De dagbladen geven de namen en den leeftijd op van de gedooden. De dame in quaestie droeg den ongewonen familienaam van Niffle. Drie harer vingers zijn tusschen de ijzers van de tramlijn gevonden.

Het is vier uur van den namiddag. Een zonderling, onregelmatig gekraak is in de lucht te hooren. Een mitrailleuze? Het lijkt er op maar 't is daartoe te wankelend... en nu volgen nog andere vreemdsoortigeoorsp.: vreemsoortige geluiden... en dan niets.

Het bericht komt, dat drie duitsche vliegtoestellen gevallen zijn en de inzittenden er verkoold op den grond liggend, door een toegestroomde menigte zijn gezien.

Elk vertelt nu nog wat de verwoesting heeft ingericht op den beroerden nacht van 18 tot 19 augustus. 's Morgens krioelde het ginder van volk. De trams werden stormenderhand ingenomen en men vertelde er, dat in de huizen, dicht bij de ramp de bellen klonken, de deuren open en toe vlogen, de plankenvloeren daverden.

Elk verschuilde zich, waar schuilen mogelijk was... En toch keken sommigen en bleven enkelen te bed in de fatalistische overtuiging "als uw dood alzoo gelegen is ontkomt ge er toch niet aan," of het vertrouwvol motto toepassend: "Wat God bewaart is wel bewaard."