<Resultaat 324 van 2074

>

p1+
Myn dierbare Heer & vriend

Ik hebbe eergister ‘t geluk gehad kennis te maken met uw geleerden vriend den Heer avocaat Varenbergh die my is komen bezoeken en die met alle vriendschap van ul. en van uwe edele betrachtingen gesproken heeft.

Ik heb de nota ook ontvangen en bedanke u erover, ik zal ten kortsten mogelyk eraan voldoen.

Ik verwachte den steen[1] en uw artikel[2] daarby, in ‘t vlaamsch wel te verstaan, en ben zeker met twee driemaal te proeven dat gy liever vlaamsch zult schryven als fransch.

Poelmans preuven zullen wel te passe komen ik zal er in ‘t korte, mits uwe toestemming twee drie zenden die kunnen dienen.

Ziet dien Van Lokeren eens in ‘t net te krygen als ‘t mogelyk is.

Wat kunt gy beter doen als eerst op fourchetten schryven[3] dat is waarachtig een goed pratyk begin, meest al de lieden spelen geern genoeg met dat zelfmoordenaars wapen, weinig vinden tyd om ervan te schryven.p2De numeros die gy aanwyst zullen u geworden, ‘k zal er myn zuster sterk mêe belasten.

Ik heb eene ferme hekeling van Scholaert gekregen van eene gemiste date in Lydwina[4] ‘k zal hem ne krabbel of twee terug zenden; hy zal er misschien van wakker worden.

De mande zal ik doen bestellen. Zy en zullen ze waarschynelyk voor de processie niet van doen hebben.

Waart gy zondag te Brugge ik zou wel een woord of twee artistieken raad van u verlangen.

Nu,

Ik aanveerde uit ganscher herten den franschen expression van uwen devoument en ik blyve met achting
Ulieden toegenegen in Christo
Guido Gezelle

vicarius paroecialis Sanctae Walburgae[5]

Daags voor Meiavond 1869,
Uit Brugge.

Noten

[1] Lithosteen.
[2] Mededeling van J.-B. de Bethune, alias Jan Bruggeman, over het grafschrift en het wapen van Gerard Thol (Aarlanderveen, ca. 1500), priester, musicus, overleden te Brugge, 1558, als 31ste proost van de O.-L.-Vrouwkerk te Brugge in de Dagwijzer van Rond den Heerd: 4 (1869) 26, p.202.
[3] Een fourchette is een zelfmoordwapen in die zin, dat velen te vroeg sterven van te veel en te goed te eten. Gezelle juicht toe dat de Bethune over (van) fourchetten zal schrijven.
[4] Dagwijzer. In: Rond den Heerd: 4 (10 April 1869) 20, p.155 e.v. In het nummer van 8 mei (24, p.189 e.v.) wordt in Errata een rechtzetting ‘uit Oostvlaanderen’ afgedrukt in verband met de verkeerde sterfdatum van de patroonheilige en nog eens in het nummer van 15 mei (25, p.199), nu onder de titel Imbroglio.
[5] Vicarius paroecialis = letterlijk de parochiale plaatsvervanger = de gangbare formule voor onderpastoor in het kerkelijk Latijn.

Register

Correspondenten

Naam(de) Béthune, Jean-Baptiste-Emmanuel-Felix-Vincent-Pierre-Marie; Bruggeman, Jan; (de) Béthune, Johan
Datums° Brugge, 25/01/1853 - ✝ Heestert (Zwevegem), 24/03/1907
GeslachtMannelijk
Beroeppoliticus; (kunst)historicus
BioJean-Baptiste (de) Béthune werd in 1875, na zijn studie in de rechten te Leuven, advocaat bij de balie van Gent. Daarna volgde een politieke loopbaan in West-Vlaanderen: hij was van 1878 tot 1903 provincieraadslid, van 1879 tot 1892 burgemeester van Oostrozebeke, van 1892 tot 1903 lid van de Bestendige Deputatie en ten slotte van 1903 tot 1907 provinciegouverneur. Als (kunst)historicus was hij voorzitter van de St.-Thomas en St.-Lucasgilde in Gent, corresponderend lid van de Koninklijke Commissie van Monumenten en bestuurslid van het Genootschap voor Geschiedenis te Brugge. In 1903 ontwierp hij het neogotisch praalgraf van Guido Gezelle. Gezelle zelf trachtte tevergeefs om hem tot lid van de Koninklijke Vlaamse Academie te laten verkiezen. Hij werd uiteindelijk lid, na de dood van de dichter, op 19 november 1904.
Links[odis], [wikipedia]
Relatie tot Gezellecorrespondent; Rond den Heerd; Gilde van Sinte-Luitgaarde; adressenlijst Cordelia Van De Wiele
BronnenLuc Scepens, De provincieraad van West-Vlaanderen 1836/1921. Tielt-Amsterdam, Lannoo, 1976, p. 375-379
NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]

