgem schreef Gezelle 16 rijmende opschriften (Welgekomen, zeer eerweerde,) die de straten en de huizen bij de inhuldiging versierden. De opschriften werden ook gepubliceerd in de Gazette van Kortrijk (21/09/1893) onder de titel Naklanken der Feeste van Wevelghem. Later werd Dehulster pastoor-deken te Poperinge (08/05/1901) en te Kortrijk, Sint-Maartenskerk (19/02/1909), waar hij schielijk in zijn kerk overleed. |
| Links | [odis] |
| Relatie tot Gezelle | correspondent; gelegenheidsgedicht |
| Naam | Gezelle, Guido; Loquela; Spoker |
|---|---|
| Datums | ° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899 |
| Geslacht | Mannelijk |
| Beroep | priester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist |
| Bio | Guido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd. |
| Links | [odis], [wikipedia], [dbnl] |
 | (C) 2020 Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie -
KANTL | Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren Koningstraat 18 | b-9000 Gent | Belgium | E ctb@kantl.be | T +32 (0)9 265 93 50 | F +32 (0)9 265 93 49 |  |
 |
