Er zijn soms kleine voorvalletjes, die ge geneigd zoudt zijn miniatuuroorlogsprentjes te noemen: Het is omstreeks middaguur. In de Kortrijksche straat. Een jonge vrouw komt voorbij met een kind op den arm, dat hoogstens iets meer dan een jaar oud kan wezen; met de andere hand door het hengsel van een ledige, beschadigde lampetkan gestoken, steunt ze het wichtje onder 't okseltje.

Ze gaat om soep naar het uitdeelingslokaal van 't Schreiboomklooster. En ze vraagt opgewekt aan het kind: "En waar zitten de vliegers?"

Het kijkt naar omhoog, steekt zijn armpje op en zegt: "Oe, oe!"

"En wat doen de vliegers?"

"Ta ta ta ta ta," tracht de kleine het geklepper na te doen.

"En wat smijten de vliegers?"

"Boem," zegt hij met kracht: "Boem, boem!" en zij lachend toe.