Aan den zijuitgang van het station Gent Zuid, dat uitkomt op de Dierentuinlaan, staan voor de open poort twee mooie volksmeisjes te wachten nevens een afzichtelijk-leelijk, arm wijf.

Een kar komt van op het erf naar buiten toe, door een soldaat voortgestooten. Zij is zwaarbeladen. Op de laan draait hij ze half ter zijde en werpt den dissel naar het wachtend wijf toe, zonder haar noch de meisjes een blik te gunnen en keert terug vanwaar hij kwam.

Zij grijpt den dissel vast, schuw langs alle kanten kijkend of geen oog het bespiedt, en met den rug omhoog, bijna horizontaal, duwt ze de logge vracht met moeite voort; de twee meisjes helpen steken elk langs een kant... Die wagen is met zeildoek gedekt. Maar de wind speelt guitig met de onvoldoend-toegestopte hoeken, waarvan er een achteruit vliegt op den inhoud: hij bestaat uit saamgerolde, ongebleekt katoenen bundeltjes.

Zakken! Gereed gesneden zakken, die ze voor de Duitschers naaien zullen. Met een ruk stoot de helleveeg het voertuig wat op zijde, kijkt zijds en achter zich, terwijl de meisjes het zeildoek zoo diep mogelijk tusschen den wagenkant en het goed vaststeken en de groep vervolgt haar weg, onder de vrees voor te krijgen smaad aangaande die schandaal opwekkende vracht.