Bezoek eener vriendin, vrouw van een regimentsdokter, bewoners van Oostende. In het begin van den oorlog is ze naar Brussel gevlucht. Haar man was eerst werkzaam aan 't front; nu verblijft hij te Poitiers als hoofddirecteur van een krijgshospitaal. Hij wenscht, dat ze bij hem komen zou. Tevergeefs heeft ze zich te Brussel bemoeid om voor die reis en dat verblijf in Frankrijk een pasport te krijgen. Thans zal zij het in Gent beproeven.

Toen ze uit haar huis vertrok, gaf ze het zilverwerk en de waardijen, [214] , die ze bezit, aan een oude dame, hare buurvrouw, in bewaring, niet denkend, dat deze op haar leeftijd nog Oostende ontvlieden zou. Dra daarop vernam ze, dat die dame ook weg was, zonder een adres na te laten, dat er soldaten in haar huis lagen ingekwartierd, die al den wijn hadden uitgedronken, alsook, dat de heelkundige instrumenten van haar man spoorloos verdwenen waren.