Briefschrijver

NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]

Briefontvanger

Naam(de) Béthune, Jean-Baptiste-Emmanuel-Felix-Vincent-Pierre-Marie; Bruggeman, Jan; (de) Béthune, Johan
Datums° Brugge, 25/01/1853 - ✝ Heestert (Zwevegem), 24/03/1907
GeslachtMannelijk
Beroeppoliticus; (kunst)historicus
BioJean-Baptiste (de) Béthune werd in 1875, na zijn studie in de rechten te Leuven, advocaat bij de balie van Gent. Daarna volgde een politieke loopbaan in West-Vlaanderen: hij was van 1878 tot 1903 provincieraadslid, van 1879 tot 1892 burgemeester van Oostrozebeke, van 1892 tot 1903 lid van de Bestendige Deputatie en ten slotte van 1903 tot 1907 provinciegouverneur. Als (kunst)historicus was hij voorzitter van de St.-Thomas en St.-Lucasgilde in Gent, corresponderend lid van de Koninklijke Commissie van Monumenten en bestuurslid van het Genootschap voor Geschiedenis te Brugge. In 1903 ontwierp hij het neogotisch praalgraf van Guido Gezelle. Gezelle zelf trachtte tevergeefs om hem tot lid van de Koninklijke Vlaamse Academie te laten verkiezen. Hij werd uiteindelijk lid, na de dood van de dichter, op 19 november 1904.
Links[odis], [wikipedia]
Relatie tot Gezellecorrespondent; Rond den Heerd; Gilde van Sinte-Luitgaarde; adressenlijst Cordelia Van De Wiele
BronnenLuc Scepens, De provincieraad van West-Vlaanderen 1836/1921. Tielt-Amsterdam, Lannoo, 1976, p. 375-379

