Ik hadde al lange gewenscht u een woordeke te mogen overbrieven, maer gij weet misschien ook hoeveel loopens de eerste verlofdagen aen hebben.
Ik heb maendage laetst tot Rousselaere vernomen dat gij voorgoed tot Brugge gesettled zijt: wat mij aengaet ik ben er uit der maten blij over, want volgens mij is het moeijelijk zwemmen met arms en beenen gebonden, gij staet daer nu in ’t middenpunkt des bisdoms en uwe passer[2] zal des te gemakkelijker West-Vlaenderen kunnen omtrekken, Mijnheer, ik ook ga veranderen van verblijfplaets, naer waer Ons Heere mij dak of tente schenkt, ’k zal ’t goeie zaed naer de vier hoeken der wereld smijten. Dit Thorhout stedeke ware ‘et mijne geboorteplaetse niet en ‘t verblijf mijner ouders, ik zou het kaduinen[3] op alle manieren. O ‘t schoon jongelingschap dat wij hier vinden! Der en is geen keus hoegenaemd te doen en men is duist mael beter allééne.+
Allééne! ’t is droevig ik weet het:
’t is goed in de wereld en beter met tween
te staen om de toekomst te weten!
’t Is pijnelijk te zijn in de wereld,
De wereld die ’t kwaed maer belauweren kan
En ’t goed aen den galgeboom sperelt!
’t Is de ure der schoone gedachten
zoo nieuw en zoo frisch als een bloemenkrans
Geplukt binst de dauwende nachten!
Die dichter zich voelt en durft zingen,
van hem die ’t gedacht van zijn hert met zijn stem
Ten openen dage durft bringen!
Alléén en verlaten: is ’t droevig alléén?
p2Mijnheer, wij en hebben nog de belofte niet vergeten die gij gedaen hebt ons te komen bezoeken; als u alle tijd evenwel past, ‘k zou u durven vragen van van-de-weke niet te komen. Ik ga naer Passchendaele om van mijn cazement[4] te kouten met Hector en zou niet geren te kort zijn aen uw appèl.
Laet alle zaken gelijk zij staen, Mijnheer, en laet mij ze ten uitslag voeren.
Mijne groetenissen aen Seppen en aen de matjes.
Ik bedanke u over uwe Reinaerts.