Omtrent den avond, voordat de schemering inviel, ben ik uitgegaan. Ik ontmoette flinke officieren op flinke rijdieren in kundig afgerichten tred, koerspaarden, prijspaarden, aristocratisch, fijn, lenig, blinkend van pels.

En in eens nadert een bierwagen. Twee mannen zitten op den bok. Achter hen het smal, met tonnen beladen lang gevaarte met twee paarden bespannen: de eene trekker bruin, schonkig, de andere klein, alle twee geraamte-mager, niets dan ruige huid en knokken.

De wagen daalde van de glooiing der straat af, misschien vlugger dan de dieren loopen konden: de houterige beentjes waren druk in de weer; het kleinste van de twee knakte met de knieën en dreigde bestendig neer te storten. De menner achteroverhellend poogde ze tegen te houden. De bierwagen van maanden geleden, hoe holde die aan met zijn snuivende paarden, waarvan de manen achteruit wuifden: "Opgepast, voetgangers," aan de hoeken en bij het overschrijden der straat!

Het is van geen belang, zult ge zeggen, hoe een brouwerspaard er uit ziet. Ja wel, een dergelijk vertoon schetst een toestand van menschenellende en vernedering...