Plaats van verzending

NaamBrugge
GemeenteBrugge

Naam - persoon

NaamGezelle, Guido; Loquela; Spoker
Datums° Brugge, 01/05/1830 - ✝ Brugge, 27/11/1899
GeslachtMannelijk
Beroeppriester; leraar; onderpastoor; dichter; taalgeleerde; vertaler; publicist
BioGuido Gezelle werd geboren in Brugge. Na zijn collegejaren en priesterstudies (priesterwijding te Brugge op 10/06/1854), werd hij in 1854 leraar aan het kleinseminarie te Roeselare. Gezelle gaf er onder meer talen, begeleidde de vrij uitgebreide kolonie buitenlandse leerlingen, vooral Engelsen, en kreeg tijdens twee schooljaren (1857-1859) een opdracht als leraar in de poësis. In 1865 werd Gezelle onderpastoor van de St.-Walburgaparochie te Brugge. Naast zijn druk pastoraal werk was hij bijzonder actief in het katholieke ultramontaanse persoffensief tegen de secularisering van het openbare leven in België en als vulgarisator in het culturele weekblad Rond den Heerd. In 1872 werd Gezelle overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Gedragen door een sympathiserende vriendenkring werd hij er de gelegenheidsdichter bij uitstek. Gaandeweg keerde hij er ook terug naar zijn oorspronkelijke postromantische en religieus geïnspireerde interesse voor de volkstaal en de poëzie. De taalkundige studie resulteerde vooral in een lexicografische verzameling van niet opgetekende woorden uit de volkstaal (Gezelles ‘Woordentas’ en het tijdschrift Loquela, vanaf 1881), waarmee ook hij het Zuid-Nederlands verdedigde binnen de ontwikkeling van de gestandaardiseerde Nederlandse cultuurtaal. Die filologische bedrijvigheid leidde bij Gezelle uiteindelijk ook tot een vernieuwde aandacht voor zijn eigen creatief werk, zowel vertaling (Longfellows Hiawatha) als oorspronkelijke poëzie. In 1889 werd hij directeur van een kleine Franse zustergemeenschap die zich in Kortrijk vestigde. Hij was een tijdje ambteloos. Dit liet hem toe zich op zijn schrijf- en studiewerk te concentreren. Het resultaat was o. m. de publicatie van twee poëziebundels, Tijdkrans (1893) en Rijmsnoer (1897), die, vooral in het laatste geval, qua vormgeving en originaliteit superieur van gehalte zijn. Om die authentieke en originele lyriek werd hij door H. Verriest, P. de Mont en vooral door Van Nu en Straks als een voorloper van de moderne Nederlandse poëzie beschouwd. Ook later eerden Nederlandse dichters, zoals Paul van Ostaijen en recenter, Christine D’haen, Gezelle als de meest creatieve en vernieuwende Nederlandse dichter in Vlaanderen. In 1899 werd Gezelle naar Brugge teruggeroepen om zich te wijden aan de vertaling van een theologisch werk van zijn bisschop (Waffelaerts Meditationes Theologicae). Hij verbleef nu in het Engels Klooster van Kanonikessen, waar hij echter vrij vlug en onverwachts stierf op 27 november 1899. Hij liet nog een verzameling uitzonderlijke gedichten na die in 1901 postuum als zijn Laatste Verzen werden gepubliceerd.
Links[odis], [wikipedia], [dbnl]
NaamSchollaert, Benedict
Datums° Gontrode, 1821 - ✝ Gontrode, 25/5/1869
GeslachtMannelijk
Beroepadvocaat
BioBenedikt Schollaert was advocaat bij het Hof van Beroep te Gent. Hij was lid van de St.-Thomas en St.-Lucas Gilde.
Relatie tot Gezellemedewerker Rond den Heerd
BronnenRond den Heerd: 5 (1870), p. 387
NaamPoelman, Charles; Karel
Datums° 1825 - ✝ 1894
GeslachtMannelijk
Beroepdrukker
BioPoelman was een Gentse drukker ('t Gekroonde Zweerd, Hoogpoort 19). Hij was de opvolger van Jozef-Bernard Poelman (1795-1841) en Weduwe J.-B. Poelman (1841-1862). Het bedrijf was gespcecialiseerd in religieuze uitgaven en drukte voor het bisdom. Gezelle had heel wat hun uitgaven in zijn bibliotheek en schonk die aan de KANTL. In 1869 wou hij hun prenten gebruiken voor Rond den Heerd.
Relatie tot Gezelleleverancier van prenten
BronnenL. Simons, Geschiedenis van de uitgeverij in Vlaanderen I, Tielt, 1984, 79.
NaamVan Lokeren, August
Datums° Gent, 04/06/1779 - ✝ Gent, 09/12/1872
GeslachtMannelijk
Beroepmagistraat; rentenier; politicus
BioAugust Van Lokeren was doctor in de rechten en was ingeschreven aan de balie van Gent. In 1826 maakte hij de overstap naar de magistratuur, maar vier jaar later, 31 jaar oud, werd hij dankzij het familiefortuin rentenier. Hij legde zich toe op zijn historische studie, voornamelijk met bronnenuitgaven. Hij was redacteur van de Messager des Sciences Historiques et des Arts. Hij was beschermer van het Gentse historische patrimonium en actief als liberaal politicus. In 1848 werd hij schepen van Onderwijs en Schone Kunsten te Gent.
Links[wikipedia]
Bronnen http://archive.wikiwix.com/cache/index2.php?rev_t=20150604005526&url=http%3A%2F%2Fwww.liberaalarchief.be%2Fbiografieen_augustevanlokeren.html
NaamVarenbergh, Charles
Datums° 1803 - ✝ 1885
GeslachtMannelijk
Beroepadvocaat
BioCharles Varenbergh studeerde rechten te Gent en werkte vervolgens als advocaat bij het Hof van Beroep te Gent.
BronnenDe Seyn, Eug., Dictionnaire biographique des Sciences, des Lettres et des Arts en Belgique. Brussel, 1923, p. 1114.
Naamvan Schiedam, Liduina; Lidwina, Lydwina, Lidwigis, Liedewijde van Schiedam
Datums° Schiedam, 18/03/1380 - ✝ Schiedam, 14/04/1433
GeslachtVrouwelijk
Beroepheilige
VerblijfplaatsNederland
BioLiduina van Schiedam was de bekendste Nederlandse katholieke heilige. Ze was vanaf haar 15e na een val op het ijs aan het bed gekluisterd. Ze beleefde lijdende visioenen en werd zo de patrones van de chronische zieken. Haar feestdag is op 14 juni. Haar relieken bevinden zich in de kerk van Schiedam. Deze werd na haar overlijden een bedevaartplaats.
Links[wikipedia]

