De straf van de heerschers is niet lang uitgebleven: verbod van het dragen aller belgische kleuren, eereteekens, portretten der koninglijke familie, het uitstallen hunner beelden, het uitplakken van politieke schriften.

Vele stadgenooten keuren de manifestatie goed: ze zeggen "Het is de ontploffing van onderdrukte eigenwaarde. Het is een les voor Duitschland te ondervinden, hoever de Gentenaren er van af zijn slaafs onder den geesel van hun oppergeweld te buigen. De dames hebben gelijk," zeggen ze, "hun strikken te laten afrukken, hun kinderen in een costuumpje te steken van rood geel en zwart, er kome van wat er wil. Overigens, de brutaliteit der duitsche gendarmen was te groot om ze lijdzaam te dulden, het ware lafheid geweest er geen protest tegen te uiten."

Met guitig leedvermaak wordt er verteld, dat een dezer D. ijveraren aan een jong meisje vroeg haar borstspeld aanwijzend "wat draagt ge daar?"

"Het portret van onzen koning."

"Ge zoudt beter doen dat van onzen keizer te dragen."

"Kijk, kijk," antwoordde ze, "ik wist nog niet dat onze koning keizer was geworden."

Onmiddellijk werd ze in hechtenis genomen en naar het gevang geleid. Het valt te bedenken, of de zelfvoldoening het publiek met een dergelijken kwinkslag te vermaken, kan opwegen tegen den roof der persoonlijke vrijheid...