Naam - plaats

NaamBrugge
GemeenteBrugge

Titel29/04/1869, Brugge, Guido Gezelle aan [Jean-Baptiste-Emmanuel-Felix-Vincent-Pierre-Marie (de) Béthune]
EditeurPiet Couttenier
Wetenschappelijke leidingEls Depuydt
Partners Openbare Bibliotheek Brugge (Guido Gezellearchief); Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie (Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren); Instituut voor de Studie van de Letterkunde in de Lage Landen (ISLN) (Piet Couttenier, Universiteit Antwerpen); Guido Gezellegenootschap
UitgeverGuido Gezellearchief, KANTL/CTB
Plaats van uitgaveBrugge, Gent
Publicatiedatum2023
Beschikbaarheid Teksten en afbeeldingen beschikbaar onder een Creative Commons Naamsvermelding - Niet Commercieel licentie.
DisclaimerDe editie van de Guido Gezellecorrespondentie is het resultaat van een samenwerkingsproject met vrijwilligers. De databank is in opbouw, aanvullingen en opmerkingen kunnen gemeld worden aan els.depuydt@brugge.be.
Meer informatie over het vrijwilligersproject is te vinden op gezelle.be.
CiterenEen brief kan worden geciteerd als:
[Naam van editeur(s)], [briefschrijver aan briefontvanger, plaats, datum]. In: GezelleBrOn, Wetenschappelijke editie van de correspondentie van Guido Gezelle. [publicatiedatum] Available from World Wide Web: [link].
VerzenderGezelle, Guido
Ontvanger[(de) Béthune, Jean-Baptiste-Emmanuel-Felix-Vincent-Pierre-Marie]
Verzendingsdatum29/04/1869
VerzendingsplaatsBrugge (Brugge)
AnnotatieLocatie origineel: brief is aanwezig in Stichting de Bethune, nr. BE/243884/A/074417 G. Gezelle.
Fysieke bijzonderheden
Drager 140x213
wit, vierkant geruit
papiersoort: 2 zijden beschreven, inkt
Staat volledig
Bewaargegevens
LandBelgië
PlaatsKortrijk
BewaarplaatsStichting de Bethune
ID GezellearchiefStichting de Bethune, BE/243884/A/074417 G. Gezelle
Bibliotheekrecordhttps://brugge.bibliotheek.be/detail/?itemid=|library/v/obbrugge/gezelle|26176
Inhoud
IncipitIk hebbe eergister 't geluk gehad kennis te maken met uw geleerden
Tekstsoortbrief
TalenNederlands
De tekst werd diplomatisch getranscribeerd, en aangevuld met een editoriale laag.
De oorspronkelijke tekst werd ongewijzigd getranscribeerd; alleen typografische regeleindes en afbrekingstekens, en niet-betekenisvolle witruimte werden genormaliseerd.
Auteursingrepen in de tekst (toevoegingen, schrappingen), en latere redactie-ingrepen (schrappingen, toevoegingen, taalkundige notities) door de lezer werden overgenomen en expliciet gemarkeerd.
Voor een aantal tekstfenomenen werden naast de oorspronkelijke vorm ook editeursingrepen opgenomen in de transcriptie: oplossingen voor niet-gangbare afkortingen en correcties voor manifeste fouten. Daarnaast bevat de transcriptie editeursingrepen ter verbetering van de leesbaarheid (toevoegingen, reconstructies) of ter motivering van transcriptie-beslissingen (aanduiding van onzekere lezingen, weglating van onleesbare tekst). Alle editeursingrepen worden expliciet gemarkeerd.